Μαρτυρία θύματος βιασμού κατά την τουρκική εισβολή το 1974, συγκλονίζει – Οι διηγήσεις για τα δεινά που βίωσαν γυναίκες στα χέρια Τούρκων λιγοστές αλλά ενδεικτικές της βιαιότητας – Ακολούθησαν μαζικές εκτρώσεις σε μια κοινωνία κλειστή που δεν κατάφερε σε αρκετές περιπτώσεις να αποφύγει τον στιγματισμό
«Μας βάλανε σε αίθουσα του σχολείου στη Βώνη, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια. Εκεί έμπαιναν όποτε ήθελαν, διάλεγαν και μας πήγαιναν για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Δεν έβγαινα να πάρω συσσίτιο. Φορούσα συνέχεια τα ρούχα της γιαγιάς για να φαίνομαι γριά αλλά έβλεπαν το πρόσωπο. Έβγαινα έξω μόνο όταν πήγαινα τουαλέτα. Ήμουν συνέχεια τυλιγμένη με ένα πάπλωμα και καθόντουσαν όλα τα πιτσιρίκια από πάνω μου για να μην με τραβάνε συνέχεια και να με βιάζουν οι Τούρκοι. Αυτό κράτησε τρεις μήνες, πριν έρθει ο Ερυθρός Σταυρός».
Μία από τις λιγοστές μαρτυρίες γυναικών θυμάτων βιασμού κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Άλλωστε για χρόνια το θέμα θεωρείτο ταμπού, λένε κάποιοι. Μα ποιο θέμα; Είναι το έγκλημα των Τούρκων που στιγμάτισαν τα κορμιά και τις ζωές αυτών των γυναικών. Είναι η πραγματικότητα της φρίκης. Μέσα από διηγήσεις και εξιστορήσεις.
Το έγκλημα που περιγράφεται πιο πάνω και δημοσιεύθηκε αρχικά από το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, συνέβη στο κατεχόμενο χωριό Βώνη στην επαρχία Λευκωσίας, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί από τον τουρκικό στρατό ως στρατόπεδο κράτησης γυναικόπαιδων. Τέτοιου τύπου στρατόπεδα είχαν δημιουργηθεί επίσης στα χωριά της επαρχίας Αμμοχώστου Βιτσάδα, Μαραθόβουνο και Γύψου και εκεί, σύμφωνα με μαρτυρίες, διαπράχθηκαν συστηματικοί βιασμοί από τον τουρκικό στρατό. Οι γυναίκες απελευθερώνονταν κατά διαστήματα μετά τη συμφωνία για κατάπαυση του πυρός της 16ης Αυγούστου του 1974.
Μαζικές εκτρώσεις
Εκατοντάδες ήταν και οι εκτρώσεις που μαζικά διενεργήθηκαν το δεύτερο μισό του 1974 στην Κύπρο. Σύμφωνα με μαρτυρίες γιατρών οι οποίες καταγράφονται στο βιβλίο του Χρύσανθου Χρυσάνθου «Ο άλλος πόλεμος των γιατρών το 1974», εκατοντάδες βάναυσα κακοποιημένες γυναίκες έμειναν έγκυες και χρειάστηκε να ψηφιστεί ειδική νομοθεσία προκειμένου να μπορέσουν να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους. Πολλές αμβλώσεις έγιναν σε ιδιωτικές κλινικές, αρκετές στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, ενώ λόγω της πληρότητας του εν λόγω νοσοκομείου από τους τραυματίες του πολέμου, πολλές εκτρώσεις αναλήφθηκαν από γιατρούς στα νοσοκομεία των Αγγλικών Βάσεων σε Δεκέλεια και Ακρωτήρι.
Προηγουμένως, πολλές άλλες γυναίκες είχαν αποβάλει με τη χρήση φαρμάκων διακοπής κύησης, τα οποία τους διένειμε ο Ερυθρός Σταυρός ενόσω βρίσκονταν ακόμα στα στρατόπεδα κράτησης του τουρκικού στρατού, γεγονός που επιτρέπει το συμπέρασμα ότι οι βιαιότητες των τούρκων στρατιωτών ήταν γνωστές πριν ακόμα την απελευθέρωση των γυναικών-αιχμαλώτων. Σημειώνεται ότι προκειμένου να διευκολυνθεί η διαδικασία των μαζικών αμβλώσεων, ακόμα και η Εκκλησία της Κύπρου είχε συναινέσει διά της ανοχής της στην τροποποίηση της νομοθεσίας το 1974, ούτως ώστε οι εκτρώσεις εκείνης της περιόδου να καταστούν νόμιμες.
Σήμερα το επίδομα στήριξης λαμβάνουν συνολικά 76 γυναίκες, την ώρα που μαρτυρίες που φτάνουν συνέχεια, καταδεικνύουν ότι τα θύματα των σεξουαλικών εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν στην Κύπρο κατά την τουρκική εισβολή, είναι κατά πολλές εκατοντάδες περισσότερα.
