Φέσια μηνών έχουν βάλει δεκάδες ένοικοι στα κοινόχρηστα των πολυκατοικιών, με αποτέλεσμα να υπάρχει αρκετή γκρίνια από τους υπολοίπους που πληρώνουν στην ώρα τους.
Η γκρίνια αυτή όταν τα χρέη φτάνουν τους έξι, τους οχτώ και τους δέκα μήνες μετατρέπεται πολλές φορές σε εξώδικα και σε ομηρικούς καβγάδες στις γενικές συνελεύσεις, ειδικότερα όταν πρόκειται για στρατηγικούς κακοπληρωτές και όχι άτομα ή οικογένειες που δεν έχουν την δυνατότητα να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους.
Όμως η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς που δεν πληρώνουν και αφήνουν πίσω τους χρέη μηνών στα κοινόχρηστα, είναι γιατί δεν έχουν ή καλύτερα δεν τους περισσεύουν, βάζοντας σε προτεραιότητα άλλες υποχρεώσεις τους που έχουν να κάνουν πολλές φορές με την επιβίωση της οικογένειας τους.
Το αποτέλεσμα πάντως δεν αλλάζει για τις πολυκατοικίες και τα γραφεία που έχουν αναλάβει την διαχείριση τους. Τους… κυνηγούν για να πληρώσουν έστω και με δόσεις οφειλές κοινοχρήστων που αφορούν τα πάγια έξοδα μιας πολυκατοικίας, όπως τον καθαρισμό, τον φωτισμό, το νερό ή ακόμα το πετρέλαιο θέρμανσης.
Για τις περισσότερες βέβαια πολυκατοικίες το πετρέλαιο θέρμανσης είναι από τα χρόνια της οικονομικής κρίσης μια μακρινή ανάμνηση. Υπάρχουν όμως και πολυκατοικίες που είναι σε χειρότερη κατάσταση, αφημένες εντελώς στην τύχη τους, χωρίς καθαρισμό, χωρίς ρεύμα και κατά συνέπεια χωρίς καν ασανσέρ.
Όσο για το αποθεματικό; Τα επιπλέον χρήματα που δίνονται για εργασίες συντήρησης στις κτιριακές υποδομές ή στον ανελκυστήρα; Είναι στο μηδέν. Στις καλύτερες περιπτώσεις μαζεύουν χρήματα μόνο αν η κατάσταση σε μια πολυκατοικία φτάσει στο απροχώρητο. Πέφτουν δηλαδή σοβάδες από τα μπαλκόνια…
