Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, με αφορμή την καλλιτεχνική του επάνοδο, παραχώρησε ο Δημήτρης Κόκοτας στο περιοδικό Λοιπόν.
Τι συνέβη και απομακρύνθηκε από το τραγούδι
«Πολλές φορές νομίζουμε ότι η επιτυχία θα υπάρχει και θα συνεχίζει και εμείς μπορούμε να κάνουμε παράλληλα και κάτι άλλο. Όμως αυτό μπορεί να σε αποτραβήξει και να σε παρασύρει, με αποτέλεσμα να μην μπορείς να αφιερώσεις τον ίδιο χρόνο στο τραγούδι ή σε κάποια άλλη επιχείρηση που ενδεχομένως μπορείς να δημιουργήσεις. Αυτό συνέβη και σε μένα. Είδα κάποια στιγμή ότι είχα απομακρυνθεί αρκετά, έως πολύ από το τραγούδι, παρότι έκανα κάποιες εμφανίσεις, που βέβαια δεν ήταν συνεχόμενες, αλλά σποραδικές μέσα στον χρόνο.
Πούλησα τις επιχειρήσεις μου
«Οπότε η πιο απλή κίνηση ήταν να μπορέσω να πουλήσω τις επιχειρήσεις, ό,τι είχα δημιουργήσει. Ευτυχώς βρήκα ανθρώπους και μπόρεσα και προχώρησα ξανά στο κομμάτι του τραγουδιού, με την ίδια χαρά, όρεξη και δίψα.
Θα χρησιμοποιήσω τη φράση «ουδέν κακό αμιγές καλού». Μπορεί κάτι να φαντάζει σαν χασούρα οικονομική, όμως κέρδισα σε φίλους, εμπειρίες. Θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν πολύ διαφορετικά, οπότε δόξα τω Θεώ και προχωράμε.»
Η διαθήκη, τα κότερα, τα ακριβά αυτοκίνητα
«Ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος ευκατάστατος. Δεν ήταν πλούσιος, αλλά ευκατάστατος. Δόξα τω Θεώ, στη ζωή του έκανε πάρα πολλά πράγματα, δούλεψε πάρα πολλά χρόνια, ατελείωτες νύχτες και μέρες χωρίς ρεπό, χωρίς να καταλαβαίνει τι σημαίνει κόπος, παρότι μοχθούσε. Αν και ήταν μέσα στα μεγάλα σαλόνια, ήξερε πάρα πολύ καλά τι σημαίνει μεροκάματο. Ότι ο διπλανός του δουλεύει για να πάει στο σπίτι φαγητό. Ήξερε τι σημαίνει πόνος, βροχή, κρύο και σεβόταν τον καθένα, ό,τι δουλειά και να έκανε.»
