Ο Χέλμουτ Ντουκαντάμ, «ο ήρωας της Σεβίλλης» όπως τον αποκαλούσαν όλοι στην πατρίδα του μετά τη μυθική εμφάνιση του στο στάδιο Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν της πρωτεύουσας της Ανδαλουσίας, άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα το πρωί στο στρατιωτικό νοσοκομείο του Βουκουρεστίου όπου είχε μεταφερθεί εσπευσμένα την περασμένη Παρασκευή.
Ο παλαίμαχος τερματοφύλακας τον περασμένο Σεπτέμβριο είχε υποβληθεί σε επέμβαση ανοικτής καρδιάς (και στο παρελθόν είχε προβλήματα με την καρδιά του) κι ενώ φαινόταν ότι όλα πήγαιναν καλά, αισθάνθηκε αδιαθεσία για να πέσει σε κώμα, χωρίς να συνέλθει ποτέ.
Ο μύθος ενός απίστευτου τελικού
Ο 65χρονος Ντουκαντάμ, ο οποίος λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας δεν μπόρεσε ποτέ να απογειώσει την καριέρα του, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (ο… προάγγελος του Champions League) κόντρα στην Μπαρτσελόνα ο οποίος έληξε 0-0 στην κανονική διάρκεια και στην παράταση, ήταν συγκλονιστικός στη διαδικασία των πέναλτι αποκρούοντας και τις τέσσερις εκτελέσεις των Καταλανών και χάρισε στην Στεάουα τον τίτλος της πρωταθλήτριας Ευρώπης.
«Όταν ήμουν παιδί πάντα ονειρευόμουν να παίζω σ’ ένα μεγάλο ματς και να είμαι ο ήρωας που θα βοηθούσε την ομάδα μου να φτάσει στη δόξα. Ακόμη όμως και τότε, δεν τολμούσα ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί σ’ έναν τελικό Ευρωπαϊκού Κυπέλλου και ιδιαίτερα στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών», είχε πει σε συνέντευξη του στο Four Four Two, αποκαλύπτοντας άγνωστες πτυχές από εκείνη την απρόσμενη επιτυχία της ρουμανικής ομάδας.
Με τη Ρουμανία να ζει υπό το κομμουνιστικό καθεστώς του Νικολάε Τσαουσέσκου, υπήρχε απλωμένο κι ένα μεγάλο πέπλο μυστηρίου γύρω από την Στεάουα, την «ομάδα του Στρατού».
Μάλιστα μετά την κατάκτηση του τίτλου υπήρχαν και διάφοροι μύθοι για την «εξαφάνιση» του Ντουκαντάμ από το προσκήνιο την οποία πολλοί χρέωναν στο καθεστώς, ωστόσο ο ίδιος στην συγκεκριμένη συνέντευξη είχε εξάρει τη συμβολή του Βαλεντίν Τσαουσέσκου (γιος του δικτάκτορα και ανεπίσημος πρόεδρος του συλλόγου) στην επιτυχία.
Στους ημιτελικούς η Στεάουα απέκλεισε τη βελγική Άντερλεχτ καθώς έχασε 1-0 στις Βρυξέλλες και νίκησε 3-0 στο Βουκουρέστι κλείνοντας μια θέση στον τελικό της Σεβίλλης με αντίπαλο τη Μπαρτσελόνα.
Οι Καταλανοί έπαιζαν εντός έδρας, ήταν σίγουροι για την πρώτη κούπα της ιστορίας τους (τελικά ήρθε το 1992 στον τελικό με την Σαμπντόρια στο Γουέμπλεϊ), αλλά στα 120 λεπτά το 0-0 παρέμεινε με τις δύο ομάδες να οδηγούνται στα πέναλτι.
«Όταν ο διαιτητής σφύριξε για το τέλος της παράτασης, σκέφτηκα: ‘Αυτή είναι η στιγμή μου’. Δεν με ένοιαζε ποιος θα εκτελούσε τα πέναλτι για την ομάδα μου, ήμουν 100% συγκεντρωμένος στη δική μου δουλειά. Δεν παρακολούθησα καν τα δικά μας πέναλτι – απλά παρακολουθούσα τις αντιδράσεις του κόσμου» συνέχισε ο Ντουκαντάμ, αποκαλύπτοντας τον παλαιολιθικό τρόπο με τον οποίο είχε κάνει σκάουτινγκ για τις εκτελέσεις πέναλτι των Ισπανών!
«Είχαμε δύο δημοσιογράφους που βοήθησαν να πάρουμε βίντεο των αντιπάλων μας από ανθρώπους που εργάζονται στις ξένες πρεσβείες στη Ρουμανία. Κατά ειρωνεία της τύχης, ο μόνος αγώνας της Μπαρτσελόνα που δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω ήταν ο ημιτελικός με τη Γκέτεμποργκ, τον οποίο είχε κερδίσει στα πέναλτι».
Η όλη διαδικασία ήταν ένα απίστευτο θρίλερ με τους Ουρούτι (τερματοφύλακας Μπαρτσελόνα) και Ντουκαντάμ να αποκρούουν τις δύο πρώτες εκτελέσεις…
Ο Μάριους Λάκατους έκανε το 1-0 για την Στεάουα και ήταν η σειρά του Πίτσι Αλόνσο να σουτάρει για τη Μπαρτσελόνα.
«Ο Πίτσι Αλόνσο πρέπει να σκέφτηκε: ‘Εντάξει, πήγε δύο φορές δεξιά, αλλά δεν θα δοκιμάσει την τύχη του. Θα σουτάρω εκεί’. Κι αυτό έκανε αλλά εγώ δεν άλλαξα πλευρά και έπεσα πάλι δεξιά μαζεύοντάς τη μπάλα με αυτοπεποίθηση», εξήγησε ο Ρουμάνος για την τρίτη του απόκρουση σε ισάριθμες εκτελέσεις πριν περάσουμε στο τελευταίο πέναλτι των Καταλανών.
Ο Γκαβρίλ Μπάλιντ είχε κάνει το 2-0 κι ένας άλλος Αλόνσο, ο Μάρκος έπρεπε να σκοράρει για να μείνει η Μπαρτσελόνα ζωντανή.
«Για μένα, ήταν θέμα έμπνευσης. Αν παρακολουθήσετε προσεκτικά την επανάληψη του σουτ του, θα δείτε τα παιχνίδια του μυαλού που έπαιξα. Πρώτον, τον άφησα να πιστέψει ότι πήγαινα προς τα αριστερά μου. Καθώς πλησίαζε, κινήθηκα ελαφρώς προς τα δεξιά μου, και στη συνέχεια πήδηξα ξαφνικά προς τα αριστερά. Με είδε να αλλάζω κατεύθυνση, νόμιζε ότι θα συνέχιζα να πηδάω προς τα δεξιά μου και πυροβόλησε αδύναμα προς τα αριστερά μου. Όταν το εξηγείς έτσι, ακούγεται σχεδόν εύκολο, αλλά όταν υπάρχουν 70.000 άνθρωποι που σε παρακολουθούν σε έναν τελικό Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, μοιάζει πολύ πιο περίπλοκο!»
Η αποθέωση την επόμενη του τελικού από τους οπαδούς της Σεβίλλης και της Μπέτις
Το βράδυ του τελικού οι… άμαθοι από τέτοιες χαρές παίκτες της Στεάουα δεν ήξεραν πως να πανηγυρίσουν την τεράστια επιτυχία τους και απλά ήπιαν ένα ποτήρι κρασί στο ξενοδοχείο.
Την επομένη του τελικού όμως οι φίλοι της Σεβίλλης και της Μπέτις τους αντιμετώπισαν σαν ήρωες καθώς δεν συμπαθούν ιδιαίτερα Μπαρτσελόνα και Ρεάλ…
«Βγήκαμε για βόλτα και υπογράψαμε χιλιάδες αυτόγραφα ενώ παντού μας κερνούσαν μπύρες και μας αποθέωναν. Για εμάς, που προερχόμασταν από μια κλειστή κομμουνιστική κοινωνία, όλα αυτά ήταν πρωτόγνωρα πράγματα».
Το στρατοδικείο, ο Χάτζι και το ανεύρυσμα
Επιστρέφοντας στη Ρουμανία, επέστρεψαν και στην σκληρή πραγματικότητα ενός απολυταρχικού καθεστώτος.
«Μας είχαν υποσχεθεί διάφορα πράγματα αλλά το πιο ‘ακριβό’ ήταν ένα καινούργιο αυτοκίνητο Dacia. Τελικά μας έδωσαν ένα ARO 4×4, κι αυτό ρουμανικής παραγωγής, με τη διαφορά ότι ήταν χρησιμοποιημένα οχήματα από τον ρουμανικό στρατό. Το μόνο καλό ήταν ότι τα πουλήσαμε σε καλές τιμές σε αγρότες που τα είχαν ανάγκη…»
Ωστόσο λίγες εβδομάδες μετά τον τελικό η ζωή του άλλαξε με δραματικό τρόπο με τον ίδιο να αποκαλύπτει:
«Θα έπαιζα σε έναν αγώνα που θα ήταν.. στημένος καθώς έπρεπε να διασφαλίσουμε ότι ο επιθετικός μας θα κέρδιζε το βραβείο του πρώτου σκόρερ της κατηγορίας, αλλά εγώ δεν ήθελα να συμμετέχω.
Ο παίκτης μας τελικά σκόραρε τρία γκολ, αλλά ένα νέο παιδί από το Σπορτούλ σκόραρε περισσότερα στον τελευταίο του αγώνα και ολοκλήρωσε την πορεία του με 31 γκολ. Το όνομα αυτού του νέου παιδιού ήταν ο Γκεόργκε Χάτζι!
Για το γεγονός ότι αρνήθηκα να παίξω, μου επιβλήθηκε απαγόρευση προπονήσεων με την ομάδα για δύο εβδομάδες, ενώ πέρασα και στρατοδικείο (η Στεάουα ήταν η ομάδα του στρατού) το οποίο διεξήχθη στο γήπεδο, παρουσία του Ίλιε Τσαουσέσκου (στρατηγός και αδελφός του δικτάτορα), ο οποίος επέβλεπε όλες τις διαδικασίες. Μου επιβλήθηκε πρόστιμο ίσο με μισθούς δύο μηνών πριν με επιτρέψουν να επιστρέψω στην ομάδα, αλλά ο εφιάλτης δεν είχε τελειώσει.
Λίγο αργότερα ανακαλύφθηκε ένα ανεύρυσμα στο δεξί μου χέρι. Υποβλήθηκα σε εγχείρηση πριν τον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου με τη Ρίβερ Πλέιτ στην Τόκιο. Ταξίδεψα στην Ιαπωνία και εντάχθηκα στην ομάδα, ακόμα και χοροπηδώντας στην εστία για να πάρουν οι τοπικοί δημοσιογράφοι φωτογραφίες μου σε δράση. Έπρεπε απλά να φροντίσω να προσγειώνομαι πάντα με το αριστερό μου χέρι.
Αλλά πολύ γρήγορα, οι γιατροί είπαν ότι ήταν πάρα πολύ επικίνδυνο για μένα να συνεχίσω να παίζω. Μετά απολύτηκα από τον στρατό, καθώς ο Τσαουσέσκου είπε ότι αν δεν μπορούσα να παίξω ποδόσφαιρο, έπρεπε να φύγω και από τον στρατό. Δεν μπορούσα να το πιστέψω καθώς βρέθηκα από το ζενίθ στο ναδίρ μέσα σε λίγους μήνες.
Οι μύθοι για τους Τσαουσέσκου και η ψυχρή υποδοχή του δικτάτορα
Όλη αυτή η παράξενη ιστορία που τον εξαφάνισε από το προσκήνιο, προκάλεσε όργιο φημών για το τι είχε συμβεί με την κορυφαία να αναφέρει ότι ένας εκ των υιών Τσαουσέσκου τον είχε πυροβολήσει στο χέρι, τιμωρώντας τον για την κριτική που ασκούσε στο καθεστώς.
«Όλα αυτά είναι παραμύθια! Ούτως ή άλλως στο Βουκουρέστι υπήρχε τέραστιο μίσος για το καθεστώς και δεν ήμουν ο μόνος», απάντησε με ξεκάθαρο τρόπο ενώ αποκάλυψε και την απρόσμενη συνάντηση που είχαν οι παίκτες της Στεάουα με τον Νικολάε Τσαουσέσκου.
«Πραγματικά συναντήσαμε τον Νικολάε μετά τον τελικό. Υπήρξε μια υποδοχή από το καθεστώς, αλλά δεν περιμέναμε να τον δούμε. Τα λόγια του δεν ήταν φιλικά ή κολακευτικά, αλλά αντιθέτως ήταν ψυχρά. Μετά από μια τέτοια επιτυχία αυτό που βρήκε να μας πει ήταν πως αν ήμασταν καλύτερα προετοιμασμένοι, θα είχαμε κερδίσει κανονικά στον χρόνο του αγώνα»!
Ο Ντουκαντάμ λόγω του προβλήματος υγείας με το χέρι του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ενεργό δράση και μέχρι την πτώση του καθεστώτος δούλευε για επτά χρόνια ως… συνοριοφύλακας!
Αργότερα έγινε πρεσβευτής της Στεάουα, διετέλεσε πρόεδρος της ομάδας, ενώ ήταν και σχολιαστής αγώνων σε τηλεοπτικούς σταθμούς της Ρουμανίας…
