Χορό εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ με απ’ ευθείας αναθέσεις στα ίδια πάντα πρόσωπα και στις ίδιες πάντοτε εταιρείες αποκαλύπτει έρευνα στο «Διαύγεια» για συγκεκριμένους Δήμους και Νομικά Πρόσωπα της Ηλείας.
Το «χρυσό» πακέτο του κρατικού χρήματος αφορά… συνεργασίες Δήμων με Ιδιωτικές εταιρείες στον καλλιτεχνικό και πολιτιστικό τομέα, μέσω αναθέσεων σε «αλεξιπτωτιστές», οι οποίοι, με τη δημιουργία «πέτσινων» εταιρειών τα δύο τελευταία χρόνια, έχουν θησαυρίσει, «σαρώνοντας» τα ταμεία των εν λόγω Δήμων και «αδειάζοντας» τους κωδικούς, που αφορούν δράσεις στον τομέα του Πολιτισμού – Αθλητισμού.
Οι αναφερόμενοι δημόσιοι φορείς δεν ορρωδούν προ ουδενός και φτάνουν στο σημείο να πληρώνουν αρκετές χιλιάδες ευρώ ακόμα και για τη δημοσιογραφική προβολή(!) εκδηλώσεων, προφανώς, μπερδεύοντας τη δημοσιογραφική ενημέρωση με τις… κάτω από το τραπέζι οικονομικές συναλλαγές.
Απίστευτο και όμως αληθινό είναι ότι οι υπεύθυνοι συγκεκριμένου Δήμου έφτασαν στο σημείο να εκδώσουν τιμολόγιο για πληρωμή συγκεκριμένης «βρεφικής» ΚΟΙΝΣΕΠ, με ημερομηνία προγενέστερη της (εκ των υστέρων) απόφασης απευθείας ανάθεσης συγκεκριμένης συνεργασίας στην ίδια εταιρεία.
Το πρωτοφανές δε είναι ότι ταυτόχρονα υπάρχει και… ανάθεση απασχόλησης (με σύμβαση επί πληρωμή) στον ιδιοκτήτη της εν λόγω «βρεφικής» ΚΟΙΝΣΕΠ (!).
Σε άλλο Δήμο παρουσιάζεται το φαινόμενο της απευθείας (και κατ’ εξακολούθηση) ανάθεσης σε ιδιωτική εταιρεία του συνόλου των εκδηλώσεων συγκεκριμένου πολιτιστικού φορέα την τελευταία διετία (με το συνολικό ποσό να αγγίζει το 1.000.000 ευρώ!).
Ξεπερνάει κάθε λογική επίσης το γεγονός ότι λογιστικές εταιρείες διοργανώνουν εκδηλώσεις(!) προσφέροντας… άρτον και θεάματα, ενώ άλλες εταιρείες πληρώνονται με κρατικό χρήμα για καλοκαιρινές εκδηλώσεις ανά… εβδομάδα, με χορηγίες δήμων και νομικών προσώπων πολιτισμού, αδειάζοντας τους κωδικούς των προϋπολογισμών δήμων, που διαθέτουν, κατά σύμπτωση, τεράστια ποσά για την πραγματοποίηση των εκδηλώσεων αυτών.
Σύμφωνα με αυτοδιοικητικούς κύκλους, οι οποίοι ερευνούν όλα αυτά και την πρωτοφανή κατασπατάληση του κρατικού χρήματος με τις κατ’ εξακολούθηση απευθείας αναθέσεις σε συγκεκριμένα πρόσωπα, τα πρόσωπα αυτά – όπως αποδεικνύεται – είναι τόσο άπληστα, ώστε έχουν ιδρύσει όχι μία, αλλά περισσότερες παρεμφερείς εταιρείες, προκειμένου να απομυζούν με διαφορετικά εταιρικά σχήματα επιπρόσθετο κρατικό χρήμα.
Aς σημειωθεί τέλος ότι τα ως άνω ποσά μεταφέρονται «τμηματικά», μέσω «πληρωμένων» καταχωρήσεων από συγγενικές εταιρείες, δηλαδή με «εικονικά» τιμολόγια, στον τελικό αποδέκτη του ζεστού κρατικού χρήματος.
