12 Φεβρουαρίου 1947
Ο Γάλλος σχεδιαστής μόδας Christian Dior παρουσιάζει την θρυλική κολεξιόν του, «New Look», η οποία έμελλε να φέρει την επανάσταση στη μόδα. Πρόκειται, ουσιαστικά, για τη στιγμή που γεννιέται ο οίκος μόδας Dior, τον οποίο χρόνια αργότερα θα αγοράσει σαν κομμάτι ενός χρεοκοπημένου ομίλου ο Bernard Arnault, για να αποτελέσει τη βάση πάνω στην οποία θα χτίσει την αυτοκρατορία της πολυτέλειας που τον έκανε τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου.
Όλα ξεκίνησαν, όμως, γιατί ο Christian Dior αψήφησε την επιθυμία του πατέρα του, ενός εύπορου επιχειρηματία των λιπασμάτων, να γίνει διπλωμάτης. Εκείνος είχε καλλιτεχνική φύση και από νεαρή ηλικία άρχισε να πουλά τα σχέδιά του στον δρόμο, για να βγάλει χαρτζιλίκι. Όταν τελείωσε το σχολείο, άνοιξε μία μικρή γκαλερί, με χρήματα που του έδωσε ο πατέρας του. Του είχε θέσει όμως έναν όρο: Το όνομα της οικογένειας δεν έπρεπε να γραφτεί στην ταμπέλα.
Μαζί με έναν φίλο του πουλούσαν έργα καλλιτεχνών όπως ο Pablo Picasso. Όμως οι συνέπειες του Μεγάλου Κραχ του 1929, ο θάνατος της μητέρας του και του αδερφού του και η κατάρρευση της επιχείρησης του πατέρα του θα αναγκάσουν τον Dior να κλείσει την γκαλερί του.
Το 1940 τον καλούν στον στρατό και με το τέλος της θητείας του, αρχίζει να δουλεύει ως σχεδιαστής μόδας. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1946 ιδρύει τον οίκο Christian Dior στον αριθμό 30 της Avenue Montaigne στο Παρίσι, με τη στήριξη του Marcel Boussac, ενός μεγιστάνα των υφασμάτων.
Το 1947, λοιπόν, παρουσιάζει την πρώτη του κολεξιόν στην Avenue Montaigne. Ο σχεδιαστής έχει ονομάσει την κολεξιόν «Corolle», αλλά η αρχισυντάκτρια του Harper’s Bazaar, Carmel Snow, την ονομάζει «The New Look». Με αυτό το όνομα θα μείνει γνωστή μέχρι σήμερα, σαν μια από τις πιο καθοριστικές στιγμές στην παγκόσμια ιστορία της βιομηχανίας της μόδας.
«Είναι μια αληθινή επανάσταση, αγαπητέ Christian! Τα φορέματά σου έχουν τόσο νέα εμφάνιση», του λέει η Snow μετά την επίδειξη.
Πραγματικά, η κολεξιόν του Dior πηγαίνει κόντρα στη λιτή μόδα και τα χρηστικά σχέδια της εποχής. Ο Γάλλος σχεδιαστής απορρίπτει τα μοντέρνα πρότυπα του ντυσίματος της δεκαετίας του 1920 και του 1940, που ήθελαν να απελευθερώσουν τις γυναίκες από τα βαριά ρούχα και τους περιοριστικούς κορσέδες των περασμένων δεκαετιών.
Ο Dior δεν ήθελε να φτιάξει καθημερινά ρούχα για τις γυναίκες που μπήκαν στα γραφεία, τα νοσοκομεία και στα εργοστάσια πυρομαχικών τον καιρό του πολέμου. Αυτό που έκανε ήταν να πουλά ένα όνειρο, μία ανάμνηση της θηλυκότητας περασμένων εποχών.
Κόντρα στη λιτότητα που επέβαλε το δελτίο στις πρώτες ύλες στην εποχή του πολέμου, ο Dior έντυνε τις γυναίκες του με ατελείωτα μέτρα πολυτελών υφασμάτων, για να σχηματίσει μια εικόνα υπερτονισμένης θηλυκότητας, με στενά σακάκια που τονίζουν τη μέση και φούστες σε γραμμή Α που αναδεικνύουν την σιλουέτα κλεψύδρας.
Τα σχέδιά του υπήρξαν κόκκινο πανί για τις φεμινίστριες. «Απεχθανόμαστε τα φορέματα ως το πάτωμα! Γυναίκες, συνταχθείτε με τον αγώνα για ελευθερία στον τρόπο ντυσίματος!», έγραφαν τα πλακάτ του Little-Below-the-Knee Club, που διοργάνωσε διαμαρτυρίες κατά του New Look.
Οι άλλοι σχεδιαστές έσπευσαν να απορρίψουν τις ιδέες του Dior. «Ο Dior δεν ντύνει τις γυναίκες, τις επενδύει!», θα έλεγε η Coco Chanel, σαν να πρόκειται για πολυθρόνες.
Όμως ο Γάλλος σχεδιαστής έγινε το νέο αστέρι της παριζιάνικης haute couture σκηνής και μεταμόρφωσε το ντύσιμο της σύγχρονης γυναίκας.
Στις 24 Οκτωβρίου του 1957, ο Christian Dior πεθαίνει από καρδιακή προσβολή, στα 52 του χρόνια, αφήνοντας τον οίκο σε σοκ. Ο 21χρονος Yves Saint-Laurent, που ήταν βοηθός του Dior τα δύο τελευταία χρόνια, ορίζεται καλλιτεχνικός διευθυντής.
Όμως το 1978, η Boussac Group κηρύσσει πτώχευση και τα περιουσιακά της στοιχεία, μεταξύ των οποίων και ο οίκος Dior, πωλούνται στην Willot Group. Το 1984, ο Bernard Arnault αγοράζει τα assets της Willot Group αντί μόλις ενός φράγκου. Ουσιαστικά, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το όνομα Christian Dior.
