Είναι μάλλον η αγαπημένη διοργάνωση του Ράφα Ναδάλ, αφού στα περίφημα χωμάτινα γήπεδά της έχει καταφέρει 14 νίκες -τις περισσότερες στην ιστορία του θεσμού-, και πιθανότατα έχει καταγραφεί ως νέμεσις στο μυαλό του Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος έχει πετύχει μόλις 3 νίκες επί γαλλικού εδάφους – η μία εξ αυτών μόλις το 2021 εναντίον του Στέφανου Τσιτσιπά.
Παραδοσιακά στις κερκίδες του γαλλικού τουρνουά συνωστίζονται σμήνη από διασημότητες, celebrities, κοσμικοί και βέβαια γαλαζοαίματοι απολαμβάνοντας τενιστικό θέαμα και φράουλες με κρέμα και εδώ δεν ισχύουν αυστηροί ενδυματολογικοί περιορισμοί, σαν τη λευκή στολή εργασίας των αθλητών στο αγγλικό open.
Άλλωστε είναι το μόνο από τα τέσσερα Γκραν Σλαμ που διεξάγεται σε χωμάτινα γήπεδα και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο έχει τη φήμη του πιο απαιτητικού, την οποία επιβεβαιώνει η δυστοκία σπουδαίων αθλητικών φυσιογνωμιών, όπως του Μπόρις Μπέκερ, του Άντι Μάρεϊ ή της Βένους Γουίλιαμς, οι οποίοι ποτέ στη σημαντική καριέρα τους δε γεύτηκαν νίκη στο γαλλικό open.
Ποσά που… ζαλίζουν
Μιλώντας για νίκη, τα προγνωστικά για το φετινό τουρνουά που ξεκίνησε στις 20 Μαΐου και θα ολοκληρωθεί στις 9 Ιουνίου θεωρούν αδιαφιλονίκητα φαβορί της διοργάνωσης τον 21χρονο Ισπανό σούπερ σταρ της αντισφαίρισης και νούμερο 2 της παγκόσμιας κατάταξης Κάρλος Αλκαράθ και την 22χρονη Πολωνή -κάτοχο της πρώτης θέσης στην παγκόσμια κατάταξη για 105 εβδομάδες- Ίγκα Σφιόντεκ. Τα δύο ανερχόμενα αστέρια της παγκόσμιας τενιστικής κοινότητας προβάλουν ως οι επικρατέστεροι για να λάβουν τη μερίδα του λέοντος από τα συνολικά 53,5 εκατομμύρια ευρώ που θα μοιράσει στους νικητές του το Ρολάν Γκαρός φέτος. Σημειώνεται μάλιστα ότι το ποσό είναι αυξημένο κατά 7,8% σε σχέση με το περσινό χρηματικό έπαθλο.
Ο Αλκαράθ και η Σφιόντεκ έχουν σταθερά το βλέμμα τους στην κορυφή, η οποία, εκτός από μία ρέπλικα των κυπέλλων -του Musketeers’ Cup για τους άνδρες και του Suzanne-Lenglen Cup για τις γυναίκες- στη συλλογή τους, θα προσθέσει και 2,4 εκατομμύρια ευρώ στον τραπεζικό λογαριασμό καθενός. Καθόλου άσχημα δηλαδή για δύο νέους πρωταθλητές που έχουν ήδη σοδειά 28 εκατομμυρίων ευρώ έκαστος από τις συμμετοχές τους σε αγώνες.
Η ιστορία του φημισμένου Οπεν
Μπορεί το φετινό τουρνουά να μοιάζει ισπανική -εκτός κι αν ο Νόβακ Τζόκοβιτς φτάσει στον τελικό και επαναλάβει τον περσινό θρίαμβό του- και πολωνική υπόθεση, όμως για πολλές δεκαετίες το Ρολάν Γκαρός υπήρξε μονοπώλιο των Γάλλων. Βεβαίως, ο νικητής της πρώτης διοργάνωσης, εκείνης που πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 1891 και στην οποία είχαν δικαίωμα συμμετοχής μόνο ερασιτέχνες αθλητές-μέλη γαλλικών σωματείων, ο νικητής ήταν Βρετανός.
Πάντως, μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’30 -το γαλλικό open άνοιξε τις συμμετοχές του και για τενίστες εκτός Γαλλίας το 1925- οι αυτόχθονες αθλητές είχαν το μονοπώλιο και την πρωτοκαθεδρία. Πρώτη θρυλική μορφή του θεσμού ήταν ο Μαξ Ντεκουζί που πέτυχε οκτώ νίκες μεταξύ 1903 και 1914 ενώ ακολούθησε η Σουζάν Λεγκλέν ως απόλυτη κυριάρχος μεταξύ 1920 και 1926.
Εν τω μεταξύ το French Clay-Court Championships, όπως ήταν αρχικά ο τίτλος της διοργάνωσης, αναπτύχθηκε σε μέγεθος, μεγάλωσε σε συμμετοχές και άλλαξε το όνομά του. Ο θάνατος του πρωτοπόρου της αεροπορίας Ρολάν Γκαρός το 1918 καθοδήγησε την απόφαση να δοθεί τιμής ένεκεν το όνομά του στo κεντρικό στάδιο που χτίστηκε το 1928 στον απόηχο της νίκης των «Σωματοφυλάκων» του γαλλικού τένις -Ανρί Κοσέ, Ζαν Μποροτρά, Ρενέ Λακόστ και Ζακ Μπρινιόν- στο Ντέιβις Καπ την προηγούμενη χρονιά.
Ο Γκαρός ή αλλιώς ο πρώτος άνθρωπος που διέσχισε με αεροπλάνο τη Μεσόγειο σκοτώθηκε σε μια από τις τελευταίες μάχες του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου. Και παρότι ήταν περισσότερο επιδέξιος στο ράγκμπι, το ποδόσφαιρο και την αγωνιστική οδήγηση -κολλητός του υπήρξε ο Ετόρε Μπουγκάτι- ο θάνατός του είχε τέτοιο αποτύπωμα, ώστε το κεντρικό στάδιο, το οποίο ανακαινίστηκε έπειτα από ατέρμονες γραφειοκρατικές παλινωδίες εκ βάθρων μόλις το 2018 χάρη σε παρέμβαση της δημάρχου του Παρισιού, πήρε τότε το όνομά του και κατόπιν χαρακτήρισε τελικά ολόκληρο το τουρνουά. Πάντως η πραγματική χάρη του Ρολάν Γκαρός (και η μεγάλη δοκιμασία για τους αθλητές) δεν είναι στη μυθολογία του, αλλά βρίσκεται στα χωμάτινα τερέν.
Στην πραγματικότητα βέβαια δεν πρόκειται για χώμα αλλά για ένα πολυεπίπεδο δάπεδο. Τα δύο κεντρικά γήπεδα του Ρολάν Γκαρός μπορεί να φαίνονται χωμάτινα αλλά δεν είναι. Το παλαιότερο των 15.225 θέσεων από το 2001 φέρει το όνομα του Φιλίπ Σατριέρ -ή αλλιώς του ιστορικού προέδρου της Γαλλικής Ομοσπονδίας Τένις ο οποίος πέτυχε να επαναφέρει το άθλημα στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων το 1988- και το νεότερο των 10.068 θέσεων που κατασκευάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και ονομάστηκε Σουζάν Λεγκλέν.
Η βάση τους είναι κατασκευασμένη από μπετόν πάνω στο οποίο στρώνεται μια επιφάνεια χαλικιού πάχους 30 εκατοστών. Ακολουθεί μια στρώση 7 εκατοστών από υπολείμματα άνθρακα και ακόμα μία ίδιου πάχους από πορώδη αβεστόλιθο. Όσο για το καφετί χρώμα, προέρχεται από μια γενναία ποσότητα θρυμματισμένων τούβλων, τα οποία ολοκληρώνουν μια ευρεσιτεχνία που χάρη στην απορροφητικότητά της έλυσε ένα θεμελιώδες πρόβλημα. Λύτρωσε τους αθλητές από τους αγώνες σε βρεγμένα και λασπωμένα γήπεδα. Αλλά δημιούργησε ταυτόχρονα κι ένα νέο πονοκέφαλο. Τα παιχνίδια στα γήπεδα του Ρολάν Γκαρός δεν μπορούν να είναι τόσο γρήγορα όσο εκείνα στο συνθετικό τάπητα ή το γρασίδι. Συνεπώς, δεν ευνοείται ο ταχύτερος αλλά ο πιο στρατηγικός παίκτης.
Όσο για τη συντήρηση των γηπέδων που αποτελούν σήμα κατατεθέν του τουρνουά και στα οποία θα φιλοξενηθούν και οι αγώνες αντισφαίρισης στους επικείμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτή είναι ευθύνη μιας ομάδας 100 ειδικών οι οποίοι φροντίζουν με μητρική στοργή και άφθονο πότισμα μετά του αγώνες πως το τερέν θα είναι αυτό που πρέπει και αξίζει στους καλύτερους του αθλήματος. Εκείνων που χώμα πιάνουν και ευρώ με τη σέσουλα το κάνουν.
