Φροντίζουν τα τραύματά τους παρασκευάζοντας αλοιφές από φυτά με αντιβακτηριδιακή και αντιφλεγμονώδη δράση, καταναλώνουν άλλα φυτά με φαρμακευτικές ιδιότητες για να θεραπεύσουν ασθένειες, μαθαίνουν να χρησιμοποιούν εργαλεία για να εξυπηρετήσουν ανάγκες τους και βελτιώνουν τις δεξιότητές τους όσο μεγαλώνουν. Δεν υπάρχει αμφιβολία, οι χιμπατζήδες είναι εντυπωσιακά έξυπνα ζώα με συμπεριφορές που θυμίζουν τις ανθρώπινες. Αυτό επιβεβαιώνεται από έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Current Biology σύμφωνα με την οποία οι συμπαθείς μακρινοί συγγενείς μας επικοινωνούν μεταξύ τους με χειρονομίες και εκφράσεις του προσώπου όπως εμείς. Μάλιστα, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, ανταλλάσσουν πληροφορίες περιμένοντας τη σειρά τους για να μιλήσουν και ενίοτε διακόπτουν ο ένας τον άλλο όπως συχνά συμβαίνει σε ανθρώπινες συνομιλίες.
Όπως αναφέρει το Science Daily η ερευνητική ομάδα μελέτησε τις «συνομιλίες» πέντε αποικιών στην Ανατολική Αφρική, συγκεντρώνοντας δεδομένα για περισσότερες από 8.500 χειρονομίες από 252 άτομα. Κατέγραψαν το χρονοδιάγραμμα σύμφωνα με το οποίο οι χιμπατζήδες έπαιρναν σειρά για να μιλήσουν αλλά και τα μοτίβα της συνομιλίας, διαπιστώνοντας ότι το 14% των επικοινωνιακών αλληλεπιδράσεων περιλάμβανε εναλλαγή χειρονομιών μεταξύ δύο αλληλοεπιδρώντων ατόμων. Στις περισσότερες από αυτές σημειώθηκαν «συζητήσεις» αποτελούμενες από δύο, αλλά ακόμα και από επτά μέρη.
Συνολικά, οι επιστήμονες παρατήρησαν παρόμοιο συγχρονισμό με την ανθρώπινη συνομιλία, με μικρές παύσεις μεταξύ μιας χειρονομίας και μίας άλλης σε διάστημα περίπου 120 χιλιοστών του δευτερολέπτου. Όπως εξηγούν οι ερευνητές οι ομοιότητες με τις ανθρώπινες συνομιλίες ενισχύουν την περιγραφή αυτών των αλληλεπιδράσεων ως πραγματικές συζητήσεις, στις οποίες οι χειρονομίες που παράγονται ως απάντηση εξαρτώνται από αυτές του συνομιλητή.
Οι επιστήμονες γνώριζαν ότι οι ανθρώπινες συνομιλίες ακολουθούν ένα παρόμοιο μοτίβο ακόμα και σε διαφορετικούς πολιτισμούς και σημεία του κόσμου, ωστόσο ήθελαν να διαπιστώσουν αν εφαρμόζεται η ίδια επικοινωνιακή δομή και στους χιμπατζήδες, παρότι επικοινωνούν με χειρονομίες και όχι με την ομιλία.
Σχετικά δε, με την ταχύτητα που παρατηρείται στο μοτίβο, η Κάθριν Χομπάιτερ του ίδιου πανεπιστημιακού ιδρύματος εξήγησε ότι παρά τις διαφορετικές γλώσσες των λαών σε όλο τον πλανήτη το χαρακτηριστικό που μοιραζόμαστε όλοι είναι ότι «οι συνομιλίες μας είναι δομημένες σε γρήγορους ρυθμούς μόλις 200 χιλιοστών του δευτερολέπτου κατά μέσο όρο. Αλλά παρέμενε ανοιχτό το ερώτημα αν αυτό συνέβαινε μόνο στον άνθρωπο ή και σε άλλα όντα».
Σύμφωνα με τους μελετητές αυτή η αντιστοιχία στην επικοινωνία σε ανθρώπους και χιμπατζήδες υποδεικνύει κοινούς βασικούς κανόνες στην επικοινωνία, με τους ερευνητές να εικάζουν ότι ανάλογες δομές θα μπορούσαν να βασίζονται σε κοινούς προγονικούς μηχανισμούς. Δεν αποκλείεται δε, χιμπατζήδες και άνθρωποι να κατέληξαν σε παρόμοιες στρατηγικές για να ενισχύσουν τις συντονισμένες αλληλεπιδράσεις και να διαχειριστούν τον ανταγωνισμό για επικοινωνιακό χώρο. Σε κάθε περίπτωση, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η ανθρώπινη επικοινωνία μπορεί να μην είναι τόσο μοναδική όσο θα φανταζόταν κανείς.
