Τα πραγματικά χρώματα του Ποσειδώνα και του Ουρανού –που μέχρι πρότινος εμφανίζονταν στις εικονογραφήσεις με τελείως διαφορετικές αποχρώσεις– ίσως μοιάζουν περισσότερο απ’ ό,τι πιστευόταν έως σήμερα, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Οι πρώτες λεπτομερείς απόψεις των δύο παγωμένων γιγάντων του εξώτερου άκρου του ηλιακού μας συστήματος είχαν καταγραφεί κατά την αποστολή του Voyager 2 της NASA, η οποία προσέγγισε τον Ουρανό το 1986 και τον Ποσειδώνα το 1989. Το Voyager 2 παραμένει το μοναδικό διαστημικό σκάφος που πέρασε και από τους δύο αυτούς πλανήτες.
Ωστόσο, οι εικόνες από τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το Voyager 2 της Nasa οδήγησαν σε μια παρανόηση σχετικά με τα πραγματικά χρώματα των πλανητών, με τον Ποσειδώνα να αποτυπώνεται με ένα εντυπωσιακό βαθύ μπλε.
Πλέον, οι αποκατεστημένες λήψεις δείχνουν πως και οι δύο πλανήτες διαθέτουν παρόμοια γαλαζοπράσινη απόχρωση καθώς και μια ατμοσφαιρική ομίχλη – αν και ο Ποσειδώνας εμφανίζεται ελαφρώς πιο γαλαζωπός λόγω του λεπτότερου στρώματος ομίχλης.
Τα πραγματικά αυτά χρώματα επιβεβαιώνονται και από δεδομένα άλλων οργάνων, όπως το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble ή άλλες αποστολές του Voyager.
«Ο Ουρανός εξακολουθεί να φαίνεται ήπιος και μάλλον ανιαρός, αλλά και ο Ποσειδώνας φαίνεται αρκετά ξεθωριασμένος μετά την πλήρη αποκατάσταση των πραγματικών χρωμάτων» εξηγεί ο καθηγητής Πάτρικ Ιργουιν, επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Η έρευνα –που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Royal Astronomical Society– έριξε επίσης φως στο μυστήριο του γιατί ο Ουρανός φαίνεται να αλλάζει χρώμα ανάλογα με τις εποχές. Παρατηρήσεις είχαν αποκαλύψει στο παρελθόν ότι ο πλανήτης φαίνεται να είναι πιο πράσινος κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του χειμώνα, όταν οι πολικές περιοχές του είναι στραμμένες προς τη Γη και τον ήλιο.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό οφείλεται εν μέρει στις συγκεντρώσεις μεθανίου στην ατμόσφαιρά του. Επειδή το μεθάνιο απορροφά το κόκκινο και το πράσινο φως, ο ισημερινός καταλήγει να αντανακλά περισσότερο μπλε φως – αντίθετα, οι πόλοι, που έχουν το μισό μεθάνιο, είναι ελαφρώς πράσινοι. Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει αυτή την τάση, καταδεικνύοντας πως ένα στρώμα σωματιδίων πάγου συνενώνεται πάνω από τους ηλιόλουστους πόλους το καλοκαίρι του Ουρανού, ενισχύοντας το φαινόμενο του πρασίνου.
«Με αυτόν τον τρόπο, αποδείξαμε ότι ο Ουρανός είναι πιο πράσινος κατά το ηλιοστάσιο λόγω της μειωμένης ποσότητας μεθανίου στις πολικές περιοχές, αλλά και του αυξημένου πάχους των διασκορπισμένων σωματιδίων πάγου μεθανίου» σημειώνει ο Ιργουιν.
Οπως, πάντως, λέει ο ίδιος, πολλά από τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα, όπως το γιατί οι συγκεντρώσεις μεθανίου είναι χαμηλότερες πάνω από τους πόλους του Ουρανού και γιατί μια τέτοια ομίχλη σχηματίζεται πάνω από τον θερμότερο πόλο.
«Υπάρχουν πολλά γι’ αυτούς τους πλανήτες που δεν κατανοούμε» παραδέχεται.
