Όταν τα υπερκέρδη φορολογούνται αντί να προλαμβάνονται, είναι ξεκάθαρο ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται, αλλά απλώς διαχειρίζεται προσωρινά για να μην προκαλεί κοινωνικές αντιδράσεις.
Η εκχώρηση της πατρίδας μας και οι ευθύνες της κυβέρνησης
Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας ανησυχητικής και επικίνδυνης πολιτικής εξέλιξης, όπου ένα μεγάλο ποσοστό της γης και των φυσικών πόρων της χώρας μας εκχωρείται σε ιδιωτικές εταιρείες, με τις αποφάσεις να παρουσιάζονται ως “αναγκαίες” για το καλό της πατρίδας μας. Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η παραχώρηση του 25% των δασικών μας εκτάσεων, καθώς και μεγάλου μέρους των θαλάσσιων περιοχών, σε επενδυτές Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), χωρίς όμως το κράτος να εξασφαλίζει μόνιμα και σαφή οφέλη για το κοινωνικό σύνολο.
ΑΠΕ και η παραχώρηση δημόσιων εκτάσεων
Η εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε καμένες δασικές εκτάσεις και απομονωμένα νησιά δεν είναι μόνο περιβαλλοντικά καταστροφική αλλά και οικονομικά επιζήμια για το κράτος, καθώς αυτές οι εκτάσεις εκχωρούνται χωρίς σαφή στρατηγική επιστροφής οφέλους για τον ελληνικό λαό. Η λογική της “ανάπτυξης” δεν μπορεί να συνδέεται με την καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος. Σε καμία άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες, δεν έχει παραχωρηθεί ένα τόσο μεγάλο ποσοστό της γης αποκλειστικά για επενδύσεις ΑΠΕ.
Οι ανεμογεννήτριες, που έχουν ήδη αρχίσει να τοποθετούνται ακόμα και σε καμένες περιοχές, αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα του πως η καταστροφή των δασών μετατρέπεται σε “ευκαιρία”. Αυτό γίνεται με την έγκριση της κυβέρνησης και τις ευλογίες του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την ίδια την πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, να έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη.
Ενεργειακή εκμετάλλευση και εξαγωγές
Αντί η χώρα μας να επωφελείται από την παραγωγή ενέργειας μέσω ΑΠΕ, παρακολουθούμε ένα άλλο, εξίσου ανησυχητικό φαινόμενο: Η παραγόμενη ενέργεια εξάγεται για να θησαυρίζουν συγκεκριμένες εταιρείες, ενώ η εγχώρια ζήτηση καλύπτεται με κόστος. Αυτό αντιβαίνει στον βασικό στόχο της ενεργειακής αυτονομίας και της αντιμετώπισης των ενεργειακών αναγκών του ελληνικού λαού με φθηνότερη ενέργεια. Μήπως τελικά η Ελλάδα μετατρέπεται σε ενεργειακό υποζύγιο της Ευρώπης;
Η παραδοχή για τα υπερκέρδη και η πραγματικότητα της αισχροκέρδειας
Η ίδια η κυβέρνηση, δια του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, έχει παραδεχθεί ότι υπήρξαν υπερκέρδη από τις ενεργειακές εταιρείες κατά τη διάρκεια της κρίσης. Ο ίδιος, μάλιστα, πέρασε νόμο για τη φορολόγηση αυτών των υπερκερδών, επιβεβαιώνοντας έτσι πως τα κέρδη των εταιρειών υπερβαίνουν το “λογικό” κέρδος. Αυτή η ομολογία και η αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση αποκαλύπτουν την πραγματικότητα της αισχροκέρδειας στον ενεργειακό τομέα, που έχει ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει την ακριβότερη ενέργεια σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όταν τα υπερκέρδη φορολογούνται αντί να προλαμβάνονται, είναι ξεκάθαρο ότι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται, αλλά απλώς διαχειρίζεται προσωρινά για να μην προκαλεί κοινωνικές αντιδράσεις.
Ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
Η ενημέρωση του κοινού γύρω από αυτά τα θέματα ελέγχεται στενά από τα ΜΜΕ, τα οποία, αντί να ρίχνουν φως στα προβλήματα και τις αδικίες που συντελούνται, μεταδίδουν κρατική προπαγάνδα. Από άλλοτε μαχητικοί δημοσιογράφοι, μετατράπηκαν σε αναγνώστες προπαρασκευασμένων ειδήσεων, σιωπώντας μπροστά στην παραχώρηση της χώρας μας σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Κοινωνικές επιπτώσεις και το μέλλον των τοπικών κοινωνιών
Η πολιτική αυτή δεν πλήττει μόνο το περιβάλλον αλλά και τις τοπικές κοινωνίες που εξαρτώνται από την αειφόρο διαχείριση των φυσικών πόρων. Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών βλέπουν να αλλοιώνεται η ζωή τους, καθώς δεν συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ενώ η τουριστική και αγροτική ανάπτυξη καταπνίγεται υπέρ της βιομηχανικής εγκατάστασης ανεμογεννητριών. Η έλλειψη διαβούλευσης και σεβασμού στις τοπικές ανάγκες εντείνει την αίσθηση ότι το μέλλον των πολιτών θυσιάζεται για τα συμφέροντα των λίγων.
Ηθικές ευθύνες και το μέλλον της πατρίδας
Οι ηθικές ευθύνες αυτής της κυβέρνησης και όσων προωθούν αυτές τις πολιτικές είναι τεράστιες. Η αδιάφορη στάση απέναντι στις καταστροφικές πυρκαγιές και η σιωπηρή αποδοχή της μετατροπής των καμένων δασών σε ζώνες εκμετάλλευσης για την εγκατάσταση ΑΠΕ, μας ωθεί να αναρωτηθούμε: Ποια είναι η πραγματική τους ατζέντα; Είναι προφανές ότι η τρέχουσα πολιτική κατεύθυνση, με τις παραχωρήσεις δημόσιας γης και πόρων, οδηγεί σε ένα μέλλον όπου η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες αλλά στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Το μέλλον αυτό πρέπει να το ανατρέψουμε.
