Τη δική της εμπειρία αναφορικά με τον υπερτουρισμό και τις αντιδράσεις που προκαλεί σε ευρωπαϊκές πόλεις η βουλευτής Αχαΐας της Νέας Αριστεράς Σία Αναγνωστοπούλου, σημείωσε:
Τι σημαίνει υπερτουρισμός και ακραία εκμετάλλευση για την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Ήρθαμε στο Κουκάκι το 1993 (πριν μέναμε στη Ροβέρτου Γκάλη). Δίπλα σχεδόν στον Αγιάννη Γαργαρέτας. Η πολυκατοικία, όχι ιδιαίτερα μεγάλη, ήταν σχεδόν ιδιόκτητη. Παλιοί ιδιοκτήτες σπιτιών που τα έδωσαν εργολαβία και πήραν διαμερίσματα. Εμείς, νέοι τότε, αγοράσαμε το διαμέρισμα από δύο κυρίες που έφευγαν προς τα νότια προάστια. Το Κουκάκι ήταν ακόμα αρκετά φτηνό. Δεν υπήρχε μετρό και δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η αντίληψη ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έφτιαξαν τον Παρθενώνα για να γδέρνουν οι απόγονοί τους τους συμπολίτες τους.
Το Κουκάκι ήταν γειτονιά. Έβρισκες τα πάντα: μανάβικο, ψαράδικο, εμπορικά, καφέ, ψιλικατζίδικα, τα πάντα. Γνωριζόμασταν όλοι και ανησυχούσαμε αν η ηλικιωμένη κυρία που έπινε τον καφέ της κάθε, μα κάθε μέρα στο καφέ της Δράκου δεν εμφανιζόταν. Μια γειτονιά δηλαδή όμορφη , με αυτή την ομορφιά της καθημερινής συνάφειας. Στη δε πολυκατοικία όλοι γνωρίζαμε όλους. Φυσικά δεν έλειπαν και οι διαπληκτισμοί, για θόρυβο κλπ. Κανονικοί άνθρωποι εν ολίγοις σε κανονική γειτονιά.
Τώρα, οι κληρονόμοι των παλιών ιδιοκτητών έδωσαν τα διαμερίσματα σε εταιρείες για airbnb. Τα 2/3 της πολυκατοικίας είναι σε αυτό το καθεστώς. Η γειτονιά απλώς δεν υφίσταται. Ακόμα και το επί πάνω από 30 χρόνια μανάβικο μου δήλωσε πριν από ένα χρόνο ότι φέρνει μόνο φρούτα σε μικρές συσκευασίες για τους τουρίστες. Ούτε φασολάκια, ούτε μελιτζάνες, ούτε τίποτα. Τα καφέ, τα ελάχιστα στη Δράκου, έχουν τραπέζια ρεζερβέ το πρωί, για να παίρνουν πρωινό οι τουρίστες. Πας στο καφέ και σε ρωτάνε αν έχεις κλείσει τραπέζι. Μόνο εστιατόρια και μαγαζιά προς εξυπηρέτηση τουριστών. Δεν μιλάω για την απίστευτη κόλαση των τουριστικών λεωφορείων.
Δεν ξέρω αν το Κουκάκι ήταν η καλύτερη γειτονιά. Ξέρω όμως ότι ήταν γειτονιά, με την έννοια της συνοχής, τέτοιας συνοχής που “όλοι οι καλοί ” χωράγανε. Οι οικογένειες των Αλβανών, που ήταν απολύτως ενσωματωμένοι στη γειτονιά, έφυγαν λόγω κρίσης. Μετανάστευσαν και πάλι.
Μείναμε “μόνοι μας ” ανάμεσα σε πλήθη τουριστών.
Ας σημειωθεί ωστόσο ότι το Κουκάκι είχε πάντα τουρίστες. Ποτέ δεν ενόχλησε αυτό κανέναν.
Τώρα δεν πρόκειται περί αυτού. Τώρα είναι ένα νέο φαινόμενο, ένα ράλι εκμετάλλευσης των τόπων, των ανθρώπων, των πάντων, με όχημα τον υπερτουρισμό. Η μεγάλη μπίζνα του καπιταλισμού.
