Το μόνο που ήθελε ήταν να γίνει ηθοποιός. Παραδόξως, οι γονείς της τής επέτρεψαν να παρατήσει στη μέση τη βασική της εκπαίδευση και τη συνόδευσαν από το Σπρίνγκφιλντ του Μιζούρι στο Λος Αντζελες για να υπογράψει συμβόλαιο με έναν ατζέντη που την είχε δει να τραγουδάει ροκ με μια εφηβική μπάντα και την είχε βρει ενδιαφέρουσα.
Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια μέχρι η Σπέινι να πάρει τον πρώτο της ρόλο (στην ταινία «Pacific Rim: Εξέγερση», το 2018), στο διάστημα των οποίων επέλεξε να μην πάει σε δραματική σχολή (όχι, ξεκάθαρα δεν το έχει με την εκπαίδευση), αλλά να διδαχτεί την υποκριτική διά της εμπειρικής μεθόδου: έπαιζε σε ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις, έκανε περάσματα από φιλμάκια μικρού μήκους και έβλεπε πολλές ταινίες.
Πέντε χρόνια αργότερα, η Σπέινι βρέθηκε να πρωταγωνιστεί στην ταινία «Priscilla», που υπέγραφε φαρδιά πλατιά η σκηνοθέτις των ονείρων της. Στο μεταξύ, είχε φροντίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της με συμμετοχές σε ταινίες («Η αρχή της ισότητας», «Δύσκολες ώρες στο El Royale», «Vice: Ο δεύτερος στην ιεραρχία») και σειρές («Devs», «The First Lady»).
Η μέχρι πρότινος ημιάγνωστη ηθοποιός έγινε εν μια νυχτί σταρ – ή περίπου. Πλέον φωτογραφίζεται για τα εξώφυλλα έγκριτων περιοδικών όπως το «InStyle» και το «Elle», περπατάει στο φινάλε της επίδειξης μόδας της Miu Miu και δειγματίζει στο κόκκινο χαλί τα βαρύτιμα κοσμήματα Bvlgari ως ambassador του οίκου.
Καθόλου άσχημα για ένα κορίτσι που δεν τελείωσε ποτέ το σχολείο και δεν φέρει -ούτε ενδιαφέρεται να έχει- βαρύγδουπους τίτλους σπουδών. Αντί για πτυχία και διπλώματα προτιμά να καμαρώνει για το βραβείο Volpi Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας που κέρδισε στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας για την ενσάρκωση της Πρισίλα Πρίσλεϊ.
Στο προσεχές μέλλον θα τη δούμε στις ταινίες «Civil War» και «Alien: Romulus» – και αν είναι πολύ τυχερή, σε κάποια από τα επόμενα projects της Κόπολα. Τα όνειρα είναι δωρεάν.
