Οι πληθυσμοί των άγριων ζώων έχουν μειωθεί κατά 73% τα τελευταία 50 χρόνια, κυρίως εξαιτίας της ανθρωπότητας που με την σειρά της απειλείται από τον εκφυλισμό αυτόν των οικοσυστημάτων, σύμφωνα με την έκθεση του Παγκόσμιου Ταμείου για την Φύση (WWF) που δημοσιεύεται σήμερα, λίγες ημέρες πριν από την COP16 για την Βιοποικιλότητα στην Κολομβία.
Το συμπέρασμα αυτό της έκθεσης που φέρει τον τίτλο «Ζωντανός Πλανήτης» δεν σημαίνει ότι τα δύο τρίτα του αριθμού των άγριων ζώων του πλανήτη έχουν εξαφανισθεί, αλλά ότι το μέγεθος πληθυσμών (ομάδων ζώων του ιδίου είδους που ζουν στο ίδιο περιβάλλον) έχει μειωθεί κατά 73% κατά μέσον όρο κατά την διάρκεια της τελευταίας πεντηκονταετίας (1970-2020).
Στην προηγούμενη έκθεση του 2022, η τάση έδειχνε μείωση κατά 68%.
Συνολικά, περί τα 5.500 σπονδυλωτά (θηλαστικά, πτηνά, ψάρια, ερπετά και αμφίβια) που ζουν σε 35.000 πληθυσμούς στον κόσμο καταγράφονται με βάση τον «Δείκτη Ζωντανός Πλανήτης» που θεσπίσθηκε το 1998 από την Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου (ZSL) και επικαιροποιείται κάθε δύο χρόνια
Η Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου υπερασπίζεται την αξιοπιστία του δείκτη επιστρατεύοντας και σειρά επιπλέον δεικτών που αποτιμούν τον κίνδυνο εξαφάνισης ειδών, την βιοποικιλότητα και την υγεία των οικοσυστημάτων συμβάλλοντας στην δημιουργία μία συνολικής εικόνας.
«Το θέμα δεν είναι απλώς η άγρια πανίδα, είναι τα σημαντικά οικοσυστήματα που υποστηρίζουν την ανθρώπινη ζωή», προειδοποιεί ο Ντάουντι Σούμπα του WWF.
«Οι αλλαγές μπορεί να είναι αμετάκλητες, με καταστροφικές συνέπειες για την ανθρωπότητα», προειδοποιεί ο Ντάουντι Σούμπα αναφέροντας ως παράδειγμα την Αμαζονία που κινδυνεύει να μετατραπεί από συλλέκτη άνθρακα σε πομπό άνθρακα επιταχύνοντας την αύξηση της θερμοκρασίας της Γης.
Η μεγαλύτερη μείωση παρατηρείται στους πληθυσμούς ειδών του γλυκού νερού (-85%), ακολουθούν τα χερσαία σπονδυλωτά (-69%) και τα θαλάσσια (-56%).
«Αδειάσαμε κατά 40% τους ωκεανούς από την βιομάζα τους», υπενθυμίζει ο Γιαν Λοράνς του WWF.
Από ήπειρο σε ήπειρο, η μείωση φθάνει το 95% στην Λατινική Αμερική και την Καραϊβική, ακολουθεί η Αφρική (-76%) και η Ασία-Ειρηνικός (-60%).
Η μείωση είναι λιγότερο θεαματική στην Ευρώπη και την Κεντρική Ασία (-35%) και στην Βόρεια Αμερική (-39%) μόνο και μόνο γιατί οι μεγάλες μεταβολές στην Φύση ήταν ήδη ορατές πριν από το 1970 στις περιοχές αυτές: ορισμένοι πληθυσμοί σταθεροποιήθηκαν ή αναπτύχθηκαν χάρη στις προσπάθειες διατήρησης και προστασίας και την επασεισαγωγή ειδών, σύμφωνα με την έκθεση.
Ο ευρωπαϊκός βίσσονας, που εξαφανίσθηκε στην άγρια κατάσταση το 1927, αριθμεί πλέον 6.800 άτομα το 2020 χάρη στην εκτεταμένη εκτροφή και την επιτυχημένη επανεισαγωγή, κυρίως σε προστατευμένες ζώνες.
Σχολιάζοντας την «απίστευτα ανησυχητική κατάσταση», η γενική διευθύντρια του WWF Κίρστεν Σουτζτ λέει ότι «το καλό νέο είναι ότι δεν βρισκόμαστε ακόμα στο σημείο μη επιστροφής» και αναφέρεται στους στόχους που έχουν τεθεί από την συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα ή την συμφωνία Κουνμίνγκ-Μόντρεαλ για την προστασία της Φύσης μέχρι το 2030.
Η προώθηση των στόχων αυτού του οδικού χάρτη είναι η βασική αποστολή της 16ης Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Βιοποικιλότητα που πραγματοποιείται στο Κάλι της Κολομβίας από τις 21 Οκτωβρίου έως την 1η Νοεμβρίου.
