Το ανησυχητικό γεγονός του περασμένου μήνα είναι ότι οι Εβραίοι δέχονται επίθεση όχι μόνο στο Ισραήλ και όχι μόνο από τη Χαμάς, γράφει η Wall Street Journal.
Ποιοι επιδιώκουν ή δικαιολογούν έναν γενοκτονικό πόλεμο εναντίον των Εβραίων
Η ισλαμιστική ομάδα και οι δυτικοί υποστηρικτές της επιδιώκουν ή δικαιολογούν έναν γενοκτονικό πόλεμο εναντίον των Εβραίων, όχι απλώς μια εδαφική διαμάχη με το Ισραήλ. Και δεδομένου ότι οι δυτικές κυβερνήσεις πολύ συχνά φαίνονται ανίκανες να προστατεύσουν τις εβραϊκές μειονότητες ανάμεσά τους, το Ισραήλ πρέπει να υπερασπιστεί τον εαυτό του ως το μόνο ασφαλές σπίτι για τον εβραϊκό λαό.
Αυτό το Σαββατοκύριακο εκατοντάδες ταραχοποιοί στο Νταγκεστάν της Ρωσίας εισέβαλαν σε ένα αεροδρόμιο αναζητώντας Εβραίους ταξιδιώτες. Όχλος εισέβαλε σε ξενοδοχεία σε άλλα μέρη του Βόρειου Καυκάσου αναζητώντας Εβραίους και ένα εβραϊκό κοινοτικό κέντρο υπό κατασκευή στην πόλη Nalchik ήταν ο στόχος μιας εμφανούς επίθεσης.
Στη Γερμανία ζωγράφιζαν το αστέρι του Δαβίδ έξω από σπίτια Εβραίων
Η Γερμανία έχει γίνει μάρτυρας μιας σειράς αντισημιτικών περιστατικών, συμπεριλαμβανομένης μιας επίθεσης με βόμβες μολότοφ εναντίον μιας συναγωγής στο Βερολίνο στις 18 Οκτωβρίου. Μερικοί Εβραίοι βρήκαν τα Αστέρια του Δαβίδ ζωγραφισμένα στα σπίτια τους, μια ηχώ των ναζιστικών διώξεων. Οι Γερμανοί πολιτικοί υπήρξαν ισχυροί στις καταγγελίες τους, αλλά προφανώς όχι αρκετά ισχυροί στην αστυνόμευση τους.
Εκλεισαν εβραϊκά σχολεία στο Λονδίνο
Οι Αμερικανοί θέλουν να πιστεύουν ότι τέτοια πράγματα δεν θα μπορούσαν να συμβούν στις ΗΠΑ. Η Anti-Defamation League ανέφερε την περασμένη εβδομάδα αύξηση 388% στα αντισημιτικά περιστατικά από τις 7 έως τις 23 Οκτωβρίου σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πριν από ένα χρόνο. Τα 312 περιστατικά που κατέγραψε η ADL περιλαμβάνουν ένα αυτοκίνητο που μετέφερε άτομα με παλαιστινιακές σημαίες που φέρεται να παρέκκλιναν προς μια εβραϊκή οικογένεια και αρκετές φερόμενες επιθέσεις από φιλοπαλαιστίνιους διαδηλωτές. Η καταμέτρηση της ADL μετρά 109 αντι-ισραηλινές συγκεντρώσεις που περιείχαν υποστήριξη στη Χαμάς ή βία κατά των Εβραίων στο Ισραήλ.
Αυτά και πάρα πολλά άλλα περιστατικά που πρέπει να μετρήσουμε έβαλαν τέλος στην ιδέα ότι μπορεί κανείς να διακρίνει τον αντισιωνισμό από τον αντισημιτισμό από τις 7 Οκτωβρίου. Αν οι διαδηλωτές ήθελαν να κάψουν ισραηλινές σημαίες σε μια κρίση λανθασμένης φασαρίας για μια λύση δύο κρατών, αυτό είναι ένα πράγμα. Μόνο το αντιεβραϊκό μίσος μπορεί να εξηγήσει πώς οι συναγωγές, τα παιδιά και τα αεροδρόμια είναι στόχοι αυτής της οργής.
Ενας παγκόσμιος πόλεμος κατά των Εβραίων
Ωστόσο, πολλοί δυτικοί διανοούμενοι -και ένας αυξανόμενος αριθμός πολιτικών- επιμένουν στη διατήρηση αυτής της ψευδούς διάκρισης. Έχουν δει τι έχει κάνει η Χαμάς σε αθώους ισραηλινούς πολίτες και τι έχουν πει και κάνει οι διαδηλωτές υπέρ της Χαμάς στους δυτικούς δρόμους. Ωστόσο, θα συγχωρούσαν οποιαδήποτε βία από τη Χαμάς ή τη Χεζμπολάχ εναντίον των Εβραίων ως αντιαποικιακή περιφρόνηση.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Ισραήλ αγωνίζεται, και πρέπει να αγωνιστεί, όσο σκληρά είναι για την επιβίωσή του ως κράτος. Και γιατί είναι ασυγχώρητο για οποιονδήποτε δυτικό πολιτικό τώρα να απαιτεί κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Κανένας ηγέτης που είναι αποδεδειγμένα ανίκανος να προστατεύσει τους Εβραίους στη χώρα του δεν πρέπει να προσπαθήσει να εμποδίσει το Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Δύση ολισθαίνει από το «ποτέ ξανά» στο «πουθενά δεν είναι ασφαλές».
Αυτός ο παγκόσμιος πόλεμος κατά των Εβραίων ξεκαθαρίζει επίσης τι διακυβεύεται για τις δυτικές κοινωνίες σε αυτόν τον αγώνα. Η Δύση πέρασε τις δεκαετίες μετά την πολιτισμική καταστροφή του Ολοκαυτώματος ορκιζόμενη να μην επιτρέψει ποτέ ξανά στον εαυτό της να διολισθήσει σε τέτοια βαρβαρότητα. Αυτό που βλέπουμε τώρα στις επιθέσεις εναντίον των Εβραίων είναι πώς ξεκίνησε αυτή η διολίσθηση.
Πριν υπάρξει ο καγκελάριος Χίτλερ το 1933, υπήρχαν περιπλανώμενες ομάδες Φαιοχίτωνων που ασκούσαν πολιτική και αντισημιτική βία στους δρόμους της Γερμανίας. Πολύ συχνά περνούσαν ανεξέλεγκτα από την αστυνομία, τους εισαγγελείς και τους πολιτικούς που δεν κατανοούσαν την απειλή, συμπονούσαν τους παραβάτες ή απλώς ένιωθαν συγκλονισμένοι από την κλίμακα του κινδύνου. Ο Χίτλερ κέρδισε την εξουσία εν μέρει επειδή το γερμανικό κράτος δεν μπορούσε πλέον να διατηρήσει το μονοπώλιό του στη βία για την υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών.
Οι σημερινές απειλές για τη δημοκρατία είναι διαφορετικές, αλλά ένα μάθημα είναι το ίδιο και είναι ξεκάθαρο: Μια δυτική κοινωνία που δεν μπορεί ή δεν θέλει να συγκεντρώσει τη βούληση να υπερασπιστεί τους Εβραίους γείτονές της και τους συμπολίτες της δεν θα είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
