Του Γιώργου Καρβουνιάρη*
Όλο το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει καταδειχτεί με τον πλέον αδιαμφησβήτητο τρόπο ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αντιμετωπίζει ένα πρωτόγνωρο πρόβλημα που δεν ξέρει πως να το αντιμετωπίσει.
Για πρώτη φορά υπάρχει μία πολιτική δύναμη που αρθρώνει σοβαρό πολιτικό λόγο, έχει προτάσεις και ακούραστα στελέχη που οργώνουν τη χώρα, δείχνοντας ότι όχι μόνο υπάρχει εναλλακτική κυβερνητική πρόταση αλλά και ελπίδα για μία ουσιαστική πολιτική αλλαγή.
Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης και τα στελέχη του κυβερνητικού του επιτελείου να έλεγαν πως θέλουν να υπάρχει μια ισχυρή αντιπολίτευση θεωρώντας πως αυτό θα έκανε πιο «συμπαγή» τη δική τους εικόνα που εδώ και καιρό έχει «θολώσει», αλλά δεν περίμεναν αυτό που ακολούθησε.
Η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στη θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του έδωσε τη δυνατότητα να ξεδιπλώσει όχι μόνο το πρόγραμμα αλλά και τη δυναμική του σε όλα τα επίπεδα. Η εσωκομματική διαδικασία αντί να το κατακερματίσει όπως πίστευαν στο κυβερνητικό κονκλάβιο, το κατέστησε ισχυρότερο.
Ήδη βέβαια ο Νίκος Ανδρουλάκης που ξεπέρασε με επιτυχία την προσπάθεια υποτίμησής του από τα δεξιά και τα αριστερά του πολιτικού φάσματος, είχε δώσει δείγματα γραφής εντός και εκτός βουλής, υποχρεώνοντας τον Πρωθυπουργό σε άτακτες ήττες με κορυφαία παραδείγματα την τραγωδία των Τεμπών και το θέμα των υποκλοπών.
Η αμφίπλευρη σφοδρή επίθεση με χτυπήματα κυρίως κάτω από μέση, είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Χαλύβδωσε το κόμμα από τη βάση ως την ηγεσία και το μήνυμα της ελπίδας για πολιτική αλλαγή άρχισε να φθάνει με γοργούς ρυθμούς στην κοινωνία.
Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό κατέδειξε πως όχι μόνο ο Ανδρουλάκης μπορεί να αντιπαρατεθεί με τον Μητσοτάκη (και να τον νικήσει στις επόμενες εκλογές) αλλά και τα στελέχη μέσα στη βουλή μπορούν (παίζοντας man to man) να αποδομήσουν το λόγο των υπουργών της κυβέρνησης οι οποίοι μέχρι πρότινος καμάρωναν σαν… παγώνια και τώρα βάζουν την ουρά στα σκέλια μετά από κάθε αντιπαράθεση.
Και εκτός βουλής, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, σε όλη τη χώρα ως κήρυκες της μεγάλης πολιτικής Αλλαγής δεν έχουν αντίπαλο να αντιπαρατεθεί μαζί τους.
Το τέλος του 2024 σηματοδοτεί το τέλος της εποχής της παντοδυναμίας του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ., όχι επειδή πλέον έχουν αντίπαλο αλλά επειδή βλέπουν αυτούς που θα τους οδηγήσουν στην πόρτα εξόδου. Αυτούς που θα τους αφαιρέσουν την εξουσία που με τόση αλαζονεία διαχειρίστηκαν προς όφελος των λίγων και σε βάρος των πολλών. Και δεν εννοώ μόνο το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του αλλά τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού.
Ξέρουν ότι πλέον δεν μπορούν να αλλάξουν τη φορά των πραγμάτων. Δεν μπορούν να σταματήσουν τη μεγάλη πολιτική Αλλαγή. Δεν ανησυχούν απλά, «τρέμουν» γιατί ξέρουν επακριβώς τι τους ξημερώνει…
*Ο Γιώργος Καρβουνιάρης είναι δημοσιογράφος, Γ.Γ. ΕΣΗΕΠΗΝ, υποψήφιος βουλευτής Αχαΐας ΠΑΣΟΚ το Μάιο και τον Ιούνιο του 2023, τ. μέλος Ν.Ε. Αχαΐας.
