Την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία ανακοίνωσε σήμερα ο πατρινός δικηγόρος Βασίλης Μάρκου, κάνοντας λόγο για χιονοστοιβάδα συνεπειών στο κόμμα που δεν μπορούν να σταματήσουν.
Η ανακοίνωση του Βασίλη Μάρκου:
ΟΛΟΚΛΗΣΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
“Από 16 χρονών, είμαι ενεργό μέλος της αριστεράς μέσα από τα κινήματα και τις οργανώσεις της. Το 2015 πίστεψα με όλη μου την καρδιά την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ για άμεσο καλό του τόπου, παρά τις όποιες εκλεπτυσμένες ίσως, πολιτικές επιφυλάξεις είχα, κυρίως για τον τρόπο που έγινε η διεύρυνσή του τότε Συνασπισμού συλλογικά και ιδεολογικά.
Η ομάδα γύρω από τον Αλ. Τσίπρα ήταν γεμάτη φίλες και φίλους των φοιτητικών μου χρόνων κατά την διάρκεια των σπουδών μου στην Αθήνα και δεν θα επέτρεπα τις όποιες φιλολογικές σε ένα βαθμό και εξεζητημένες για την εποχή διαφωνίες να σταθούν εμπόδιο στην υποστήριξή μου.
Όμως, παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε μια πρώτη σύγκλιση διαφόρων δυνάμεων της αριστεράς, δεν συνέβησαν ποτέ οι απαραίτητες προπαρασκευαστικές ενέργειες ουσιαστικής σύγκλισης και διαλόγου αυτών των δυνάμεων. Μέσα σε αυτή την απροσδιοριστία ακολούθησε η δεύτερη μεγάλη διεύρυνσή στον σοσιαλδημοκρατικό πλέον χώρο ως ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, διογκώνοντας την έλλειψη συνάφειας όσων εντάχθηκαν στο ίδιο εγχείρημα, χωρίς παράλληλα να εκκινεί, έστω κάποια στιγμή, μια προσπάθεια ουσιαστικής σύγκλισης και συνεννόησης όλων αυτών των ετερόκλητων ταυτοτήτων.
Η διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ με την αρμόζουσα προσήλωση στο φιλτράρισμα των προθέσεων και των θέσεων. Σήμερα, οι συνέπειες επέρχονται σαν χιονοστιβάδα που δεν μπορεί κανείς να τη σταματήσει.
Όπως έγραφα ήδη τον Οκτώβριο του 2023 για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, σε άρθρο στο TheBest.gr ένα αίτημα της κοινωνίας είναι η διατήρηση των πολιτικών χαρακτηριστικών στην πολιτική – ως μια αντίσταση στην μετατροπή της σε lifestyle- διαφορετικά η όποια τυχόν προσωρινή εγγραφή στη πολιτική βαθμίδα κάποιου κόμματος, συλλογικότητας, ή μελλοντικού υποψηφίου πρωθυπουργού θα καταλήξει σε φάρσα.
Ουδόλως διαπίστωσα ότι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μπορεί να συμβάλλει σε έναν εποικοδομητικό διάλογο θέσεων για το μέλλον του προοδευτικού χώρου. Ως κομμάτι του πρόσφατου παρελθόντος της αριστεράς, και αναγνώστης της ιστορία της, γνωρίζω ότι ανέκαθεν, στις μεγάλες κρίσεις των εποχών, τα καθοριστικά συνέδρια των κομμάτων της χαρακτηρίζονταν από σπουδαίες τομές στην ιδεολογική, την πολιτική και κοινωνική κατεύθυνση των διαφόρων τάσεων.
Είναι η πρώτη φορά που ένα τέτοιο κομβικό συνέδριο πήρε την τροπή τηλεμαχίας και προσωπικών διαξιφισμών. Η εξέλιξη αυτή με γεμίζει θλίψη.
Όλο αυτό το τελευταίο διάστημα της διάσπασης επέλεξα να μην είμαι ούτε με τους δε ούτε με τους μεν, αλλά οι αποφάσεις μου να προκύψουν, αφού παρακολουθήσω τις δημοκρατικές διαδικασίες του συνεδρίου. Γιατί εκεί θα ήθελα να διαμορφώνονται οι πολιτικές τομές ενός κόμματος.
Πλέον, έχω την ηθική και συλλογική νομιμοποίηση να ζητήσω τη διαγραφή μου από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, γιατί τίποτα από όσα θα περίμενα από ένα συνέδριο με καταστατικό υποτίθεται χαρακτήρα, δεν προέκυψαν.
Είναι βέβαιο ότι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, όπως και στη Νέα Αριστερά βρίσκονται άνθρωποι ανυστερόβουλοι/ες, με αγνό ενδιαφέρον για την πρόοδο της κοινωνίας μας και την ιδεών της. Όμως τα δύο κόμματα, ως δομές έχουν ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουν για να γίνουν ξανά ελκυστικά σε ένα μεγάλο κομμάτι ανθρώπων που θα τα εμπιστευτούν”.
