του Αχιλλέα Ροδίτη
Οδός Κανακάρη, ώρα 7 το βράδυ της περασμένης Τρίτης. Μια και μόνο αυθόρμητη ανάρτηση και μια μόνο φωτογραφία από τον «κακό χαμό» στην μποτιλιαρισμένη οδό, στάθηκε αρκετή για μια διαδικτυακή συζήτηση Πατρινών αναφορικά με τον μέγα «βραχνά» της πόλης. Έπρεπε να γίνει πεζόδρομος η Μαιζώνος ή όχι; Μήπως έπρεπε αλλά έπρεπε παράλληλα να εφαρμοστούν και κάποια εναλλακτικά μέτρα για τη διευκόλυνση της μετακίνησης των πολιτών; Απ’ τη μέρα που η Μαιζώνος έκλεισε από την Αράτου άρχισε να φαίνεται το πρόβλημα. Και τώρα που ο πεζόδρομος προχώρησε και στην πλατεία Γεωργίου κι έκλεισε για οχήματα μέχρι την Πατρέως, αποκαλύφθηκε σε μεγαλύτερες διαστάσεις. Κι έχει και συνέχεια… αφού το έργο προβλέπεται να φθάσει μέχρι τη Γούναρη. Έτσι, το ερώτημα τίθεται ακόμα πιο επιτακτικά. Αν όχι στο σκέλος που αφορά αν έπρεπε ή όχι να γίνει ο πεζόδρομος, σίγουρα στο σκέλος για το αν το έργο συνοδεύεται από διεξόδους στα κυκλοφοριακά αδιέξοδα που προκαλεί.
(ΔΕΙΤΕ τη φωτο):
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ… «ΟΤΑΝ» ΚΑΙ «ΑΝ»;
Στον διαδικτυακό διάλογο συνέβαλε και ένας από τους μετέχοντες στην Επιτροπή κατοίκων και επαγγελματιών της οδού Κανακάρη, που αντιδρούν στην επερχόμενη αντιδρόμηση. Ο κ. Κωστής Πλέσσας σχολίασε βάζοντας στο νου μας εικόνες απ’ το… μέλλον, σε περίπτωση μάλιστα έκτακτης ανάγκης. Γράφοντας χαρακτηριστικά: «Σκέψου να είναι έξοδος της πόλης και να έχει εφημερία το νοσοκομείο του Ρίου και να θέλει να περάσει ασθενοφόρο… Ποιος θα είναι ο τυχερός; Όλα, χωρίς ολοκληρωμένο και συνολικό σχεδιασμό… Πάμε κι όπου βγει… Ως συνήθως». Και πράγματι, ένα μείζον ζήτημα είναι οι περιπτώσεις εκτάκτων αναγκών, εάν στο κέντρο της πόλης υπάρχουν μια με δύο διαθέσιμες κεντρικές οδικές αρτηρίες, μια για είσοδο και μια για έξοδο. Η Κορίνθου κι η Κανακάρη. Και πιο κάτω, η Αγίου Ανδρέου κι η Όθωνος Αμαλίας. Θέμα φυσικής και λογικής είναι. Με άλλα λόγια, εκεί που εστιάζει ο συμπολίτης είναι περισσότερο στο πώς εφαρμόζεται μια αλλαγή παρά σε αυτή καθαυτή την αλλαγή. Αν δηλαδή, συνοδεύεται από παρεμβάσεις κι αποφάσεις που παρέχουν τις αναγκαίες εναλλακτικές για να καλύπτονται οι ανάγκες. Και μέσα σ’ όλα, δεν παραβλέπουμε και την «ατομική ευθύνη». Όταν διπλοπαρκάρεις, είσαι κι εσύ ένας απ’ τους υπαίτιους.
ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΤΑ «ΛΕΝΕ» ΟΛΑ
Πάντως, οι διάλογοι που αναπτύχθηκαν μέσω των social media είναι από… «απολαυστικοί» μέχρι πολύ ουσιαστικοί. Ας δούμε, κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές διατυπώσεις συμπολιτών μας:
- «Μην σας κάνει εντύπωση. Ένας, το ξαναλέω, ΕΝΑΣ, να διπλοπαρκάρει αρκεί για να καταστρέψει την ομαλή ροή. Παρόλο που στην μια πλευρά του δρόμου έχει νόμιμα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, στην Κανακάρη από Αράτου μέχρι Γούναρη, χωράνε άνετα να κινηθούν 2 σειρές αυτοκινήτων. Βλέπετε λοιπόν τη ζημιά που γίνεται;»
- «Πρέπει οι δρόμοι να γίνουν όπως πριν, πεζόδρομοι τέλος και πάρκινγκ υπόγεια κάτω από τις πλατείες, όπως στην Αθήνα».
- «…ποδηλατόδρομος χωρίς ποδήλατα , πεζόδρομος χωρίς πεζούς (γιατί που θα παρκάρουν για να κατέβουν στο κέντρο;), δρόμοι απροσπέλαστοι… Ποιότητα ζωής!».
- «Η χαρά των βενζινοπωλών…»
- «Ας περπατήσουν και με τα ποδαράκια τους. Η Πάτρα μια χαρά περπατιέται και τα διπλοπαρκαρισμένα ας πάρουν κλήσεις. Επιτέλους κατάντησαν, όλοι, χαβούζα αυτή την πόλη».
- «Για ανέβα με τα πόδια στην Αρόη απ’ το κέντρο να δω κάτι…»
- «Για όσους μένουν κοντά στο κέντρο συμφωνώ… Δεν είναι όλοι όμως… Από Εγλυκάδα πώς θα κατέβω με τα πόδια κέντρο; Παιδιά που πηγαινοέρχονται σε φροντιστήρια και σχολάνε διαφορετικές ώρες; Δουλειές με βάρδιες; Αν δεν κυκλοφορώ με αυτοκίνητο δεν γίνεται… Και ζω σε μια πόλη που θέλω όπως την σέβομαι να με σέβεται…».
- «Υπάρχει μια τροχονόμος (είχα να δω τροχονόμους στην Πάτρα από τις παρελάσεις) που γυρνάει στην οδό και τρώει και κράξιμο όπου πάει να γράψει. Αν δεν υπήρχαν όμως τα διπλοπαρκαρισμένα (δηλαδή εμείς) τα πράγματα θα ήταν καλυτέρα»!
