Με αφορμή την πρόσφατη περιπέτεια της Ιρλανδής αεροσυνοδού Tori Towey, η οποία κατηγορήθηκε από τις Αρχές του Ντουμπάι για κατανάλωση αλκοόλ και απόπειρα αυτοκτονίας (έχοντας προηγουμένως ξυλοκοπηθεί από τον άνδρα της) αλλά ευτυχώς κατάφερε να επιστρέψει στην πατρίδα της, ο David Haigh μίλησε για όσα είχε περάσει ο ίδιος εκτίοντας την ποινή του στο Εμιράτο πριν από μια δεκαετία.
H επιστροφή της Tori Towey στο Δουβλίνο:
Το πρώην διευθυντικό στέλεχος της Leeds United ισχυρίζεται ότι το διάστημα που παρέμεινε στην φυλακή του εμιράτου έπεσε θύμα βιασμού στο κελί του, ενώ είδε και έναν άνδρα να βασανίζεται μέχρι θανάτου, με δεσμοφύλακες να ποδοπατούν τον λαιμό του. Η κακοποίηση που ισχυρίζεται ότι υπέστη ο Haigh σε διάφορες φυλακές – μεταξύ άλλων και στο διαβόητο κρατητήριο του αστυνομικού τμήματος στο Μπουρ Ντουμπάι– περιλάμβανε γροθιές, ηλεκτροσόκ, χτυπήματα με σκουπόξυλο και χρήση φλόγας πάνω στο σώμα του.
Ο Haigh κατηγορήθηκε από τις τοπικές Αρχές ότι διοχέτευσε χρήματα σε δικούς του τραπεζικούς λογαριασμούς από τους ιδιοκτήτες της ομάδας που έχουν την έδρα τους στο Ντουμπάι – μια κατηγορία την οποία συνεχίζει να χαρακτηρίζει κατασκευασμένη.
Μιλώντας στην Daily Mail, επισήμανε ότι ο εφιάλτης που έζησε πριν από μια δεκαετία θα μπορούσε να επαναληφθεί στην πρόσφατη πολύκροτη υπόθεση της Towey, ενώ αναφέρθηκε και στις επιπτώσεις που είχαν οι δικές του τραυματικές εμπειρίες στην ψυχολογική του κατάσταση.
«Τη μια στιγμή διηύθυνα μια ποδοσφαιρική ομάδα και την άλλη βρέθηκα πεσμένος στο στο πάτωμα ενός κελιού να με βιάζουν» λέει στη βρετανική εφημερίδα ο 46χρονος άνδρας, που εργάζεται πλέον ως δικηγορος για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Όταν τους άκουσα να λένε ‘Σκοτώνουμε Βρετανούς εδώ’, νόμιζα αρχικά ότι απλώς προσπαθούσαν να με τρομάξουν… Είδα κάποιον να πεθαίνει μπροστά μου από τα βασανιστήρια, τον έσυραν σε ένα άλλο σημείο και τους άκουγα να τον χτυπούν. Έπειτα τον έφεραν πίσω, τον έριξαν στο πάτωμα δίπλα μου και πάτησαν με τα πόδια τους τον λαιμό του».
Ερωτηθείς ποιο θεωρεί ο ίδιος ότι είναι το κίνητρο πίσω από τα φερόμενα βασανιστήρια κρατουμένων, ο κ. Haigh απαντά: «Θέλουν να αποσπούν ομολογίες. Κάποιοι από αυτούς χρησιμοποιούν βασανιστήρια επειδή είναι μοχθηροί άνθρωποι και επειδή μπορούν. Βγάζουν κρατουμένους στην έρημο, τους βάζουν ένα σάκο στο κεφάλι, τους σημαδεύουν με όπλο και το κάνουν για τη σαδιστική τους απόλαυση».
Στη συνέχεια οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα όπου προσφέρθηκε να επιστρέψει το μικρό χρηματικό ποσό της οφειλής – όμως στη συνέχεια βρέθηκε φυλακισμένος με ψευδείς κατηγορίες, όπως λέει ο ίδιος.
Ο Haigh περιγράφει το κελί του ως απίστευτα βρωμικο. Σύμφωνα με τον ίδιο, η αποχέτευση της φυλακής είχε πρόβλημα, με αποτέλεσμα να τρέχουν λύματα στο πάτωμα. «Ο χαρακτηρισμός “ανθυγιεινό” δεν φτάνει για να περιγράψει αυτό το περιβάλλον. Δεν υπήρχε χαρτί τουαλέτας. Το φαγητό που σου έδιναν δεν είχε καμία διατροφική αξία, εδώ [στη Βρετανία] δεν θα το δίναμε ούτε σε ζώα. Εκείνη την εποχή πιστεύαμε ότι έβαζαν μέσα χημικές ουσίες που μας κρατούσαν σε καταστολή. Για την καθαριότητά μας υπήρχαν απλώς κουβάδες σε εξωτερικούς χώρους γεμάτοι με βρώμικο νερό, γύρω από το οποίο πετούσαν μύγες και βάζαμε μέσα το χέρι για να πλυθούμε. Δεν υπήρχαν τουαλέτες που καθόσουν, ήταν απλά τρύπες στο έδαφος και δεν μας έδιναν απορρυπαντικά επειδή φοβόντουσαν ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως δηλητήριο. Ο πληθυσμός των φυλακών ήταν 5-6 φορές μεγαλύτερος απ’ όσο θα έπρεπε».
Αναφορικά με την υπόθεση της Towey, ο Haigh τόνισε ότι η Ιρλανδή γλίτωσε από μια «αδιανόητη φρίκη». «Είναι εξευτελιστικό για τους άνδρες, αλλά ακόμη περισσότερο για τις γυναίκες. Κρατούνται χωριστά από τους άνδρες, αλλά βρίσκονται στην ίδια φυλακή, απλώς στο διπλανό κτίριο. Προσπάθησα να αυτοκτονήσω όταν ήμουν εκεί. Αν θεωρήσουν ότι έχεις τάσεις αυτοκτονίας μπορεί να καταλήξεις σε ένα άθλιο ψυχιατρικό ίδρυμα, χειρότερο και από τη φυλακή, όπου θα σου φέρονται και εκεί σαν να είσαι εγκληματίας… Αυτά που θα έπρεπε να υποστεί θα ήταν φριχτά, ακόμα κι αν είχε την ψυχική δύναμη να τα αντέξει», είπε χαρακτηριστικά ο 46χρονος. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ιρλανδή είναι τυχερή που αφέθηκε ελεύθερη τόσο γρήγορα και μπόρεσε να γυρίσει στην πατρίδα της, αφού το νομικό σύστημα στο Ντουμπάι είναι προκατειλημμένο υπέρ των ανδρών και οι Αρχές τείνουν να μην πιστεύουν τις γυναίκες.
