Εδώ και μήνες, η περιοχή μας ταλανίζεται από την «υπόθεση» του καζίνο του Ρίο. Ουδείς γνωρίζει λεπτομέρειες, ουδείς ενημερώνει, ουδείς φαίνεται να ενδιαφέρεται για το μέλλον που αφορά 220 θέσεις εργασίας, δηλαδή 220 οικογένειες που βιώνουν την ανασφάλεια, ενώ ταυτόχρονα στερούνται εισοδήματος.
Ποιος επωφελείται από το κλείσιμο του καζίνο του Ρίο;
Επενδυτικοί κύκλοι θεωρούν ότι, το κλείσιμο της επιχείρησης είναι σχεδόν οριστικό μετά τις αποφάσεις τόσο της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, όσο και του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πατρών. Δεν γνωρίζουμε αν μπορεί να υπάρξει προσφυγή κατά της απόφασης της ΕΕΕΠ. Προς το παρόν, σχολιάζεται από τους επενδυτικούς κύκλους μόνο η επιδειχθείσα και επιδεικνυόμενη αδιαφορία των εμπλεκομένων. Κυρίαρχο είναι λοιπόν το ερώτημα, για το ποιος επωφελείται άμεσα ή έμμεσα από αυτή την εξέλιξη; Οι επενδυτές; Το Δημόσιο; Οι εργαζόμενοι; Η τοπική κοινωνία; Η κυβέρνηση; Η προηγούμενη διοίκηση του απελθόντος κου Πηλαδάκη;
Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και ωμή: Μάλλον κανένας, τουλάχιστον στο βαθμό που θα έπρεπε. Και λέμε μάλλον, γιατί δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι. Κάνουμε λοιπόν μία ακτινογραφία στάσεων, θέσεων, δράσεων, αντιδράσεων και πρωτοβουλιών προσπαθώντας να δώσουμε φως αλλά και να παρακινήσουμε αυτούς που θεσμικά οφείλουν να πράξουν τα δέοντα για τη διάσωσή του αν αυτό είναι πλέον δυνατόν. Σημειωτέον, ότι ακόμη και αυτή τη στιγμή υπάρχουν και συμπολίτες μας με θεσμικό ρόλο, που κάνουν (;) πως δήθεν δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται.
Βρίσκονται τουλάχιστον σε αδράνεια. Δεν καταλαβαίνουν το κόστος για τους εργαζόμενους; Δεν καταλαβαίνουν το κόστος για την τοπική οικονομία και κοινωνία; Πως το έχουν αντιμετωπίσει; Εμποδίζοντας την εξαγορά του απελθόντος κου Πηλαδάκη από νέο επενδυτικό σχήμα, το οποίο, όπως έχει υποστηριχθεί παρείχε εγγυήσεις για τη βιωσιμότητα της επιχείρησης, τις θέσεις εργασίας αλλά και πληρωμή χρεών της Theros προς το Δημόσιο;
Ενώ όλα κρέμονταν από μια κλωστή και παρότι όλες οι πλευρές δεσμεύθηκαν ενώπιον του Υπουργού Εργασίας, Άδωνι Γεωργιάδη, του Προέδρου της Επιτροπής Παιγνίων (ΕΕΕΠ) Δ. Ντζανάτου και της διεθνούς εγνωσμένου κύρους εταιρείας ορκωτών ελεγκτών Ernst and Young (ΕΥ), η οποία εκπόνησε το σχέδιο εξυγίανσης και δεσμεύθηκε να συντάξει το νέο σχέδιο διάσωσης του καζίνο, εν τούτοις αποφασιστικοί παράγοντες στην συνέχεια αδιαφόρησαν. Το νέο αυτό σχέδιο λαμβάνει υπόψιν τα νέα δεδομένα όπως διαμορφώθηκαν από την απόφαση του Πρωτοδικείου Πατρών και την απόρριψη του αιτήματος για χορήγηση προσωρινής διαταγής από το Εφετείο Πατρών, προσπάθεια στην οποία αντέδρασαν σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμενοι (δημόσιο, εργαζόμενοι), με συνέπεια την απόρριψή του. Η EY από την μεριά της παρέδωσε το νέο σχέδιο διάσωσης ως όφειλε. Και ενώ η πλευρά των επενδυτών συμφωνεί με τις αλλαγές, δίνοντας έτσι το πράσινο φως να προχωρήσουν οι διαδικασίες, αυτοί που πρέπει αρνούνται πεισματικά εδώ και μήνες να ενημερώσουν για το σχέδιο αυτό τους εργαζομένους. Οι τελευταίοι βέβαια, με αυτές τις εξελίξεις αντί να λάβουν τα εκατομμύρια ευρώ που δούλεψαν, δικαιούνται και προσφέρονται με την επιτυχία της εξυγίανσης από τους επενδυτές, κινδυνεύουν να μην πάρουν ούτε 1 ευρώ.
Μήπως άραγε ωφελούνται οι ανταγωνιστές; Είναι άραγε αληθές ότι δεν έχει μεταφερθεί το εμπεριστατωμένο νέο σχέδιο εξυγίανσης και διεκπεραίωσης της επένδυσης στους εργαζομένους ώστε να το συζητήσουν; Ότι δεν έχει κατατεθεί, δεν έχει παρουσιαστεί στα αρμόδια όργανα τους (Διοικητικό Συμβούλιο και Γενική Συνέλευση); Γιατί άραγε εκδόθηκε από το σωματείο των εργαζομένων του καζίνο του Ρίο ανακοίνωση ζητώντας αδύνατες και εν τέλει ασύμφορες προς τους εργαζομένους κινήσεις όπως η δημοπράτηση της αδείας του καζίνο με νέο «διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό» και μια ανύπαρκτη προσωρινή άδεια στον ενδιάμεσο χρόνο; Είναι σε γνώση των εργαζομένων πόσο θα καθυστερήσει αυτό την επένδυση; Αντέχουν οι εργαζόμενοι και οικογένειές τους περισσότερη ταλαιπωρία; Αφού υπάρχει ο επενδυτής, ο οποίος και μάλιστα καλή τη πίστει έχει ήδη καταβάλει 1.8 εκατομμύρια ευρώ προς τους εργαζομένους χωρίς να εξασφαλίσει την εξυγίανση της επιχείρησης ενώ πληροφορίες αναφέρουν πως θα καταβάλει τα δεδουλευμένα εφάπαξ με την επικύρωση της νέας εξυγίανσης.
Οι χειρισμοί που γίνονται στην υπόθεση από την μεριά πολύ συγκεκριμένων αποφασιστικών παραγόντων, μόνο σε καλό αποτέλεσμα δεν φαίνεται να οδηγεί. Αρνούμαστε να πιστέψουμε κακόβουλες φήμες για σύμπλευση με τακτικές και στρατηγικές που μπορεί να δώσουν συγκριτικό πλεονέκτημα στον ανταγωνισμό. Δεν είναι δυνατόν να πιστέψουμε, πως κατά τη διάρκεια της πιο δύσκολης στιγμής του Καζίνο του Ρίο, της τοπικής κοινωνίας και των οικογενειών των εργαζομένων, κάποιοι να δρουν ακόμη και τώρα με διαφορετικά και δυσδιάκριτα κριτήρια;
Μήπως ήρθε η ώρα, να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους, να βρουν τρόπο ανατροπής της κατάστασης και σύμπλευσης με τον επενδυτή ώστε -αν γίνεται- να προχωρήσουν οι διαδικασίες εξυγίανσης με το προτεινόμενο σχέδιο της ΕΥ με το οποίο συμφωνούν όλοι τουλάχιστον προφορικά; Μήπως ήρθε η ώρα η πολιτεία θεσμικά να διευκολύνει την εξυγίανση μήπως και υλοποιηθεί η επένδυση; Μήπως αν όλοι επιμείνουν στην αδράνειά τους ή σε θολές λύσεις όπως αυτή της προσωρινής άδειας σε άγνωστους μνηστήρες και με άγνωστους όρους θα αποτύχει η προσπάθεια που ξεκίνησε; Ποιοι θα είναι οι χαμένοι και ποιοι οι κερδισμένοι; Χαμένοι, σίγουρα οι εργαζόμενοι και το ελληνικό Δημόσιο.
Μήπως ήλθε η ώρα που κάθε εργαζόμενος θα αναλάβει την τύχη του και οι εκπρόσωποι του ελληνικού δημοσίου την ευθύνη που τους αναλογεί για την διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου;
Διερωτόμαστε αν κατανοούν οι ενδιαφερόμενοι πως πρέπει να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους και αν υπάρχει ακόμα χρόνος να βοηθήσουν να ολοκληρωθεί η εξυγίανση, η οποία διασφαλίζει θέσεις εργασίας, αποπληρωμή δεδουλευμένων και αποπληρωμή χρεών προς το ελληνικό Δημόσιο στο πλαίσιο του σχεδίου εξυγίανσης και της δικαστικής απόφασης. Μπορούμε άραγε να δεχθούμε ότι η λογική και ο ρεαλισμός είναι τα στοιχεία για την λύση των προβλημάτων σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας τουλάχιστον;
Ήλθε η ώρα να το αποδείξουμε αν θέλουμε να είμαστε μία χώρα ελκυστική και αξιόπιστη για ξένες επενδύσεις, όπως διατυμπανίζουμε στο εξωτερικό τα τελευταία πέντε χρόνια.
