Μεγαλώνοντας τη δεκαετία του ενενήντα, υπήρχε μια κυρίαρχη θεωρία οι δήθεν διανοούμενοι την ονομάτιζαν οι υπόλοιποι απλά την αφομοίωσαν,, πάντως χαρακτήριζε την εποχή και τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας. Αυτή δεν ήταν αλλη από το ψευδο φιλοσοφικό ” Τέλος της ιστορίας “.
Στο παράδειγμα του ελλαδικού χώρου που είμαστε και εδώ το βιώσαμε,τα εργαλεία του συστήματος που στήριξαν αυτό το αισχρό θεώρημα ήταν μεταξύ άλλων το σκυλαδικο που από αστεία βαρύ και ‘ νταλκαδιασμενο ‘ της δεκαετίας του ογδόντα, έγινε σκύλο – πόπ… Ο σκοπός είναι πάντα ό ίδιος φυσικά , απ’ ευαισθησία του κοινωνικού υποκειμένου και πνευματική ένδεια. Η ιστορία τελείωσε, κουνήστε τη μέση σας, όσα έρθουν και όσα πάνε και λοιπές αθλιότητες χωρίς καμία αξία άλλη από τον αποπροσανατολισμό μας.
Που τα θυμήθηκες αυτά θα μου πείτε τώρα και γιατί τα γράφεις, η ιστορία δεν τελείωσε και όλα αυτά λήξαν, άρα τι θέλεις;
Η ιστορία λοιπόν φυσικά δεν τελείωσε, τα εργαλεία όμως του συστήματος που προαναφέραμε όχι απλά δεν εξαφανίστηκαν αλλά νομιμοποιήθηκαν, αυτά τα εκτρώματα που είχαν σκοπό να κάνουν το λαό να αποκοιμηθεί- και το κατάφεραν-, παίρνουν ακόμα τα εύσημα, αναγορεύθηκαν καλλιτέχνες και περιφέρονται και επιδεικνύονται ως ιερές αγελάδες, στο απυρόβλητο. Ε ,φυσικά θα μου πείτε το κυρίαρχο σύστημα πληρώνει τα χρέη του, κάναν τη δουλειά τους και κερδίζουν, είπαν τα χαζό τραγουδά τούς κουνήθηκαν με λαμέ κοστούμια και φορέματα, γίναν κριτές ριάλιτι σόου και ότι άλλο ανάξιο λόγου και εξακολουθεί το σύστημα – το ίδιο σύστημα και σήμερα – να τους χρησιμοποιεί και να τους αποζημιώνει.
Μα τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα από μέρους μου, θα ήμουν όπως πάντα στις επάλξεις εναντίον τους με την τέχνη και την διανόηση ως όπλο και προσπαθώντας για μια καλύτερη κοινωνία προτείνοντας τα υλικά και τα εργαλεία που πιστεύω ότι την φτιάχνουν. Το πρόβλημα μου είναι όμως ότι πρόσωπα όπως αυτά που ανέφερα πριν, οπότε και ότι σέρνουν μαζί τους, νομιμοποιήθηκαν από τον υποτιθέμενο αντίπαλο, για να μην κουράζω άλλο, βλέπουμε σταθερά εδώ και χρόνια, κάτω από τις σημαίες και τα συνθήματα του Ρίτσου και του Μαγιακόφσκι,του Βάρναλη και του Μπρεχτ, να εμφανίζονται ως δια μαγείας και από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ, πανυγήρι – τζιδες, χαχόλοι,σκυλαδες και ποπ,σκυλαδες ,ριαλιτιτζιδες και ότι πλεμπα διαθέτει το σύστημα, ξανά προσφερόμενη τώρα σε πακέτο ” φίλο αγωνιστικό ” . Φετινό παράδειγμα πρόσωπο που ο Θάνος Μικρούτσικος που ο χώρος τιμά, χαρακτήριζε, σκυλαδικο, να περιοδεύει ως καλλιτέχνιδα κύρους, μάλιστα υποθέτω λέγοντας και δικά του τραγούδια, για αυτό και ο τίτλος του άρθρου…! Αποφάσεις λοιπόν με ποιού το δίκιο είσαι εδώ και τώρα, δεν είναι ζήτημα μικρής σημασίας,οι επιλογές είναι ολιστικές και καθορίζουν σφαιρικά τη στοχοθέτηση.
Βασίλης Καλαντζής
Αγωνιστής μουσικός.
Υ.γ
Λάθος επιλογές; Μακάρι να ήταν, δυστυχώς πλέον δεν το πιστεύω, κλάψαμε δήθεν την υποβάθμιση των καλλιτεχνών, ενώ δεν κουνήθηκε ούτε δάκτυλο για να μην συμβεί η να ανατραπεί,και συστηματικά τιμούμε και καλούμε τα γνωστά εργαλεία του συστήματος . Δεν ήταν καν σάν τη γνωστή συνταγή που τη μια μέρα λέμε δεν θα περάσει την επόμενη πολύ περνάει θα μείνει στα χαρτιά και έπειτα όταν εφαρμόζεται , ε τί να γίνει το παλέψαμε . Δεν είναι λάθος επιλογές είναι δυστυχώς συστημικές επιλογές, από χώρο που διατείνεται ότι αντιτίθεται στο σύστημα . Δυστυχώς όμως μαντρώνει τον κόσμο,” καλώς “να γιορτάσετε τα πενήντα χρόνια, δυστυχώς η επιτυχία δεν είναι να παραμένουν εσαεί όι ίδιες συνθήκες έτσι ώστε να λέτε τι επιτυχία ήταν τα πενήντα και τα εκατόν πενήντα με το πόσα εισιτήρια κόψατε, η επιτυχία είναι η ανατροπή και αυτή θέλει άλλα υλικά και άλλα εργαλεία, η κοινωνία που έχουμε έχει τα ίδια εργαλεία με αυτά που αναμασάτε…
Εμπρός για κοινωνία άλλη… Σκεφτείτε το, όσοι είστε έντιμοι και ειλικρινά θέλετε άλλη κοινωνία, μην αφήνετε να σάς σέρνουν πίσω από πρότυπα του συρμού, αλλάζουμε οι ίδιοι και αλλάζουμε τον κόσμο.
