Με τις αποσκευές του γεμάτες από εικόνες και συναισθήματα, επέστρεψε από άλλο ένα συναρπαστικό ταξίδι στο εξωτερικό με την αγαπημένη του μοτοσυκλέτα, κερδίζοντας ένα ακόμα προσωπικό του στοίχημα. Αυτό το ταξίδι που έκανε στους δρόμους της Νότιας Αμερικής την χρονιά που έφυγε, τον σημάδεψε, όπως αναφέρει στην «Γνώμη».
Μέσα σε 3,5 μήνες διένυσε, πάνω στους δύο τροχούς της μηχανής ΚΤΜ ADV 950, 18.000 ολόκληρα χιλιόμετρα! Επισκέφθηκε εννέα χώρες, γνώρισε διαφορετικές κουλτούρες, μαγεύτηκε από τους ανθρώπους και από τα αξιοθέατα της φύσης της μακρινής ηπείρου και επέστρεψε γεμάτος στην Πάτρα, ενθουσιασμένος για μια ακόμα φορά από την εμπειρία.
Δεν ήταν η πρώτη φορά για τον ίδιο, όπως μας επισημαίνει, που επιχείρησε να πραγματοποιήσει ένα τόσο περιπετειώδες ταξιδιωτικό εγχείρημα στη Νότια Αμερική, αφού τα τελευταία χρόνια έχει ταξιδέψει άλλες δύο φορές στην μακρινή ήπειρο με… συνοδοιπόρο την αγαπημένη πορτοκαλί μοτοσυκλέτα του, ακολουθώντας πιστά την διαδρομή τού Rally Dakar. Έφυγε από την Πάτρα με ελάχιστες αποσκευές και επέστρεψε γεμάτος από όλα όσα βίωσε, εικόνες από τα πανέμορφα τοπία, τα αξιοθέατα της φύσης αλλά και από τους ανθρώπους που τον υποδέχθηκαν με ζεστασιά και χαμόγελο και μοιράστηκαν μαζί ανεπανάληπτες στιγμές.
«ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΕΣ…»
«Προετοίμαζα αυτό το ταξίδι, προσεκτικά και μεθοδικά, οκτώ ολόκληρους μήνες. Και το 2024 κατόρθωσα να το πραγματοποιήσω. Οι αντικειμενικές δυσκολίες που συνάντησα καθ’ οδόν στους δρόμους της Νότιας Αμερικής ήταν πολλές και διαφορετικές. Εκτός από τις ποικίλες γεωμορφωτικές ιδιαιτερότητες της διαδρομής, διασχίζοντας την έρημο Ατακάμα στο Περού και στη Χιλή, τα τροπικά δάση της Κολομβίας και του Ισημερινού, την οροσειρά των Άνδεων, κλήθηκα να αντεπεξέλθω και σε έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης, τον οποίο χαρακτήριζαν οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής που επικρατούσαν στις περισσότερες χώρες του ταξιδιού», αναφέρει στην «Γνώμη».
«ΕΚΑΝΑ ΕΞΙ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΕΚΑΤΟ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ!»
Ειδικότερα, επισημαίνει, εστιάζοντας στα όσα βίωσε στη διαδρομή ανεβαίνοντας από το Περού προς το Εκουαδόρ: «Θυμάμαι πως ο δρόμος «σκεπάστηκε» από την άμμο, εξαιτίας των σφοδρότατων ανέμων που έπνεαν από τον Ειρηνικό Ωκεανό και χρειαζόταν ανά τρεις ώρες κάποιο μηχάνημα τύπου γκρέιντερ να καθαρίζει τα οχήματα που είχαν εγκλωβιστεί στη διαδρομή από το Περού προς το Εκουαδόρ. Επίσης, η είσοδός μου στο Εκουαδόρ ήταν δύσκολη, διότι μου ζητήθηκε ποινικό μητρώο (κάτι που δεν το γνώριζα), και χωρίς τη βοήθεια της ελληνικής Πρεσβείας δεν θα τα κατάφερνα. Ακόμα, το πέρασμα από το Περού στην Βολιβία ήταν ένα από τα δυσκολότερα τμήματα της διαδρομής. Λόγω των κατολισθήσεων, άλλα φορτηγά είχαν εκτραπεί από τον δρόμο, άλλα είχαν υποστεί βλάβη, άλλα είχαν ακινητοποιηθεί στη μέση του δρόμου και άλλα απλώς περίμεναν να ανοίξει ο δρόμος, έχοντας σχηματιστεί ένα μποτιλιάρισμα άνω των 25 χιλιομέτρων! Αναγκαζόμουν να περνάω ανάμεσα στα φορτηγά και πάνω από τους χωμάτινους όγκους που κάλυπτε το οδόστρωμα. Μάλιστα, για να διανύσω 100 χιλιόμετρα χρειάστηκε να κάνω έξι ολόκληρες ώρες! Τέλος, ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα που συνάντησα ήταν όταν, κατά την είσοδό μου στην Βολιβία, δεν είχα δυνατότητα ανεφοδιασμού καυσίμων από τα πρατήρια, διότι δεν προβλεπόταν η δυνατότητα κάλυψης σε ευρωπαϊκά οχήματα. Τη λύση μού την έδωσαν οι χωρικοί, οι οποίοι με τροφοδοτούσαν με μπιτόνια καυσίμων».
«ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΟΙ ΥΨΗΛΕΣ
ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΤΟΝΕΣ ΒΡΟΧΟΠΤΩΣΕΙΣ»
Παράλληλα, αναφέρει πως χρειάστηκε να αναμετρηθεί με έναν μεγάλο «αντίπαλο»: τις κλιματολογικές συνθήκες! «Στην έρημο Ατακάμα ο υδράργυρος άγγιζε τους 46ο Βαθμούς Κελσίου, ενώ πιο ανατολικά, στην Παραγουάη, την Ουρουγουάη και την Αργεντινή έβρεχε συνεχώς, κάτι που δεν ευνοούσε το ταξίδι με την μοτοσυκλέτα. Στις Άνδεις, σε υψόμετρο 2.850 μέτρων, είχα πρόβλημα με το αναπνευστικό λόγω έλλειψης οξυγόνου», συνεχίζει.
Ωστόσο, ο ίδιος υπογραμμίζει πως «αντίδοτο στην κούραση και στις δυσκολίες τής νοτιοαμερικανικής διαδρομής αποτέλεσαν για μένα οι φιλόξενοι και εγκάρδιοι κάτοικοι των περιοχών που επισκέφθηκα, η πλούσια σε μαγευτικά χρώματα και σχήματα τροπική χλωρίδα με τα μοναδικά μνημεία της τοπικής φύσης (καταρράκτες Iguazu), η επαφή με τον αυτόχθονα προκολομβιανό πολιτισμό των διαφόρων περιοχών και η γνωριμία με τις πολύβουες μητροπόλεις της Νοτίου Αμερικής (Buenos Aires, Lima, Santiago, Quito).
Καταλήγοντας, ο κ. Βασιλείου αναφέρει: «Από την καυτή έρημο Ατακάμα ως την τροπική ζούγκλα του Ισημερινού, κι από τις φτωχογειτονιές της Λίμα ως τις χιονισμένες κορυφές των Άνδεων, η Νότια Αμερική αποδείχθηκε για μένα, για μια ακόμη φορά, ένας ξεχωριστός ταξιδιωτικός προορισμός, στα όρια του οποίου βίωσα με την πορτοκαλί μοτοσυκλέτα μου, μια υπέρτατη πρόκληση αισθήσεων και εικόνων».
Παράλληλα, θέλει να ευχαριστήσει τους χορηγούς του, που τον βοήθησαν προκειμένου να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του: Monster Bike Patras, Κων. Κάτσαρη, Pizza Express – Βασίλης Θεοδώρου, Cava Kordas Νικολάου Κορδά, Κωνσταντίνο Θανόπουλο – αντιπροσωπεία Peugeot-Kawasaki , ο οποίος βοήθησε στην προετοιμασία της μοτοσυκλέτας, και την εταιρεία «Κτίριο» του Γιάννη Στρατουδάκη.
