Καμιά φορά τα κλισέ αρκούν για να περιγράψουν την αλήθεια. «Ο,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο», λέει ο ποικιλοτρόπως χρησιμοποιημένος στίχος του ομώνυμου ελαφρολαϊκού τραγουδιού της δεκαετίας του ’60.
Κάπως έτσι μοιάζει και η κατάληξη της πολιτικής σχέσης του Στέφανου Κασσελάκη με τον Παύλο Πολάκη η οποία μετά την έγκληση του πρώτου σε βάρος του δεύτερου αποκτά πλέον και δικονομικό χαρακτήρα.
Σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον τέως πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ένα σχόλιο του Παύλου Πολάκη κάτω από ανάρτηση του εκδοτικού οίκου που προωθεί το πολυαναμενόμενο βιβλίο με τίτλο «Δεύτερη Ευκαιρία». Με το βιβλίο ο Στέφανος Κασσελάκης περιγράφει την «πρώτη ευκαιρία» του στην πολιτική ζωή της χώρας ως ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ.
«Απατεώνα, εξαφανίσου από τη χώρα», φέρεται να σχολίασε ο βουλευτής Χανίων και άλλοτε «καθοδηγητής» του Στέφανου Κασσελάκη στους άγνωστους για εκείνον διαδρόμους της αριστερής κομματικής ζωής, δίνοντας την τέλεια αφορμή στον επικεφαλής του Κίνηματος Δημορκατίας να αντεπιτεθεί τόσο στον πρώην σύντροφό του όσο και συνολικά στο πρώην κόμμα του.
Η «ωραία» αρχή αυτής της σχέσης, πάντως, κατά το άσμα, ήρθε με την επιχείρηση «κατάληψης» της Κουμουνδούρου από τον Κασσελάκη τον Σεπτέμβριο του 2023. Τότε, ο Παύλος Πολάκης «διαβάζοντας» την κόπωση και την οργή μερίδας της βάσης απέναντι στην «αριστερή φρουρά» του κόμματος, είδε τον Στέφανο Κασσελάκη ως το πρόσωπο που θα στερήσει τα κλειδιά της Κουμουνδούρου από την Εφη Αχτσιόγλου και τους δυνητικούς συμμάχους της από την «Ομπρέλα».
Η στήριξη –σε προσκήνιο και παρασκήνιο– του Πολάκη στον Κασσελάκη είχε διαβαστεί τότε ποικιλοτρόπως. Τα στελέχη που μετέπειτα θα συγκροτούσαν τη Νέα Αριστερά απέδιδαν στον Πολάκη ιδιοτελή κίνητρα και οπορτουνισμό ενώ παραδέχονταν πικρά και μελαγχολικά πως η «τοξικότητα και ο τραμπουκισμός» που ανέχτηκαν τα προηγούμενα χρόνια τούς γύρισε εν τέλει μπούμερανγκ στην πιο κρίσιμη εσωκομματική καμπή της μετα-Τσίπρα εποχής.
Αλλοι –εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ– δεν μπορούσαν παρά να αναγνωρίσουν ότι ασχέτως κινήτρων, ο Παύλος Πολάκης από παρ’ ολίγον αποπεμφθείς από τον Αλέξη Τσίπρα τον Φεβρουάριο του ’23, τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους πέρναγε το κατώφλι της Κουμουνδούρου ως κεντρικός ρυθμιστής της «γραμμής» του κόμματος.
Το υφολογικό και αισθητικό χάσμα των δύο Κρητικών έμοιαζε τους επόμενους μήνες να γεφυρώνεται από την ανάγκη που είχε ο ένας τον άλλον. Μέσω του καταλύτη Κασσελάκη, ο Πολάκης είδε τους εσωκομματικούς του αντιπάλους να αποχωρούν από το κόμμα και μέσω του Πολάκη, ο Κασσελάκης έντυνε το πολιτικό του προφίλ ως ένας «αντισυστημικός» ηγέτης που τα βάζει με τα «διαπλεκόμενα», τη «διαφθορά» και τα –κατά Πολάκη «πετσοταϊσμένα»– κανάλια, τα οποία πάντως έδειχναν να λατρεύουν τον τότε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διαφωνία στο νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο ήταν το πρώτο σημάδι διαφοροποίησης των δύο ανδρών, αν και δεν ήταν αρκετό να διαταράξει τη σχέση τους. Ο Πολάκης χαρακτήριζε τον Μάρτιο το οικονομικό πρόγραμμα που παρουσίασε ο Στ. Κασσελάκης ως «την πιο σοβαρή αριστερή πρόταση τα τελευταία 30 χρόνια» και ο Κασσελάκης εξυμνούσε το «έργο, την αντιπολιτευτική ισχύ και την ανιδιοτελή παρουσία» ακόμη και όταν τον διέγραφε από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για τη λεκτική επίθεση σε βάρος συνεργάτιδος του Αδώνιδος Γεωργιάδη.
Το πολιτικό ειδύλλιο Κασσελάκη – Πολάκη μοιάζει να τελειώνει μετά τις Ευρωεκλογές. Μεθοδικά, ο πρώην υπουργός Υγείας ξεκίνησε την απόπειρα αποδόμησης του τότε προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα ήταν η κριτική στην «υπερπροβολή της ιδιωτικής ζωής» και των «γούστων» του. Μετά ήρθε η φράση ότι «το παιδί δεν κάνει», στη συνέχεια η κατηγορία περί «ψεύτικου πόθεν έσχες».
Οσο ο «έκπτωτος» πια Στέφανος Κασσελάκης προσπαθούσε να οικοδομήσει τον «δικό του ΣΥΡΙΖΑ» –συχνά κόντρα στην παράδοση και τα χαρακτηριστικά του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ–, ο Παύλος Πολάκης εμφανιζόταν μετανιωμένος για τη στήριξή του στον εξ Αμερικής ορμώμενο ομογενή. Παραδέχθηκε ότι έκανε λάθος, αναγνώρισε πως παρασύρθηκε από το επικοινωνιακό ταλέντο του και πως –παρότι «ειδικός» στην αποκάλυψη σκανδάλων– «δεν τον έψαξε καλά» για να διαπιστώσει τις «ατασθαλίες» στο πόθεν έσχες του.
Οταν οι νότες της διάσπασης ηχούσαν εντός και εκτός του Gazi Live στις αρχές του Νοέμβρη, o Παύλος Πολάκης στεκόταν ασυνήθιστα ήσυχος και σκεπτικός στο εσωτερικό του συνεδριακού χώρου. Ισως να αναστοχαζόταν αυτοκριτικά τις επιλογές του, ίσως απλώς να σκεφτόταν την ομιλία που θα εκφωνούσε ως υποψήφιος πια πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Σκεπτικοί, αλλά ανήσυχοι μπορεί να είναι και μερικοί άλλοι σύντροφοι του Παύλου Πολάκη στην Κουμουνδούρου εν αναμονή του βιβλίου του Στέφανου Κασσελάκη το οποίο –κατά πληροφορίες– θα εκθέτει με «τεκμήρια» στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που τον στήριξαν ένθερμα πριν πρωταγωνιστήσουν στην αποπομπή του.
Οσο δε για την έγκληση και την προαναγγελία αγωγής του Στέφανου Κασσελάκη σε βάρος του Παύλου Πολάκη, για πολλούς αποτελεί απλώς ένα ακόμη επεισόδιο στο σπιράλ φθοράς που ξεκίνησε στον ΣΥΡΙΖΑ πριν από περίπου ενάμιση χρόνο. Οπως, άλλωστε, παρατηρούσε στην «Κ» έμπειρο στέλεχος του κόμματος στη διάρκεια του «ροντέο» του Gazi Live, το «φάντασμα» της εποχής Κασσελάκη θα εξακολουθεί να στοιχειώνει την Κουμουνδούρου για πολύ ακόμα.
