Έστω και με καθυστέρηση περίπου 18 μηνών σε σχέση με τις αρχικές εξαγγελίες, φαίνεται πως τελικά η κυβέρνηση είναι έτοιμη να ρίξει στην μάχη της αύξησης της προσφοράς προσιτών κατοικιών, το εργαλείο της κοινωνικής αντιπαροχής. Για τον σκοπό αυτό σχεδιάζεται η αξιοποίηση έως 1.600 αδιάθετων δημόσιων ακινήτων σε όλη την επικράτεια, τα οποία αρχικά θα αξιολογηθούν ως προς την καταλληλότητα και εμπορικότητά τους και στη συνέχεια θα συμπεριληφθούν στους διαγωνισμούς που θα προκηρυχθούν με τη μορφή ΣΔΙΤ.
Σε πρώτη φάση, ο πρώτος από τους σχετικούς διαγωνισμούς αναμένεται να βγει στον αέρα έως το τέλος του έτους και θα αφορά ακίνητα σε ιδιαίτερα εμπορικές περιοχές, ώστε να διασφαλιστεί η επιτυχία του και να προσελκυστεί μεγάλος αριθμός ενδιαφερομένων εταιρειών και επενδυτών. Στο πλαίσιο αυτό, αναμένεται να προκριθούν κάποια από τα 11 οικόπεδα που έχουν περάσει υπό τον έλεγχο της ΔΥΠΑ από τον πρώην Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ). Πρόκειται για ακίνητα σε περιοχές εντός σχεδίου των βορείων προαστίων, όπως το Μαρούσι και η Κηφισιά, ή η Παιανία προς τα ανατολικά της Αττικής.
Επίσης, υπάρχουν και ακίνητα σε Πάτρα, Λάρισα, Χαλκιδική, Σέρρες, Αγρίνιο και Ξάνθη, περιοχές που έχουν και ζήτηση για φοιτητική στέγη και επομένως θα μπορούσαν να προσφέρουν λύσεις και στον τομέα αυτόν, καλύπτοντας από το 2025 στεγαστικές ανάγκες ευάλωτων νοικοκυριών και ασθενέστερων οικονομικά πολιτών. Σημειωτέον ότι τα οικόπεδα αυτά έχουν ήδη οικοδομικές άδειες, κάτι που αναμένεται να επιταχύνει την κατασκευή των νέων ακινήτων, ώστε να μπορούν να παραδοθούν στους πρώτους κατόχους ή ενοικιαστές ακόμα και εντός των πρώτων μηνών του 2026.
Το μοντέλο αξιοποίησης προβλέπει ότι οι ιδιώτες θα αναλαμβάνουν το κόστος σχεδιασμού και ανέγερσης των νέων συγκροτημάτων κατοικιών και ως αντάλλαγμα θα λαμβάνουν ένα μέρος των ακινήτων, που θα μπορούν να τα εκμεταλλεύονται κατά το δοκούν, π.χ. είτε για πώληση, είτε για ενοικίαση στις αγοραίες τιμές. Πρόκειται ουσιαστικά για μια αντιπαροχή, με την διαφορά ότι ο οικοπεδούχος είναι το ίδιο το δημόσιο. Ο προσανατολισμός κάνει λόγο για μια συνεργασία της τάξεως του 50% – 50%, μεταξύ των ιδιωτών και του δημοσίου. Τα δε ακίνητα που θα λαμβάνει το δημόσιο ως αντάλλαγμα, θα τα εκμισθώνει, ή θα τα πωλεί σε τιμές χαμηλότερες της αγοράς, ώστε να είναι προσιτά για τους δικαιούχους.
Παράλληλα, εξετάζεται και το ενδεχόμενο ενός υβριδικού μοντέλου αξιοποίησης (rent to own), όπου δηλαδή ο δικαιούχος θα ξεκινά από την ενοικίαση, διατηρώντας την επιλογή σε βάθος χρόνου να προβεί και σε αγορά του ακινήτου αυτού. Αντίστοιχα μοντέλα στο εξωτερικό, ουσιαστικά δίνουν την δυνατότητα στους ενοικιαστές να “χτίζουν” το ποσό της προκαταβολής που απαιτείται για την αγορά ενός ακινήτου, μέσω του ενοικίου που καταβάλλουν. Δηλαδή ένα ποσοστό του ενοικίου παρακρατείται για να λειτουργήσει ως κεφάλαιο για μια μελλοντική προκαταβολή.
