Παραπλεύρως στην πλατεία που αποτελεί «όαση» για κατοίκους πέριξ της Ελευθερίου Βενιζέλου, εκεί όπου δεσπόζει η προτομή του Μητροπολίτη Τραπεζούντος Αρχιεπισκόπουλο Αθηνών Χρύσανθου, θα νιώσεις αποκαρδιωτικά από τα όσα αντικρίσεις περιδιαβαίνοντας το μήκος του χειμάρρου Διακονιάρη. Ο πυθμένας σκέτη ζούγκλα, με χόρτα που σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνούν τα δυο μέτρα σε ύψος φθάνοντας να υπερβαίνουν και τη νοητή γραμμή του εδάφους. Βέβαια μπήκαμε ήδη στην Άνοιξη, ο χειμώνας περνά σιγά – σιγά στο παρελθόν, όμως η κατάσταση δεν διαμορφώθηκε σε μια μέρα, προϋπάρχει. Σημάδι που φανερώνει πως κάπως έτσι ήταν και κατά την διάρκεια των βροχοπτώσεων.
Κι από την άλλη, δεν είναι μόνο η φύση αλλά και ο άνθρωπος. Καρότσια πεταμένα, κάθε λογής απορρίμματα συναντά η ματιά σου δεξιά κι αριστερά, σχεδόν παντού σ’ όλο το μήκος του χειμάρρου! Μια κοίτη αποκλεισμένη από… τσουκνίδες και από σκουπίδια! Έχουν τα προβλήματά τους ακόμα και οι γραφικές πεζογέφυρες που είναι κατασκευασμένες σε μεγάλο αριθμό, ανά μερικά μέτρα, ενώνοντας την πλατεία και την πλευρά της Ελ. Βενιζέλου με την συνοικία της νότιας πλευράς, που σε προηγούμενες δεκαετίες δεινοπάθησε πολλάκις από πλημμύρες. Μέχρι και τρύπες εντοπίσαμε, άκρως επικίνδυνες ιδίως για διερχόμενα ανυποψίαστα παιδιά.
