Λίγες μέρες πριν από την εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, που θα γίνει την Κυριακή 6 Οκτώβρη, διάλεξαν οι γνωστοί εργατοπατέρες Καραγεωργόπουλος και Νικολάου να βγουν από τα λαγούμια τους και να «προσβάλουν» μέσω των δικαστηρίων τη διαδικασία. Εφτά χρόνια μετά από όταν η εργατική τάξη της πόλης τούς έστειλε εκεί που τους αξίζει, θυμήθηκαν με γελοία επιχειρήματα να πουν ότι τάχα οι διαδικασίες δεν είναι σύμφωνα με τις αρχές του συνδικαλιστικού κινήματος και ότι πρέπει να διοριστεί προσωρινή διοίκηση.
Δεν είναι τυχαία η περίοδος που επέλεξαν να κάνουν τους θεατρινισμούς τους. Είναι η περίοδος που οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα στενάζουν από την ακρίβεια, που κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς θρηνούμε έναν νεκρό ή σακατεμένο εργάτη, που τα προβλήματα στην Παιδεία και στην Υγεία έχουν χτυπήσει «κόκκινο», που η εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς θέτει σε μεγάλους κινδύνους τον λαό.
Είναι ταυτόχρονα η περίοδος που η εργατική τάξη έχει μπροστά της μεγάλες μάχες και αγώνες. Την πανυγειονομική απεργία στις 17 Οκτώβρη, τη 48ωρη απεργία στα βαπόρια στις 22 και 23 Οκτώβρη, την απεργία στις κατασκευές στις 6 Νοέμβρη, την πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη, την πάλη για την απεμπλοκή της χώρας μας από τους πολεμικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.
Τι μεγαλύτερη εκδούλευση θα μπορούσαν να προσφέρουν στην εργοδοσία και στο αστικό κράτος από το να μην υπάρχει οργανωτής με ταξική κατεύθυνση για όλες τις παραπάνω μάχες;
Πόσο βολικό θα ήταν για τους παραπάνω το Εργατικό Κέντρο της Πάτρας να ήταν στα χέρια αυτών που θεωρούν τους εργοδότες κοινωνικούς εταίρους, που αναλώνουν τη δράση τους στους «διαλόγους», που παζαρεύουν τη ζωή και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων για να διατηρούν τις καρέκλες τους, την ίδια ώρα που ο λαός στενάζει ενώ μια χούφτα παράσιτα πλουτίζουν με τον ιδρώτα του…
Η εκδούλευση που θέλουν να προσφέρουν στα αφεντικά τους βρίσκει τοίχο όμως: Στη δράση των ταξικών σωματείων της πόλης μας που όλα τα προηγούμενα χρόνια μαζικοποιήθηκαν και απέσπασαν με σκληρούς αγώνες κατακτήσεις. Που έδωσαν με στήριγμα το Εργατικό Κέντρο σκληρές μάχες στους χώρους δουλειάς για υπογραφή ΣΣΕ, για τα βαρέα και ανθυγιεινά, για τα εργατικά «ατυχήματα» που μόνιμα αποσιωπούνται. Που δεν άφησαν να περάσει στα ψιλά το έγκλημα των Τεμπών, που δεν έσκυψαν το κεφάλι στα γεράκια του ΝΑΤΟ που λογαριάζουν την εργατική τάξη ως κρέας για τα κανόνια τους. Που δεν σταμάτησαν να αποκαλύπτουν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, όποιον μανδύα και αν φοράνε, είτε της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ είτε του ΣΥΡΙΖΑ, των συνοδοιπόρων τους. Που δεν σταμάτησαν να αποκαλύπτουν τα «έργα και τις ημέρες» των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και των κομμάτων που τους στηρίζουν.
Την πήραν την απάντησή τους στη σύσκεψη που οργάνωσε η διοίκηση του ΕΚ Πάτρας την Τετάρτη 2 Οκτώβρη για την οργάνωση των αγώνων του επόμενου διαστήματος. Η κατάμεστη αίθουσα, η πείρα που μεταφέρθηκε από εργάτες πολλών κλάδων, η αποφασιστικότητα όλων ότι το Εργατικό Κέντρο θα μείνει στα χέρια των εργατών, γιατί το υπερασπίζονται οι ίδιοι οι εργάτες, πρέπει να τους έκαναν να χάσουν τον ύπνο τους.
Ας το καταλάβουν λοιπόν καλά: Τα θεμέλια που μπήκαν τα τελευταία εφτά χρόνια ώστε το Εργατικό Κέντρο να είναι το σπίτι και το αποκούμπι των εργαζομένων, να είναι το στήριγμα της νεολαίας που παλεύει για το δικαίωμά της στη μόρφωση και την εργασία, των υγειονομικών και όλου του λαού που παλεύουν για πρόσβαση στην Υγεία και την προστασία της ζωής, είναι γερά και βαθιά.
Ο,τι και να κάνουν αυτό δεν αλλάζει, γιατί αυτή η διοίκηση είναι που αναγνωρίζεται από τα συνδικάτα, από τους εργαζόμενους, από τον λαό της Πάτρας ως η πρωταγωνίστρια της πάλης και των καθημερινών αγώνων. Ενώ οι θλιβερές ομάδες των εργατοπατέρων είναι στη γραμμή του ΣΕΒ και της κυβέρνησης και το μόνο που τις απασχολεί είναι η συντήρηση του συστήματος αυτού μέσω σωματείων παραγωγής αντιπροσώπων, χωρίς καμία άλλη λειτουργία, χωρίς καμία συμμετοχή πουθενά, χωρίς καμία ζωή. Οι εργαζόμενοι της πόλης μας, όμως, τέτοια σωματεία – μαϊμούδες καταφέραμε και τα πετάξαμε από πάνω μας, τα «ξεράσαμε», και έτσι τώρα οι αγώνες μας έχουν καλύτερη αφετηρία, καλύτερες προϋποθέσεις για να κερδίζουμε εμείς οι εργάτες. Γιατί υπάρχουν δύο πλευρές: `Η θα είσαι με τα κέρδη και με την πολιτική που τα υπηρετεί, ή με τη ζωή μας, με τα δικαιώματά μας.
Πάμε λοιπόν με το κεφάλι ψηλά στο συνέδριο του ΕΚ Πάτρας την Κυριακή 6 Οκτώβρη. Πάμε για να οργανώσουμε τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, για ΣΣΕ, για 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο. Για την απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Το Εργατικό Κέντρο της Πάτρας θα μείνει στα χέρια των εργατών.
Δημήτρης ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
Γενικός γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Πάτρα
