Εγραψε η Πρόεδρος των φιλόζωων Αντα Δημοπούλου και σύμβουλος του Δημάρχου: Δεν ξέρω αν καθόλου θυμάστε, μέσα στα τόσα, τον άγνωστο σκύλο, που βρέθηκε σοβαρά τραυματισμένος στις φυλακές του Αγ. Στεφάνου πριν 2 μήνες.
Είχα τότε ειδοποιηθεί από τον Αστυνομικό Ιάκωβο Ψιλογιάννη, ο οποίος έχει παρέμβει σε πολλά περιστατικά τα τελευταία χρόνια προκειμένου να διασωθούν ζώα και έχει επιδείξει μεγάλη ευαισθησία.
Η περιοχή εκεί ανήκει στο Δήμο Δύμης και πρόγραμμα για την προστασία αδεσπότων ζώων δεν υπάρχει απόσο γνωρίζω.
Πήρα λοιπόν το Γιώργο από το κυνόβιο και τρέξαμε στις φυλακές. Βρήκαμε ένα σκύλο πολύ πονεμένο, με σοβαρό κάταγμα στο πόδι, μα τόσο υπομονετικό. Το κόκκαλο είχε βγει έξω και φαινόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Οι αστυνομικοί της φρουράς τον είχαν εκεί δίπλα τους του είχαν βάλει φαγητό και νερό και τον προστάτευαν μέχρι να φτάσουμε. Ο σκύλος πονούσε τόσο πολύ που σε κάθε μικρή κίνηση και προσπάθεια που κάναμε να τον μεταφέρουμε έβγαζε κραυγή. Πραγματικά θα μου μείνει αξέχαστο γιατί οι τσιρίδες του ήταν μαχαίρι στην καρδιά.
Τον αφήσαμε στη φροντίδα της Eleni Bourdakou προκειμένου να χειρουργηθεί. Η γιατρός μου εξήγησε ότι θα ήταν ένα εξαιρετικά δύσκολο χειρουργείο γιατί το κόκκαλο ήταν μολυσμένο και χρειάζονταν να μπουν εξωτερικά σίδερα.
Προχωρήσαμε και όπως πάντα η Ελένη Μπουρδάκου έκανε το θαύμα της και η επέμβαση πήγε πολύ καλά. Eυχαριστούμε Ελένη!
Ο σκυλάκος με το πέρασμα των ημερών στο ιατρείο πήγαινε καλύτερα αλλά ήταν επιφυλακτικός και πολύ φοβισμένος.
Όταν πια έπρεπε να βγει από το κτηνιατρείο βρέθηκαν 2 άτομα που τον φιλοξένησαν, και τους ευχαριστώ ολόκαρδα γιατί με βοήθησαν πολύ!!
Τον κοινωνικοποίησαν, τον φρόντισαν με τις καθημερινές αλλαγές στο τραύμα του για περίπου ενάμισι μήνα μέχρι να αφαιρεθούν τα σίδερα, τον μετέφεραν όταν χρειαζόταν στο κτηνιατρείο πάλι, κι έτσι η δύσκολη περίοδο της αποθεραπείας πήγε πολύ καλά.
Ο άγνωστος σκύλος γέμισε με αυτοπεποίθηση κι εμπιστοσύνη, κι έλαμψε από ομορφιά και καλοσύνη.
Μα το πιο όμορφο που του επιφύλασσε τελικά η τύχη ήταν ο υπέροχος άνθρωπος που τον υιοθέτησε στη συνέχεια.
Από τις πρώτες μέρες νοσηλείας, ένας άλλος Αστυνομικός είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για το σκυλάκο καθώς τον είχε δει στις φυλακές και είχε την αγωνία του.
Μου το είπε η γιατρός, μίλησα μαζί του κι εκεί που σκεφτόμουν να του κάνω τις κλασσικές ερωτήσεις για τη διασφάλιση μιας καλής υιοθεσίας, άρχισε αυθόρμητα ο ίδιος να μου μιλάει για τη σχέση τη δική του και της οικογένειας με τα ζώα κάνοντας αναδρομή και στο παρελθόν.
Όταν μου διηγήθηκε κάποια ιστορία από την παιδική του ηλικία, ήταν κάτι τόσο αυθεντικό και συγκινητικό, που πλέον ήμουν σίγουρη πως δεν χρειαζόταν καμία άλλη επιβεβαίωση της ξεχωριστής ευαισθησίας, υπευθυνότητας, και καθαρότητας του χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου.
Ήταν τόσο έντονο και ξεκάθαρο σαν το ουράνιο τόξο.
Ο σκύλος Υιοθετήθηκε από τον Αστυνομικό Panos Botsaris. Ο σκύλος βρίσκεται πλεόν στο σπίτι του, πολύ χαρούμενος, κι έχει όνομα: ΑΡΙΣΤΟΣ.
O Αστυνομικός με παίρνει αρκετές φορές τηλέφωνο, με ενημερώνει ενθουσιασμένος, και μου περιγράφει με ικανοποίηση στιγμές της καθημερινής ζωής με το σκύλο του και τα λοιπά μέλη της οικογένειας. Είναι πραγματικά εκπληκτικοί !! Οι κόρες του τον λατρεύουν. Τα κορίτσια έχουν υιοθετήσει ένα ακόμα αδέσποτο σκυλάκι και φυσικά έχουν μεγαλώσει με τα πρότυπα ενσυναίσθησης του πατέρα τους.
Μου περιγράφει την εικόνα όταν βρίσκει το σκύλο Αρίστο να κοιμάται αραχτός δίπλα στο μαξιλάρι της κόρης του. Την εικόνα να τρέχει ο σκύλος κουτσαίνοντας τις πρώτες μέρες για να του κάνει χαρές. Να τον συνοδεύει έξω χαρούμενος. Να μοιράζονται τη ζωή και να τον καμαρώνει στην αγαπημένη μεριά του σπιτιού. Να τον αγκαλιάζουν όλοι στην ευρύτερη οικογένεια.
Ο Αρίστος έχει πλέον πολλές αγκαλιές.
Προχθές με κάλεσε στο τηλέφωνο το πρωί, νόμισα πως κάτι συνέβη. Μα μου είπε απλά «ξέρεις πόσο ευτυχισμένο με κάνει αυτός ο σκύλος? Άρχισε να πατάει και το πόδι του». Δεν εβρισκα λόγια να εκφράσω τη χαρά μου και τις ευχαριστίες μου.
Τέτοιες ιστορίες, τέτοιοι άνθρωποι, και τέτοια κουλτούρα είναι η αλήθεια πως κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο. Ανεβάζουν τον πήχη του πολιτισμού στην κοινωνία μας.
Αλλά και κάτι ακόμα. Τέτοιοι Αστυνομικοί τιμούν την Ελληνική Αστυνομία, τιμούν τους κανόνες δεοντολογίας τους, κι ανεβάζουν το ρόλο τους τόσο ψηλά που αξίζουν το σεβασμό και θαυμασμό όλων.
[στις πρώτες φωτογραφίες ο Αρίστος όταν τον πήραμε χτυπημένο και θλιμμένο. Στις επόμενες και στο βίντεο χαρούμενος πλέον στο σπίτι του και δίπλα στον άνθρωπό του].
