Τη συγκλονιστική κατάθεση της κλινικής ψυχολόγου του «Αγλαΐα Κυριακού» η οποία πραγματοποίησε συνεδρία με τη Ρούλα Πισπιρίγκου λίγες ημέρες πριν από τον αδόκητο θάνατο της Μαλένας, τον Απρίλιο του 2019, αποκαλύπτει η «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ». Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μαρτυρία, η Ρούλα Πισπιρίγκου κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε με την ψυχολόγο ανέφερε ότι η Τζωρτζίνα έχει προβλήματα καρδιάς και ότι παθαίνει ανακοπές!
Και όλα αυτά το 2019. Το 2019 που η Τζωρτζίνα ήταν ένα υγιέστατο παιδάκι χωρίς κανένα ιατρικό πρόβλημα. Και όμως! Πριν ακόμη από τη δολοφονία -κατά τη Δικαιοσύνη- της Μαλένας, η Πισπιρίγκου είχε ήδη… προβλέψει τη δυσεξήγητη ανακοπή της Τζωρτζίνας η οποία έλαβε χώρα στις 11 Απριλίου 2021 στο «Καραμανδάνειο». Δηλαδή, δύο χρόνια μετά!
Οι χαρακτηρισμοί
Οι καταστροφικές σκέψεις
Η ψυχολόγος υποστήριξε ότι η κατηγορουμένη εξέφραζε ανησυχητικές σκέψεις όσον αφορά την πορεία της Μαλένας, χωρίς όμως οι σκέψεις αυτές να συνοδεύονται από συναίσθημα ανησυχίας ή αγωνίας. «Αφού πρώτα πήρα το ιστορικό που σας είπα προηγουμένως, στη συνέχεια άρχισε να εκφράζει κάποιες καταστροφικές σκέψεις που αφορούσαν τη Μαλένα και οι οποίες κατέληγαν στον θάνατό της. Δεν θυμάμαι αυτολεξεί τι μου έλεγε, αλλά αυτά που μου έλεγε ήταν του στυλ ‘‘φοβάμαι ότι δεν θα πάει καλά η θεραπεία, φοβάμαι μήπως πεθάνει’’ και άλλα παρόμοια. Στο σημείο αυτό θέλω να διευκρινίσω ότι και άλλες μητέρες εκφράζουν σκέψεις αγωνίας για την πορεία της θεραπείας του παιδιού τους, αλλά στη μητέρα της Μαλένας αυτές οι σκέψεις ήταν ιδιαιτέρως έντονες. Ακόμη πιο εντυπωσιακό όμως ήταν το γεγονός ότι αυτές οι σκέψεις δεν συνοδεύονταν από κανένα συναίσθημα και αγωνία που να συνάδουν με αυτά που έλεγε. Επίσης, μου είχε κάνει εντύπωση το βλέμμα αυτής της γυναίκας, που ήταν παγωμένο, ανέκφραστο και ψυχρό».
Και η άλλη κόρη με… προβλήματα
«Μάλιστα, μου έκανε τόση εντύπωση που σταμάτησα να κρατάω σημειώσεις για ό,τι μου έλεγε και απλώς την παρακολουθούσα. Τη ρώτησα λοιπόν, κάποια στιγμή, ‘‘γιατί τα σκέφτεστε όλα αυτά για τη Μαλένα από τη στιγμή που έχει τόσο καλή πρόγνωση και πάει τόσο καλά η θεραπεία της;’’, και αυτή μου απάντησε ότι και η άλλη κόρη της έχει προβλήματα καρδιάς και, αν δεν κάνω λάθος, μου είπε ότι κάνει ανακοπές. Μόλις μου είπε αυτό, κάπως δικαιολόγησα τις καταστροφικές σκέψεις της μητέρας για τη Μαλένα. Παρ’ όλα αυτά, όμως, δεν ήμουν πεπεισμένη ότι αυτός ήταν ο λόγος που συνέχιζε να μιλάει για άσχημη κατάληξη του παιδιού της, ούτε για την παντελή έλλειψη συναισθήματος και αγωνίας. Στη συνέχεια είδα τον πατέρα της Μαλένας. Ο πατέρας ήταν αρκετά αποστασιοποιημένος, αμήχανος στη συνάντησή μας, τυπικά ευγενικός. Μου έδειξε ότι ούτε αυτός ήθελε αυτή τη συνάντηση. Μου έδωσε την εντύπωση ότι ήταν ένας άνθρωπος που δεν ήθελε πολλές επαφές, όχι όμως επειδή ήταν εσωστρεφής, αλλά επειδή ίσως δεν γνώριζε πώς να εκφράσει αυτά που ήθελε. Περιορίστηκε στο να μου πει ότι ως γονείς θα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πάει καλά η Μαλένα. Από τη συνάντηση με τον πατέρα δεν θυμάμαι πολλά πράγματα, διότι διήρκεσε πολύ λίγο και δεν συζητήσαμε κάτι σημαντικό».
Δύο ημέρες πριν
Στη συνέχεια της μαρτυρίας της αναφέρει: «Ζήτησα από τη μητέρα να μου φέρει και τη Μαλένα, αλλά το απέφυγε. Γι’ αυτόν τον λόγο αποφάσισα στις 11.4.2019 να πάω εγώ στο δωμάτιο της Μαλένας. Πήρα τα παιχνίδια μου και πήγα. Η Μαλένα ήταν ένα πολύ όμορφο κοριτσάκι, ξανθό, με μπλε μάτια. Στο δωμάτιο ήταν η Μαλένα με τη μητέρα της. Συστήθηκα στη Μαλένα, της είπα δηλαδή με απλά λόγια ποια είμαι και τι κάνω στο νοσοκομείο, και μετά νομίζω της είπα για ποιο λόγο είχε έρθει η ίδια στο νοσοκομείο. Στη συνέχεια της έβαλα μπροστά το κουτί με τα παιχνίδια, εκείνη το άνοιξε και άρχισε να τα περιεργάζεται. Όσο έπαιζε, εγώ της μιλούσα. Στην επικοινωνία που είχα με τη Μαλένα, η μητέρα δεν συμμετείχε καθόλου. Ήταν καθισμένη και σιωπηλή κοντά στο παράθυρο και παρατηρούσε. Βέβαια, ούτε η Μαλένα την αναζητούσε και αυτό ήταν κάτι που μου έκανε εντύπωση, γιατί όταν τα παιδιά αυτής της ηλικίας συναντούν κάποιον άγνωστο, και ειδικά στον χώρο του νοσοκομείου, αναζητούν τη μητέρα τους γιατί φοβούνται. Η Μαλένα δεν έδειξε κανένα φόβο και καμία ανησυχία».
«Ο δεσμός μητέρας – παιδιού»
«Η αποστασιοποίηση της μητέρας προς την κόρη αλλά και της κόρης προς τη μητέρα ήταν εμφανής. Συμπερασματικά θα μπορούσα να σκεφτώ ότι δεν είχε εγκατασταθεί η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί, ο δεσμός δηλαδή μητέρας – παιδιού. Αυτό όμως, η έλλειψη δεσμού που σας είπα, φαινόταν και σε όσες, λίγες φορές είχα συναντήσει τη μητέρα με την κόρη στον διάδρομο. Ακόμη και εκεί έβλεπες αυτή την απόσταση. Η Μαλένα προχωρούσε ζωηρή μπροστά και η μητέρα της ακολουθούσε από πίσω, χωρίς καν να τη συνοδεύει λεκτικά. Εγώ τουλάχιστον αυτό διέκρινα. Από την ενασχόληση της Μαλένας με τα παιχνίδια που της είχα δώσει διαπίστωσα, ακόμη, ότι η Μαλένα έκανε ένα προσωπικό παιχνίδι, χωρίς να το απευθύνει κάπου. Και αν εμένα με έβλεπε πρώτη φορά και δεν αισθανόταν άνετα, θα μπορούσε να το απευθύνει στη μητέρα της. Ούτε εκεί το έκανε. Κάποια στιγμή ήρθε και ο πατέρας στο δωμάτιο και είπε ότι τώρα η Μαλένα πρέπει να φάει. Κατάλαβα ότι διακριτικά ήθελε να κλείσει αυτή η συνάντηση. Μάζεψα τα παιχνίδια, εκτός από μία κούκλα που της άφησα, και της είπα ότι θα τη δω την επόμενη φορά. Δυστυχώς όμως επόμενη φορά δεν υπήρξε. Τη Δευτέρα 15.4.2019, το πρωί, έμαθα από τους γιατρούς ότι η Δασκαλάκη είχε πεθάνει. Μόλις το άκουσα το μυαλό μου πήγε στη μητέρα της, ότι δηλαδή πέθανε η μητέρα της. Μόλις οι γιατροί μου είπαν ότι πέθανε το παιδί, κατέρρευσα. Έβγαλα έναν αυθόρμητο αναστεναγμό και μια γιατρός που ήταν δίπλα μου με χτύπησε στον ώμο για να μου δώσει κουράγιο. Θέλω να σας πω όμως ότι και όλοι οι γιατροί ήταν σοκαρισμένοι από τον θάνατο της Μαλένας. Το ίδιο και οι νοσηλευτές. Ήταν κάτι τελείως απροσδόκητο και ξαφνικό».
