Είναι να απορεί κανείς γιατί ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστής Χατζηδάκης, σε κάθε του τοποθέτηση αναφέρει σαν πρώτιστη προτεραιότητα του τη «δημοσιονομική σύνεση», ενώ την ίδια ώρα που η κυβέρνηση στην οποία ανήκει επίσης το πρώτο για το οποίο περηφανεύεται είναι η επίτευξη (και με το παραπάνω) των δημοσιονομικών της στόχων. Τι ποιο λογικό να επιμένει στη «δημοσιονομική σύνεση», ο Υπουργός Οικονομικών, θα πει κανείς. Σωστό. Ανησυχεί, βλέποντας τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία, θα πει ένας άλλος. Σωστό και αυτό. Είναι, όμως, και ένας λόγος για τον οποίο ο κος Χατζηδάκης επιμένει στη «δημοσιονομική σύνεση», όμως, πληροφορείται η στήλη: Οι ολοένα και μεγαλύτερες πιέσεις ιδίως στο εσωτερικό του κόμματος του, οι οποίες αντανακλούν τις ολοένα και μεγαλύτερες πιέσεις ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, δεδομένου μάλιστα ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει στην αντιπολίτευση κάποιος διακριτός πόλος αντικατάστασης της Νέας Δημοκρατίας κυβέρνηση (και οι κοινωνικές πιέσεις «πέφτουν» μονόπλευρα στην κυβέρνηση!) για την ικανοποίηση πλήθος αιτημάτων ιδίως από τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά τους συνταξιούχους. Κοινώς: Πιέσεις για αυξήσεις δαπανών.
