Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία, η μεγαλύτερη ανεμοθύελλα του ηλιακού συστήματος, φαίνεται πως αλλάζει σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο του Δία και είναι ένας στροβιλιζόμενος, κόκκινος-πορτοκαλί ωοειδής σχηματισμός υψηλής πίεσης με πλάτος πάνω από 10.000 μίλια.
Αν και η εγκάρσια της έκταση έχει παραμείνει σχετικά σταθερή, η επιμήκυνσή της κατά μήκος έχει μειωθεί από 40 μοίρες στα τέλη του 19ου αιώνα σε 14 μοίρες το 2016, όταν το διαστημικό σκάφος Juno της NASA έφτασε στον πλανήτη για μια σειρά τροχιών.
Εξέταση των μικρότερων καταιγίδων
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Icarus, εξετάζει την επιρροή των μικρότερων, προσωρινών καταιγίδων στη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα. Ο Caleb Keaveney, Ph.D. φοιτητής στο Yale και κύριος συγγραφέας της μελέτης και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν το μοντέλο EPIC για τη δημιουργία τρισδιάστατων προσομοιώσεων της κηλίδας.
Αλληλεπίδραση με μικρότερες καταιγίδες
Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι η παρουσία άλλων καταιγίδων ενίσχυσε τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα, κάνοντάς την να μεγαλώσει. Η μελέτη βασίστηκε σε μακροχρόνια υψηλής πίεσης συστήματα που παρατηρούνται στην ατμόσφαιρα της Γης, γνωστά ως «θερμικές στέγες» και αναφέρει ότι παρόμοιες αλληλεπιδράσεις στον Δία ενδέχεται να διατηρήσουν την κηλίδα.
Επιπτώσεις στη μελέτη της καιρικής δραστηριότητας στη Γη
Η μελέτη έχει σημαντικές επιπτώσεις για τα καιρικά φαινόμενα στη Γη, δείχνοντας πώς οι αλληλεπιδράσεις με γειτονικά καιρικά συστήματα μπορούν να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τα φαινόμενα, κάτι που μπορεί να συμβαδίζει με τη διατήρηση της Μεγάλης Κόκκινης Ερυθράς στον Δία.
Ο Keaveney αναφέρει ότι η επιπλέον μοντελοποίηση θα επιτρέψει στους ερευνητές να προσδιορίσουν τα νέα ευρήματα και ενδεχομένως να ρίξουν φως στην αρχική δημιουργία της Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας.
