Ένα ιερέας στην εκκλησία της Αγγλίας, o Charlie Bell, απαγορεύεται, από τον νόμο, να παντρευτεί τον σύντροφό του, ενώ λόγω της δουλειάς του δεν μπορεί να κάνει ούτε πολιτικό γάμο.
Ο Charlie Bell όμως, πιστεύει ότι το δικαίωμά του στον γάμο είναι το ίδιο με του κάθε ομοφοβικού. Σήμερα, έχουν περάσει 10 χρόνια από τον πρώτο γάμο ομοφυλόφιλων στην Αγγλία, 29 Μαρτίου του 2014, και την ψήφιση του νόμου του 2013 για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Μία ολόκληρη δεκαετία αργότερα, οι παραδοσιακές αγγλικανικές αντιλήψεις και οι κανόνες της εκκλησίας απαγορεύουν στα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας να παντρεύονται στην εκκλησία της Αγγλίας.
Μιλώντας στην εφημερίδα Mirror, σχετικά με τη διάκριση της εκκλησίας εναντίον των ζευγαριών των ομοφυλόφιλων, ο Charlie εξηγεί: «Ως γκέι άντρας, αισθάνομαι ενοχές που είμαι μέλος ενός ομοφοβικού οργανισμού. Είναι θλιβερό να βλέπεις ανθρώπους που αγαπιούνται, πολλά υποσχόμενα ζευγάρια να μην μπορούν να δεσμευτούν με τα πιο ιερά δεσμά, της χριστιανοσύνης».
O Charlie απ’ το Λονδίνο, είναι ψυχολόγος πλήρους απασχόλησης στο Εθνικό Σύστημα της Αγγλίας και εθελοντής ιερέας. Συμμετέχει σε καμπάνιες και ομάδες πίεσης για αλλαγή του κανονισμού της Εκκλησίας σχετικά με τον γάμο των ομοφυλόφιλων ζευγαριών και την νομιμοποίησή τους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο ισχύων νόμος βασίζεται σ’ ένα απαρχαιωμένο νομικό έγγραφο του 1991 με τον τίτλο «Περί ανθρώπινης σεξουαλικότητας».
“Προσπαθώ να αλλάξω την κατάσταση”
«Η εκκλησία έχει τη νομική ευθύνη να παντρεύει όσα μέλη της το επιθυμούν-εκτός, φυσικά, από τους ομοφυλόφιλους», σημειώνει ο Charlie. «Προσπαθώ ν’ αλλάξω την κατάσταση, κάνοντας την εκκλησία της Αγγλίας, κυριολεκτικά εκκλησία όλων των πολιτών».
“Είναι θεμιτό η κοινωνία να κάνει ερωτήσεις για τη σεξουαλική ζωή των γκέι”
Συμπληρώνει: «Είναι περίεργο το ότι, αν είσαι γκέι, η κοινωνία μπορεί να σού κάνει ερωτήσεις σχετικά με τη σεξουαλική σου ζωή. Αν είσαι ετεροφυλόφιλος, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, πράγμα που λέει πολλά για την κουλτούρα της Εκκλησίας». Εφόσον ο Charlie τελεί το λειτούργημά του σε εθελοντική βάση, ομολογεί ότι έχει σκεφτεί αρκετές φορές να εγκαταλείψει τον ρόλο του ιερέα.
Εξηγεί ότι: «Συχνά σκέφτομαι αν θέλω να συνεχίσω λόγω της συνεχόμενης διάκρισης, της απουσίας θέλησης για ουσιαστική αλλαγή και της έλλειψης θάρρους από την μεριά των επισκόπων. Αν όμως εμείς δεν υπερασπιστούμε το δίκαιο και δεν γίνουμε η φωνή των πολιτών, τότε ποιος; Αυτό είναι ένα προνόμιο των ανθρώπων της Εκκλησίας».
Επίσης, συμπληρώνει: «Το δικαίωμά μου να είμαι μέλος της Εκκλησίας είναι το ίδιο με εκείνο του κάθε ομοφοβικού. Όσο και αν δεν τους αρέσει, αυτή είναι η πραγματικότητα». Σύμφωνα με τον Charlie, η εκκλησία της Αγγλίας, πρέπει να συμβαδίζει με τις εποχές, χωρίς ν’ αγνοεί ούτε την ιστορία ούτε την παράδοσή της, «εν όψει όσων μας είναι μέχρι σήμερα γνωστά για την ανθρώπινη ύπαρξη».
“Όσο συνεχίζεται η κατάσταση αυτή, ο κόσμος θα θεωρεί την Εκκλησία τον θεσμό της προκατάληψης”
Πέρυσι, οι επίσκοποι συμφώνησαν οι κληρικοί να μπορούν να τελούν πολιτικό γάμο και υποσχέθηκαν ότι θα μπορούν να διαβάζονται οι ευλογίες στην Εκκλησίας, αλλά τίποτα απ’ αυτά δεν έχει γίνει ακόμη. Ο Charlie φοβάται ότι μπορεί να χρειαστούν άλλα 10 χρόνια μέχρι τελικά να μπορούν τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια να παντρεύονται νόμιμα, στην Εκκλησία. «Όσο συνεχίζεται αυτό, ο κόσμος θα θεωρεί την Εκκλησία τον θεσμό της προκατάληψης, χάνοντας έτσι ολοένα την αξιοπιστία της», συμπέρανε.
Ο Martyn Snow, επίσκοπος του Leicester, ηγείται του κινήματος «Ζήσε με Αγάπη και Πίστη». Εν μέσω των εορτασμών της 10ης επετείου από τον πρώτο γάμο ομοφυλόφιλων στην Αγγλία, ο κύριος Snow δηλώνει: «εμείς πιστεύουμε ότι ο Θεός τους αγαπά το ίδιο όλους και τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας είναι ευπρόσδεκτα στους κόλπους της εκκλησίας».
Ύστερα από χρόνια συζητήσεων όπου ακούστηκαν όλες οι φωνές, η Εκκλησία της Αγγλίας πρόσφατα έχει εγκρίνει νέες προσευχές, δίνοντας τη δυνατότητα στα oμόφυλα ζευγάρια να προσέρχονται στην Εκκλησία και να λαμβάνουν την ευλογία του Θεού. Είμαστε ενθουσιασμένοι που οι προσευχές αυτές ακούγονται τους τελευταίους μήνες.
«Είναι πολλοί οι άνθρωποι που θέλουν η Εκκλησία να κάνει το επόμενο βήμα, τελώντας και γάμους ομοφυλόφιλων ζευγαριών, τη στιγμή που άλλοι-καλή τη πίστει-θεωρούν κάτι τέτοιο αντικρουόμενο με τις χριστιανικές διδαχές. Η εκκλησία προσπαθεί να δημιουργήσει έναν ανοιχτό, δεκτικό χώρο όπου θ’ ακούγονται και θα γίνονται σεβαστές όλες οι φωνές. Δεσμευόμαστε για τη διεξαγωγή των σημαντικών αυτών συζητήσεων, επειδή πρόκειται για ζητήματα που επηρεάζουν βαθιά τις ζωές των ανθρώπων».
