Στην 5η θέση έχει ανέλθει το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών στη δωρεά συμπαγών οργάνων. Από το 2002 μέχρι σήμερα έχουν αναγραφεί στον κατάλογό του 59 δότες, εκ των οποίων οι 16 ήταν παιδιά. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ότι το μήνυμα της προσφοράς των πολύτιμων δώρων ζωής έχει περάσει στην κοινωνία, με αποτέλεσμα την αύξηση των δωρεών.
Τα παραπάνω στοιχεία έδωσε στη δημοσιότητα η καθηγήτρια και διευθύντρια της ΜΕΘ ενηλίκων του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών Φωτεινή Φλίγκου, με αφορμή τον προχθεσινό εορτασμό της Πανελλήνιας Ημέρας Δωρεάς Οργάνων Σώματος. Μάλιστα, η διοίκηση του νοσοκομείου, σε συνεργασία με τους συντελεστές των μεταμοσχεύσεων διοργάνωσε μία συμβολική εκδήλωση απόδοσης τιμής σε όλους αυτούς που σκόρπισαν ζωή μέσα από τον θάνατό τους.
«Από το 2002 έως σήμερα έχουμε 59 δότες οργάνων με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις ζωές που έχουν σωθεί από τη δωρεά οργάνων. Τιμούμε, λοιπόν, τους αποβιώσαντες δότες και όλους εκείνους για την υπέρβαση που έχουν κάνει μέσα από τη δωρεά οργάνων» σημείωσε η κ. Φλίγκου, προσθέτοντας ότι:
«Το νοσοκομείο μας είναι το 5ο νοσοκομείο, στο σύνολο της 20ετίας, στους δότες οργάνων, μαζί με τη ΜΕΘ Παίδων που έχει μια πολύ μεγάλη συμμετοχή στη δωρεά οργάνων».
Σε αυτό έχει συμβάλει καθοριστικά η έλευση το ΠΓΝΠ του επίκουρου καθηγητή Χειορυργικής Νικολάου Καρύδη, που είναι εξειδικευμένος στις μεταμοσχεύσεις.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΗΛΙΑΔΗ
Ιδιαίτερη αναφορά στους 16 μικρούς ήρωες έκανε ο υπεύθυνος της ΜΕΘ Παίδων Ανδρέας Ηλιάδης.
«Είναι πολύ δύσκολο από μια μάνα να ζητήσεις την καρδιά του παιδιού της για να σωθούν άλλα παιδιά… Είναι κάτι που μας ξεπερνά όλους» ανέφερε με έκδηλη συγκίνηση και διάβασε το μήνυμα που έλαβε προχθές από τη μητέρα του 15χρονου Κωνσταντίνου, που πριν δύο χρόνια έγινε πανδότης.
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
Στο μήνυμά της η μητέρα του Κωνσταντίνου Βούλα Κολιοπούλου γράφει:
«Σήμερα ας καθίσουμε να σκεφτούμε ότι σε αυτή τη ζωή οι πιθανότητες να γίνουμε να γίνουμε λήπτες είναι πολύ μεγαλύτερες από το να γίνουμε δωρητές. Οι λίστες στην Ελλάδα δυστυχώς είναι μεγάλες, η αναμονή είναι τεράστια και το πολυπόθητο μπορεί ο λήπτης να μην το πάρει ποτέ.
Φανταστείτε να ζείτε πάνω από ένα τηλέφωνο. Να κρέμεται η ζωή σας από αυτό. Να περνάτε τον χρόνο σας μέσα σε ένα νοσοκομείο και η κάθε μέρα που ξημερώνει να μπορεί να είμαι η τελευταία σας. Ξέρω ότι ακούγονται σκληρά αυτά τα λόγια μου, αλλά σαν μητέρα δωρητή είναι η αλήθεια.
Οπως έχω πει πολλές φορές, κράταγα επτά ζωές στα χέρια μου. Επτά οικογένειες που έκλεγαν μαζί την ίδια στιγμή χωρίς να το ξέρω.
Οταν φτάσει εκείνη η δύσκολη στιγμή, που μακάρι να μην έρθει ποτέ για κανέναν, ο Θεός το μόνο που θέλει είναι η καθαρή ψυχή μας. Ολα τα υπόλοιπα είναι ύλη. Υλη όμως που μπορεί σε κάποιους άλλους να δώσει ζωή από την αρχή. Και πιστέψτε με, η ανακούφιση είναι μεγάλη όταν ξέρεις ότι ο δικός σου άνθρωπος ζει. Εστω κι έτσι, ζει. Πράξτε το σωστό. Με αγάπη η μάνα ενός δωρητή».
Παράλληλα, ο κ. Ηλιάδης διάβασε και το μήνυμα ενός λήπτη, του μικρού Αλέξανδρου, ο οποίος είναι στη ζωή επειδή κάποιος δώρισε την καρδιά του. «Σας αγαπώ όλους, με όλη μου την καρδιά, την καινούργια μου καρδιά»!
Ο κ. Ηλιάδης έκανε αναφορά και ευχαρίστησε όλους του ανθρώπινους κρίκους της αλυσίδας που δένουν κάποιους ανθρώπους με τη ζωή. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε στους αναισθησιολόγους που –όπως είπε- κάνουν την πιστοποίηση του εγκεφαλικού θανάτου, τους νοσηλευτές, που με νύχια και με δόντια κρατούν τους υποψήφιους δωρητές στην κατάλληλη κατάσταση, τους γιατρούς των Μονάδων Ενηλίκων και Παίδων του ΠΓΝΠ και τους μεταμοσχευτές που μέσα στη νύχτα θα πάρουν τα μοσχεύματα, ώστε να φτάσουν έγκαιρα στους ασθενείς που περιμένουν στην κλίνη κάποιου νοσοκομείου.
«Νοσοκομείο, μεταμοσχευτές, εντατικολόγοι, νοσοκομείο, νοσηλευτές, γιατροί είμαστε μια αλυσίδα, μια γροθιά και παλεύουμε για τη ζωή κόντρα στον θάνατο» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ιδιαίτερη και ξεχωριστή μέρα χαρακτήρισε τη χθεσινή, όχι μόνο για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας, αλλά για όλη την κοινωνία ο είπε διοικητής του ΠΓΝΠ Δημήτρης Μπάκος. Από την πλευρά του επεσήμανε «το μεγάλο σθένος και τη μεγάλη ανθρωπιά που δείχνουν αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι παράλληλα με τον πόνο τους βρήκαν τη δύναμη να ανοίξουν ένα μεγάλο παράθυρο ζωής για τον συνάνθρωπο» και για μια ακόμη φορά εξέφρασε προς τους συγγενείς όσων έγιναν δωρητές οργάνων ένα μεγάλο ευχαριστώ!
