Μεγάλωσα στον Πύργο Ηλείας μέχρι να τελειώσω το σχολείο και να φύγω για να ζήσω στην Αθήνα. Και τώρα ως ενήλικη, επιστρέφω ξανά, για να δω τους δικούς μου ή να ψηφίσω ή να παίξω σε κάποια παράσταση με κάποια περιοδεία.
Το σημείο της πόλης που είναι τόπος συνάντησης και που βλέπεις την πόλη καλύτερα, είναι η κεντρική πλατεία και ο ναός του Αγίου Νικολάου που είναι καλοδιατηρημένος. Η πλατεία είναι λίγο πιο ψηλά, οπότε μπορείς να δεις κι ένα μέρος της πόλης.
Μια περιπλάνηση που πρέπει οπωσδήποτε να κάνει κάποιος που έρχεται για πρώτη φορά είναι στο λιμάνι του Κατακόλου, που είναι ό,τι πρέπει για ωραία βόλτα και ο Άγιος Ανδρέας, που έχει μια μπλε όμορφη θάλασσα, όπου μεγάλωσα σ’ αυτήν και έκανα και τα μπάνια μου και τα beach party μου ως έφηβη.
Στον Πύργο, μου αρέσει πιο πολύ η παραλία του Επιταλίου, όπου επίσης μεγάλωνα τα καλοκαίρια μου και είναι το χωριό της γιαγιάς μου. Εκεί, διατηρούμε παραθαλάσσιο εστιατόριο εδώ και πολλά χρόνια.
Σ’ αυτό το μέρος μπορείς κάθε χρόνο να δεις τις αλλαγές, λόγω της θάλασσας, που λίγο λίγο φουσκώνει και βγαίνει προς τα έξω, με αποτέλεσμα κάποια σπίτια να «εξαφανίζονται». Αυτό που μένει ίδιο και σταθερό είναι το συντριβάνι έξω από το Δημαρχείο του Πύργου στην κεντρική πλατεία, που πάντα μου άρεσε πολύ.
Μέχρι πριν μερικά χρόνια, είχαμε στο κέντρο του Πύργου το μεζεδοπωλείο Εν Λευκώ, οπότε αυτό ήταν το στέκι μου με τους φίλους μου. Τώρα, όποτε κατεβαίνω, μου αρέσει το Αίθριον στην Σκαφιδιά για ποτό το καλοκαίρι, το Soul στο κέντρο για ποτό τον χειμώνα και ο Εδέατρος πίσω από την Παλιά Αγορά του Τσίλλερ για μεζεδάκια.
Η τελευταία αγορά που έκανα στον Πύργο ήταν πέρσι που πήρα τα γυαλιά ηλίου μου. Μου αρέσει να ψωνίζω διάφορα πράγματα από τον τόπο μου κι ας υπάρχουν όλα στην Αθήνα, για να βοηθάω όσο μπορώ κι εγώ την οικονομία της πατρικής μου πόλης. Αυτό που έχω παρατηρήσει τελευταία και μου κάνει εντύπωση είναι ότι πολλοί συνομήλικοί μου έχουν επιστρέψει, εργάζονται και έχουν κάνει οικογένεια πια εκεί. Πράγμα που με χαροποιεί, γιατί όλοι έχουμε μια τάση να επικεντρωνόμαστε σε πιο μεγάλες πόλεις. Ο Πύργος είναι ένας πάρα οικονομικός προορισμός και ευτυχώς, όλοι ακόμα κρατάνε χαμηλά τις τιμές, από τα καφέ μέχρι τα ξενοδοχεία.
Παρεξηγημένος προορισμός ο τόπος μου, από τα σχόλια που ακούω κατά καιρούς, ενώ έχει τόσο όμορφα πράγματα να κάνεις και γύρω από την πόλη και μέσα σ’ αυτήν.
Σε ό,τι αφορά τους αγαπημένους μου χώρους πολιτισμού, από τα πιο κλασικά ραντεβού κάθε χρόνο το χειμώνα, είναι αυτό με το παιδικό σινεμά, αφού εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αρχαίας Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, όπου συμμετείχα από παιδί ως θεατής, αλλά και ως «Ζιζάνιο» στην εφημερίδα και τα εργαστήρια του Φεστιβάλ.
Επίσης, τα καλοκαίρια το Θέατρο Αρχαίας Ήλιδας και Αρχαίας Ολυμπίας φιλοξενούν μεγάλες συναυλίες και παραστάσεις. Το Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, αλλά και το Στάδιο, όπου γίνεται πάντα η Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας και η Έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ακόμα, η Παλαιά Αγορά και το Δημαρχείο του Τσίλλερ στο κέντρο του Πύργου, είναι κτήρια άξια προς επίσκεψη. Και φυσικά, σκέφτομαι πάντα το Δημοτικό Θέατρο Απόλλων και το σινεμά Ορφέας, μέρη που τα αγαπούν πολύ αυτοί που τα διαχειρίζονται και φαίνεται.
Ιδανικό σημείο για να πιει κανείς καφέ και αγαπημένο μου στέκι ήταν και είναι, χωρίς να θέλω να στεναχωρήσω κανέναν, το Μικρό Καφέ. Είναι και σε ωραίο μέρος, απέναντι από τα δικαστήρια του Πύργου και έχει πολύ ωραία ατμόσφαιρα.
Οι εικόνες, οι ήχοι και οι μυρωδιές που έχω συνδέσει με τον Πύργο είναι το καλοκαίρι, τα φαγητά της μαμάς μου, οι ατελείωτες παραλίες όπως η Σπιάντζα, που δεν την πιάνει το μάτι και οι θάλασσες που είναι πολλές και διαφορετικές.
Αυτό που λείπει από την πόλη του Πύργου είναι, νομίζω, μεγαλύτερη αναζήτηση και εξωστρέφεια ως προς τις τέχνες και τον πολιτισμό, για τα παιδιά και για τους ενήλικες.
