του Αχιλλέα Ροδίτη
Κτήρια που στέκουν πάνω από το κεφάλι μας επικίνδυνα, κτήρια από τα οποία πέφτουν σοβάδες ή απλώς μετατρέπονται σε σημεία αισθητικής υποβάθμισης ακόμα και μόλυνσης. Και το ερώτημα είναι… αν υπάρχει τελικά η νομοθεσία που «λύνει» τα χέρια στους αρμόδιους Φορείς όταν αυτά τα ακίνητα δεν ανήκουν στον Δήμο, για παράδειγμα, αλλά σε ιδιώτη. Διότι πολλά τέτοια κτήρια υπό εγκατάλειψη ανήκουν σε ιδιώτες που έχουν φύγει από τη ζωή ή που ζουν αλλά είναι μετανάστες ή απλά έχουν αποσυρθεί από οποιαδήποτε υποχρέωση φροντίδας τους. Υπάρχουν και άλλα, βέβαια, που ανήκουν σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Που μέσα από πλειστηριασμούς κατασχέσεις πέρασαν στα περιουσιακά στοιχεία των Τραπεζών οι οποίες δεν κάνουν το παραμικρό για τη βελτίωση της κατάστασης στην οποία βρίσκονται ή έστω της καλυτέρευσης της εικόνας που εμφανίζουν.
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ»
Μιλώντας στην «Πολιτεία» ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου (ΤΕΕ) Δυτικής Ελλάδας κ. Ευάγγελος Καραχάλιος, όχι μόνο επιβεβαιώνει απόλυτα το μέγεθος του προβλήματος και τη σημασία του για τους δημότες, αλλά εκφράζοντας και την δική του απορία, επισημαίνει πως δυστυχώς η νομοθεσία δεν είναι επαρκεί για να καλύψει αυτό το κενό. Ώστε μια Τράπεζα, λόγου χάριν, να υποχρεώνεται νομικά στο να προβαίνει σε παρεμβάσεις που να εξασφαλίζουν συνθήκες ασφάλειας αλλά και αισθητικής βελτίωσης των κτηρίων τα οποία περιήλθαν στην περιουσία τους. Αλλά και ο νόμος για τα κτήρια ιδιωτών επίσης είναι δαιδαλώδης και δύσκολα μπορεί να βγάλει… άκρη ένας Δήμος.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΜΑΙΖΩΝΟΣ
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του κτηρίου της Μαιζώνος, (μετά την Καρόλου), όπου πρόσφατα έπεσαν τμήματα σοβάδων χωρίς ευτυχώς να τραυματιστεί κάποιος και ο χώρος αποκλείστηκε με κορδέλες. Άγνωστο για πόσο θα παραμείνει έτσι αφού το κτήριο ανήκει σε κληρονόμους που ζουν στο εξωτερικό.
