Σε ανάρτησή του ο περιφερειακός σύμβουλος Γεράσιμος Φεσσιάν σημείωσε:
Για τα επόμενα πενήντα χρόνια του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.
Με αφορμή την επέτειο των πενήντα ετών από την 3η Σεπτέμβρη που ο Ανδρέας διακήρυξε επί της ουσίας την ίδρυση του Κινήματος, με μια γρήγορη σκέψη θα ευχόμουν και στα επόμενα πενήντα.
Ναι σίγουρα, αλλά με ποιους όρους;
Αν και μακριά από το τότε, σήμερα οι συνθήκες, λίγο πολύ μοιάζουν ίδιες.
Βασικά, ακόμα κυβερνά η Νέα Δημοκρατία, και ας μην μας ξεφεύγει πως αυτή η παράταξη, κυβερνά σχεδόν από το 2004 και μετά, για αρκετές φορές και χρόνια τον τόπο μας.
Αλλά με τι μείγμα πολιτικής;
Σίγουρα όχι εκείνο που χρειάζεται η πλειοψηφία, δηλαδή της άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Με μια παρατεταμένη κακοποίηση των θεσμών αλλά και της «διαφάνειας» αφού από τις σχεδόν τετρακόσιες χιλιάδες επιχειρήσεις, μόνο τριακόσιες ενενήντα επτά έχουν πρόσβαση στους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης.
Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Ακόμα λιγότερες έχουν πρόσβαση στους πόρους ΕΣΠΑ, που δεν κινούνται λόγω της παρατεταμένης στάσης πληρωμών στα έργα ΕΣΠΑ, αλλά και του προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.
Σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο, ενώ ο λαός στενάζει, οι γνωστοί ημέτεροι και φίλοι του Μεγάρου Μαξίμου, δηλώνουν απροσδόκητα έσοδα (κέρδη), ενώ τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα αντί να χρηματοδοτούν την ανάπτυξη της χώρας μας, συνεχίζουν να την επιβαρύνουν εισπράττοντας, ανενόχλητοι και εκμεταλλευόμενοι τις καθημερινές ψηφιακές συναλλαγές δημιουργώντας «κέρδη» για τους μετόχους τους.
Σε αυτή την χρονική συγκυρία το ΠΑ.ΣΟ.Κ., μολονότι στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις έχει ανοδική πορεία, αυτή παραμένει σταθερά αργή. Ενώ παράλληλα δημιουργεί ερωτηματικά γιατί δεν απορροφά άμεσα την φθορά, από την διαφαινόμενη διάλυση του κόμματος του λαϊκισμού και της τοξικότητας.
Η απάντηση δόθηκε μοιραία το βράδυ των Ευρωπαϊκών Εκλογών, όταν διάφορα στελέχη μας επέλεξαν να στρέψουν τους προβολείς, όχι στην πτώση των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας κατά 10%, μέσα σε ένα έτος, αλλά στο αν εμείς προσπεράσαμε ή όχι την αξιωματική αντιπολίτευση στην δεύτερη θέση.
Λυπάμαι αλλά ματαιοπονούν, αν πιστεύουν ότι έτσι θα νικηθεί ο Μητσοτάκης, που μονοπωλεί το αφήγημα της σταθερότητας και μόνο.
Το Κίνημα μας για να εισέλθει σε Κυβερνητική τροχιά θα πρέπει πρώτα από όλα να βρει το νέο του αφήγημα. Αυτό που θα προσφέρει διέξοδο στα πραγματικά προβλήματα και προοπτική στην κοινωνία και όχι μεταξύ των στελεχών μας.
Αυτό που και πάλι θα εκφράσει τους μη προνομιούχους.
Σε αυτό το αφήγημα που θα αποτελεί μια αισιόδοξη και με εθνική κατεύθυνση, για την επίλυση του δημογραφικού, του προβλήματος που μας απειλεί πλέον ως Έθνος.
Αυτό το αφήγημα που με ευκρίνεια θα αναφέρει ποιο θα είναι το νέο παραγωγικό μοντέλο της Πατρίδας μας, που θα μοιράζει δίκαια το κοινωνικό μέρισμα. Δηλαδή θα υπάρχει μια νέα φόρμα για την διανομή του πλούτου της χώρας μας, και όχι απλά μια ακόμα επιδοματική πολιτική.
Αυτό το αφήγημα που θα εισαγάγει νέους όρους στα σύγχρονα συνταξιοδοτικά προγράμματα και θα επιλύει με όρους κοινωνικά οικονομικούς τις αδικίες των παρελθόντων ετών, ενώ παράλληλα θα δίνει και ένα δημοσιονομικό περιθώριο για την κατανόηση των συγχρόνων οικογενειακών αναγκών κάθε Ελληνίδας και κάθε Έλληνα.
Μακριά από κάθε τι πελατειακό, εξυπηρετώντας πρώτα την βιωσιμότητα, όχι του χρέους, αλλά του ανθρώπου.
Μπορούν να συμβούν όλα αυτά εύκολα ή από μόνα τους; Σίγουρα όχι.
Για τον λόγο αυτό απαιτείται ένα νέο κοινωνικό Συμβόλαιο που θα γραφτεί από τον λαό για τον λαό και όχι απλά για να κυβερνήσει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Η ανάγκη αυτού του νέου κοινωνικού συμβολαίου θα πρέπει να φέρει φαρδιά πλατιά την κοινωνική αποδοχή και την κατανόηση των σύγχρονων αναγκών βιωσιμότητας της Πατρίδας μας.
Και σίγουρα δεν μπορεί να γραφτεί ψευδεπίγραφα για την κατάληψη της εξουσίας.
Απαιτείται ειλικρίνεια, σοβαρότητα, σεβασμό και κατανόηση με όρους κοινωνικής συνυπευθυνότητας, όχι μόνο για το παρόν, αλλά και για το μέλλον.
Αυτά και άλλα οραματίζομαι για τα πενήντα επόμενα χρόνια, για ένα νέο, σύγχρονο και Κινηματικό ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Αυτή την ανάγκη υπερασπίζομαι για το Κίνημα μας. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται έναν εκφραστή, που θα διαθέτει την θέληση αλλά και την βούληση, να αφουγκραστεί το πάνδημο κοινωνικό αίτημα της αλλαγής και να το φέρει εις πέρας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις την υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη, για τον επόμενο Προέδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.,και επόμενο Πρωθυπουργό της χώρας.
Για να αποκτήσει η Ελλάδα και πάλι Δημοκρατία παντού.
3η Σεπτέμβρη είμαστε όλες και όλοι εκεί. Ενωμένοι.
