Ανείπωτος είναι ο πόνος των συγγενών και φίλων του εκπαιδευτικού Νίκου Ζαριφόπουλου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου, σε ηλικία μόλις 57 ετών, υποκύπτοντας στα βαριά τραύματά του μετά το τροχαίο που είχε το πρωί στις 2 Σεπτεμβρίου σε κεντρικό δρόμο του Πύργου.
Ο σοβαρός τραυματισμός του είχε προέλθει μετά από τροχαίο με το μηχανάκι του στην οδό Τ. Πετροπούλου και συγκεκριμένα στο ύψος της οδού Δραγατσανίου, όταν η οδηγός ενός αυτοκινήτου παραβίασε το στοπ και χτύπησε το δίκυκλο στο οποίο επέβαινε μαζί με το γιό του, τραυματίζοντας τον ίδιο σοβαρά και ελαφρύτερα το παιδί του.
Όλες αυτές τις μέρες ο Νίκος έδειξε ένα βασικό προσόν για το οποίο είχε ξεχωρίσει όλα αυτά τα χρόνια, τη μαχητικότητά του. Παρά τα σοβαρά τραύματά του, προσπαθούσε να κρατηθεί στη ζωή νοσηλευόμενος όλες αυτές τις μέρες στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Γεώργιος Γεννηματάς». Αν και βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση εξαρχής, οι ελπίδες της συζύγου του Μαρίας Φωτοπούλου και των δυο παιδιών τους Ορέστη και Αλέξανδρου, δεν έσβησαν ποτέ. Τα λόγια όμως είναι φτωχά και λίγα σε ότι αφορά το Νίκο και τι άνθρωπος ήταν. Ένας ήρεμος άνθρωπος, κοινωνικός, με χιούμορ, χαμόγελο, διάθεση για προσφορά στους συνανθρώπους του, έσβησε ξαφνικά και σε τόσο μικρή ηλικία. Το αποτύπωμά του στην κοινωνία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από πολλούς ισχυρό, έχοντας επιτελέσει σημαντικό έργο τόσο ως καθηγητής γαλλικών, όσο και άνθρωπος που ασχολήθηκε με τα κοινά.
Βρισκόταν για αρκετό διάστημα στο πλευρό του αείμνηστου φίλου του Γιώργου Αγγελακόπουλου, ήταν συνεργάτης του πρώην δημάρχου Μάκη Παρασκευόπουλου, ενώ ήταν και από τα μαχητικότερα μέλη του ΚΚΕ και της Επιτροπής Ειρήνης στην Ηλεία.
