Δεν είναι στην παλιά πόλη της Πάτρας. Ούτε στα Προσφυγικά.
Όμως είναι μία γειτονιά δίπλα σχεδόν με την νότια παραλιακή ζώνη της αχαϊκής πρωτεύουσας φτιαγμένη ανάμεσα στα εργοστάσια που κάποτε άκμαζαν και αποτύπωναν την βιομηχανική ακμή της Πάτρας, μια γειτονιά η οποία από τότε έμοιαζε να είναι αρκετά παράταιρη σε σύγκριση με το όλο σκηνικό της εκεί περιοχής.
Οι αντιθέσεις σε μία πόλη όπως η Πάτρα, άλλωστε, δεν είναι ιδίωμα της σύγχρονης εποχής, αλλά υπήρχαν από παλιά και συνέθεταν από κοινού μία αρμονία. Μιλάμε για τη γειτονιά στην Ακτή Δυμαίων, ανάμεσα στο τωρινό Practiker και στο Royal, μια γειτονιά σε ένα μονοπάτι που λες και έχει βγει από κάποια νεορεαλιστική ταινία του ιταλικού σινεμά.
Η γειτονιά αυτή, οι λεγόμενες «Παράγκες», φτιαγμένη από πρόσφυγες, αλλά και εργάτες που οι περισσότεροι από αυτούς δούλευαν στα κοντινά εργοστάσια της Πειραϊκής Πατραϊκής, του Λαδόπουλου κτλ παραμένει ζωντανή και οι αυλές των σπιτιών της είναι γεμάτες από λουλούδια.
Μια γειτονιά που εξακολουθεί να ανθίζει και οι γλάστρες της να μοσχοβολούν, κόντρα στα φουγάρα των εργοστασίων που πλέον δεν λειτουργούν και τα οποία αντίθετα έχουν προ πολλού τελειώσει.
Ένα ξεχωριστό μέρος για την Πάτρα που λίγοι γνωρίζουν κα στο οποίο αξίζει αν περάσουμε ποτέ από εκεί να σταθούμε και να μπούμε στην ατμόσφαιρα και στο κλίμα αυτής της γειτονιάς. Ενός στενωπού όπου οι αυλές των σπιτιών έχουν τόσο υπέροχα χρώματα…
(Η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι της Ιωάννα Παπαδοπούλου και οι άλλες του Κώστα Μανιάτη).
