Η τελευταία πτήση της Αμερικανίδας ήταν το 1937.
Το όνομά της σχετίζεται μ’ ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του 20ου αιώνα καθώς, ύστερα από την τελευταία της πτήση, το πτώμα και το σκάφος της δεν έχουν εντοπιστεί από τους ειδικούς παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες και τα υπέρογκα ποσά που είχαν δαπανηθεί.
Τώρα όμως οι ελπίδες αναπτερώθηκαν για τον εντοπισμό του αεροσκάφους της στον πυθμένα του Ειρηνικού Ωκεανού από την Deep Sea Vision, μια εταιρεία που εδρεύει στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας.
Η εταιρεία πιστεύει ότι μπορεί τελικά να έχει βρει το αεροπλάνο της Έρχαρτ. Άρχισε να σαρώνει τον πυθμένα του ωκεανού τον περασμένο Σεπτέμβριο με το πανίσχυρο σόναρ της, προσαρτημένο σε ένα υποβρύχιο αξίας 9 εκατομμυρίων δολαρίων με την ονομασία Hugin.
Έψαξε στα σκοτεινά βάθη, σαρώνοντας συνολικά περίπου 13.500 τετραγωνικά χιλιόμετρα της περιοχής όπου πιστεύεται ότι συνετρίβη η Έρχαρτ. Εκεί εντόπισε το σχήμα ενός αεροπλάνου.
«Θα δυσκολευτείτε να με πείσετε, πρώτον, ότι αυτό είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αεροσκάφος, και δεύτερον, ότι δεν είναι το αεροσκάφος της Αμέλια Έρχαρτ», δήλωσε ο ιδρυτής της Deep Sea Vision, Τόνι Ρομέο, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Today» του αμερικανικού δικτύου «NBC».
«Νιώθω σαν 10χρονο παιδί που πηγαίνει σε κυνήγι θησαυρού», δήλωσε αυτή τη φορά στην εφημερίδα Wall Street Journal.
Με την εικόνα και τις συντεταγμένες στο χέρι, το επόμενο βήμα για τη διαλεύκανση του μυστηρίου θα απαιτήσει την εξέταση των συντριμμιών. Ο Ρομέο δήλωσε ότι σκοπεύει να μεταφέρει την ομάδα του ξανά στην περιοχή για να συλλέξει περισσότερες εικόνες.
«Το επόμενο βήμα είναι η επιβεβαίωση. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να μάθουμε. Αλλά φαίνεται ότι έχει υποστεί μεγάλη ζημιά, αφού βρίσκεται εκεί εδώ και πολλά χρόνια», είπε.
Η πρώτη γυναίκα που διέσχισε τον Ατλαντικό πιλοτάροντας αεροπλάνο
Συγγραφέας και αεροπόρος, η νεαρή Αμέλια ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με τον ουρανό σε ηλικία 23 ετών, όταν έκανε την πρώτη της πτήση, αυτή που έμελλε να της αλλάξει τη ζωή.
Αποφάσισε να ξεκινήσει αμέσως μαθήματα. Έκανε διάφορες δουλειές -από φωτογράφος μέχρι οδηγός φορτηγών και στενογράφος- για να συγκεντρώσει το ποσό των 1.000 δολαρίων που χρειαζόταν για να ξεκινήσει μαθήματα αεροπλοΐας. Συμμετείχε στην πρώτη της υπερατλαντική πτήση το 1928, ως συνοδός, καθώς δεν είχε ακόμη την εμπειρία να για να ολοκληρώσει μία τέτοια πτήση με την ίδια στο πηδάλιο.
Η διαδικασία τής έδωσε μεγάλη δημοσιότητα και τής επέτρεψε να αποκτήσει ένα πολύ σεβαστό εισόδημα από διαλέξεις που παρουσίαζε, αλλά και από τις πωλήσεις των βιβλίων της. Η δημοσιότητα που έλαβε την βοήθησε στην εύρεση χορηγών για το δικό της ταξίδι, διασχίζοντας τον Ατλαντικό.
Το πρωί της 20ης Μαΐου του 1932, η Αμέλια ξεκίνησε από το Χάρμπορ Γκρέις του Νιουφάουντλαντ , μ΄ένα κόκκινο Lockheed Vega 5B. Στόχος της ήταν να πετάξει μέχρι το Παρίσι, αναπαριστώντας την πτήση του Τσαρλς Λιντμπεργκ.
Ύστερα από 14 ώρες και 56 λεπτά, μετά από δυνατούς αντίθετους ανέμους και μηχανικά προβλήματα, κατάφερε να προσγειωθεί στο Κάλμορ της Βορείου Ιρλανδίας.
Ήταν η πρώτη πτήση που διέσχισε χωρίς στάση τον Ατλαντικό με το πηδάλιο του αεροπλάνου να βρίσκεται σε γυναικεία χέρια.
Για το επίτευγμά της αυτό, έλαβε αρκετά παράσημα: από το Κογκρέσο των ΗΠΑ, τη γαλλική κυβέρνηση, αλλά και το χρυσό μετάλλιο της National Geographic Society, μπαίνοντας στο πάνθεον των πρωτοπόρων.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1934, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πραγματοποίησε σόλο πτήση στον Ειρηνικό, πετώντας από την Καλιφόρνια στα νησιά της Χαβάης.
Η μοιραία πτήση
Στις 2 Ιουλίου του 1937, έκανε την τελευταία της ραδιοφωνική κλήση στον αέρα στις 8.43 π.μ., περίπου μία ώρα αφότου ειδοποίησε το σκάφος Itasca της ακτοφυλακής ότι τής τελείωναν τα καύσιμα και δεν μπορούσε να δει τον προορισμό της, το νησί Χάουλαντ στον Κεντρικό Ειρηνικό Ωκεανό.
«Είμαστε στη γραμμή 157 337», είχε πει από το πιλοτήριο του αεροσκάφους Lockheed 10-E Electra. «Θα επαναλάβουμε αυτό το μήνυμα. Θα το επαναλάβουμε σε 6210 χιλιοκύκλους. Περιμένετε».
Δεν επανέλαβε ποτέ το μήνυμα. Έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη της. Ο εντοπισμός της ιδίας όπως και του αεροπλάνου της παρέμεναν μέχρι σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της Αμερικής.
Η τολμηρή προσπάθειά της το 1937 να γίνει η πρώτη γυναίκα που θα έκανε τον γύρο του κόσμου με αεροσκάφος προκάλεσε την πιο εκτεταμένη και δαπανηρή επιχείρηση διάσωσης στην ιστορία του αμερικανικού ναυτικού και της ακτοφυλακής.
Από τότε, δεκάδες ερευνητές, δημοσιογράφοι και ιστορικοί έχουν προσπαθήσει να ανακαλύψουν τι ακριβώς συνέβη στην Έρχαρτ και στον πλοηγό της Φρεντ Νούναν, πάνω από τον Ειρηνικό την ημέρα της εξαφάνισής τους. Πολλοί ήταν εκείνοι που ισχυρίστηκαν ότι έχουν στοιχεία και άπειρα βιβλία έχουν γραφτεί για την τύχη της θαρραλέας πιλότου.
Μετά από άκαρπες έρευνες ετών, η ίδια και ο Νούναν θεωρήθηκαν νεκροί.
Το 2012, η Διεθνής Ομάδα για την Ανάκτηση Ιστορικών Αεροσκαφών ανακάλυψε ότι η Έρχαρτ μπορεί να είχε στείλει πολλές κλήσεις κινδύνου μέσω ασυρμάτου μετά τη συντριβή της, οι οποίες αγνοήθηκαν.
Πιστεύουν ότι συνετρίβη στο νησί Γκάρντνερ, περίπου 350 ναυτικά μίλια από το νησί Χάουλαντ και πέρασε μια εβδομάδα καλώντας σε βοήθεια προτού η παλίρροια παρασύρει το αεροπλάνο της στη θάλασσα.
Το 2018, ερευνητές χρησιμοποίησαν σύγχρονη ιατροδικαστική για να εξετάσουν ανθρώπινα λείψανα που βρέθηκαν στο νησί Νικουμαρόρο το 1940 και που πιθανόν ήταν τα λείψανα της Έρχαρτ.
Διαπίστωσαν ότι είναι πιθανότατα δικά της, και διατύπωσαν τη θεωρία ότι η Αμέλια προσγείωσε το αεροπλάνο της στο Νικουμάρου και πέθανε ως ναυαγός στο νησί.
Τώρα όμως, όπως αναφέρει η εφημερίδα Ιndependent, η πρόοδος στην τεχνολογία σάρωσης σε βαθιά θάλασσα και μια επένδυση 11 εκατομμυρίων δολαρίων, μπορεί τελικά να δώσει κάποιες οριστικές απαντήσεις.
