Είναι 28η Οκτωβρίου και στην Πάτρα ένα από τα μέρη που επιβάλλεται κάποιος να πάει για να πάρει μια εικόνα από τα δρώμενα εκείνης της εποχής, είναι το Μουσείο Τύπου της ΕΣΗΕΠΗΝ, στην οδό Μαιζώνος.
Φέτος η έκθεση που πραγματοποιεί για ακόμα μία χρονιά το Μουσείο Τύπου με δημοσιεύματα εφημερίδων εκείνης της εποχής, προβάλει κυρίως την κοινωνική πλευρά των γεγονότων και εστιάζεται στην περίοδο της ιταλικής επίθεσης το 1940 και όχι τόσο στην γερμανική κατοχή που ακολούθησε.
i) στον βομβαρδισμό της 28ης Οκτωβρίου επικεντρώνοντας στην ανθρώπινη πλευρά και των συνεπειών που είχε για τον απλό κόσμο ο πόλεμος που ξεκίνησε τότε.
ii) Στην προβολή της προσφοράς και των ευεργεσιών που έκαναν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής για να βοηθήσουν με κάθε τρόπο τους πολεμιστές και τον αγώνα.
iii) Στις επιστολές των πολεμιστών που πολεμούσαν στα αλβανικά βουνά προς τους δικούς τους ανθρώπους, δίνοντας βάρος στην καθημερινότητα τους στο μέτωπο.
iv) Σε μια γνήσια αλληλογραφία μάνας και κόρης η οποία είχε πάρει μέρος ενεργά ρόλο στην αντίσταση και φυλακίστηκε από τους Ιταλούς, κρατούμενης στις φυλακές του στρατοπέδου του Τυρνάβου.
«Ο πόλεμος είναι διαχρονικά κακός για τον άνθρωπο όπως διαπιστώνουμε και μέσα από τις εικόνες που βλέπουμε από τις εχθροπραξίες που σήμερα γίνονται γύρω μας. Έτσι συνδέουμε το τότε με το σήμερα, προβάλλοντας αυτό το στοιχείο του μέσα από τους βομβαρδισμούς του ’40.» τονίζει η Κατερίνα Τσίρου.
«Παράλληλα μέσα από την έκθεση αυτή θέλουμε να αναδείξουμε και την δίψα του τότε κόσμου για να προσφέρει με κάθε τρόπο στον αγώνα. Αυτό είναι κάτι πραγματικό και προκύπτει και μέσα από τα δημοσιεύματα της εποχής.
Μέσα από τις επιστολές των πολεμιστών στα δικά τους πρόσωπα και δίνοντας βάση όχι τόσο στις μάχες, αλλά στην σκληρή καθημερινότητα στο μέτωπο, προβάλουμε την αγάπη για την πατρίδα. Σε όλες τις επιστολές των Ελλήνων στρατιωτών γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην αποφασιστικότητα τους για να θυσιαστούν για την πατρίδα.
Τέλος, για πρώτη φορά στην έκθεση του μουσείου έχουμε την γνήσια αλληλογραφία μιας μάνας με την κόρη της που είναι φυλακισμένη στο στρατόπεδο του Τυρνάβου. Τα γράμματα αυτά είναι συγκινητικά, κυρίως από την πλευρά της μάνας. Η κόρη μέσα από την αλληλογραφία καταλαβαίνουμε ότι είναι βαριά άρρωστη. Η μάνα της ζητάει να την αφήσει να μεσολαβήσει και να κάνει κάτι για να της δείξουν οι κατακτητές επιείκεια, όμως η κόρη το μόνο που της ζητάει είναι ένα φλιτζανάκι, ένα κουταλάκι και ένα στιλό».
