Ένα από τα πλέον εκπληκτικά συμβάντα των τελευταίων ημερών σε σχέση με την εύπλαστη και ιδιαιτέρως μεταβλητή εικόνα στη Συρία, ήταν η αλλαγή ρητορικής από πλευράς της Τεχεράνης έναντι της νέας τάξης πραγμάτων στη Δαμασκό. Σύμφωνα με «είδηση» την οποία μετέδωσε το ελεγχόμενο από το καθεστώς όπως και όλα τα ΜΜΕ στο Ιράν, Ιρανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (IRNA), ο υπουργός Εξωτερικών Αμπάς Αραγκτσί «δήλωσε σε συζήτηση» (sic) ότι η Τεχεράνη τάσσεται υπέρ ελεύθερων εκλογών στις οποίες οι Σύροι θα καθορίσουν το μέλλον τους. Η έκπληξη αφορά κυρίως την ταχύτητα με την οποία το Ιράν επιχειρεί να ανασυνταχθεί και να ρίξει γέφυρες προς τη νέα κατάσταση στη Δαμασκό όσο πιο γρήγορα μπορεί.
Η προσπάθειά της να επιστρέψει στη Συρία αφορά ξεκάθαρα τη διάσωση και ανασύνταξη της Χεζμπολάχ στο Λίβανο και ο αλ Γκολάνι και οι υπόλοιποι στη Δαμασκό δεν θέλουν να έρθουν σε σύγκρουση μαζί της αυτή τη στιγμή, ούτε από την άλλη και να ρισκάρουν να προκαλέσουν την αντίδραση του Ισραήλ το οποίο έχει προειδοποιήσει ρητά και ξεκάθαρα τη Δαμασκό να μην διανοηθεί να αφήσει την όποια διακίνηση πολεμικού ή άλλου υλικού από το Ιράν διαμέσου του εδάφους της προς το Λίβανο. Διότι αυτό θέλει η Τεχεράνη.
Οι… γέφυρες λοιπόν των Ιρανών δεν είναι αθώες και είναι μάλλον μια μορφή εκβιασμού περισσότερο προς τη Δαμασκό. Αξιοσημείωτο την ίδια ώρα, την ώρα που οι ηγέτες των Δρούζων ζήτησαν επίσημα πια απόσχιση από τη Συρία και συνένωση των εδαφών τους με το Ισραήλ – το οποίο τα κατέλαβε μετά την πτώση Άσαντ – αλλά και τη στιγμή που η Τουρκία επιχειρεί να ρυθμίσει τις εξελίξεις με τους Κούρδους εντός του συριακού εδάφους, είναι το γεγονός ότι οι σχέσεις ανάμεσα στην Τεχεράνη και την Άγκυρα βρίσκονται στη χειρότερή τους κατάσταση εδώ και πολλά χρόνια. Το Ιράν κατηγορεί την Άγκυρα ότι βρίσκεται πίσω από την ανατροπή Άσαντ – και σ’ αυτό δεν έχει άδικο, σε μεγάλο βαθμό – ενώ η Άγκυρα στοχεύει στον περιορισμό της επιρροής των σιιτών και ειδικά του Ιράν στη Συρία μέσα από την εδραίωση μιας ξεκάθαρα σουνιτικής εξουσίας την οποία θα ελέγχει. Βεβαίως, κύριος στόχος της Άγκυρας είναι το ζήτημα των Κούρδων, όμως για να προχωρήσει το θέμα αυτό η Τουρκία θα πρέπει να διασφαλίσει ότι θα περιορίσει τις όποιες δυνατότητες παρέμβασης της Τεχεράνης στα εσωτερικά της Συρίας. Και η Τεχεράνη δεν δείχνει διατεθειμένη να ξεχάσει τη Συρία ως μέρος του Άξονα τον οποίο είχε με μεγάλο κόπο φτιάξει και είδε να καταρρέει σε δύο μήνες μέσα από τα έξυπνα χτυπήματα των Ισραηλινών.
Ενδεικτική των προθέσεων του καθεστώτος των μουλάδων ήταν και η επίθεση του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν Αλί Χαμενέι κατά της Άγκυρας. Αν και δεν κατονόμασε την Τουρκία, τη φωτογράφησε και μίλησε για την προσπάθεια «γειτονικής χώρας» να ελέγξει την περιοχή. Συγκρίνοντας δε τη σημερινή κατάσταση με το 2003 και το 2011, εξέφρασε την πεποίθηση ότι η ηρωική νεολαία, όπως την αποκάλεσε, της Συρίας «θα ξεσηκωθεί και θα αντισταθεί στην κατάσταση, ακόμη και αν αυτό απαιτεί θυσίες, όπως ακριβώς η ηρωική νεολαία του Ιράκ μετά την αμερικανική κατοχή, κατάφερε να εκδιώξει τον εχθρό από τα σπίτια και τους δρόμους της με τη βοήθεια, την οργάνωση και την καθοδήγηση του αγαπητού μας μάρτυρα», εννοώντας τον Κάσεμ Σολεϊμανί τον δεύτερο ισχυρότερο άνθρωπο στο Ιράν μετά τον ίδιο ο οποίος είχε εκτελεστεί από τις ΗΠΑ για την οργάνωση επιθέσεων κατά των Αμερικανικών Στρατευμάτων στο Ιράκ.
Το τυραννικό καθεστώς του Ιράν λοιπόν, είναι ξεκάθαρο πως ενώ νιώθει τα θεμέλια του να τρίζουν πολύ επικίνδυνα είναι έτοιμο να τα παίξει όλα για όλα προκειμένου να διατηρήσει ότι μπορεί στη Συρία και ευρύτερα στην περιοχή. Όλα αυτά βέβαια, μέχρι την ανάληψη της εξουσίας από τον Ντόναλντ Τραμπ η οποία θα μπορούσε να επισπεύσει και μάλιστα βίαια το τέλος του καθεστώτος της Τεχεράνης. Μέχρι τότε όμως το Ιράν θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμα πολλά και πολύ σοβαρά προβλήματα αλλά και εκτρέψει πολλές από τις διεργασίες στην περιοχή σε ατραπούς επικίνδυνες για πολλούς.
