Πολλά παιδιά στις ΗΠΑ στήνουν πάγκο και πουλάνε σπιτικές λεμονάδες το καλοκαίρι. Για τα περισσότερα παιδιά είναι απλά μία παράδοση, ένα πρώτο βήμα για να μάθουν πως είναι να βγάζουν τα δικά τους χρήματα. Για τον 11χρονο Κάρτιερ Κάρι, ήταν μια ευκαιρία για να προσφέρει στο συλλογικό καλό.
Ο Κάρι δεν χρησιμοποίησε τα κέρδη του για να ανοίξει τον πρώτο του λογαριασμό ταμιευτηρίου ή για να αγοράσει ένα ποδήλατο, ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. Αντ’ αυτού, «επένδυσε» τα χρήματα που έβγαλε στους ανθρώπους της κοινότητάς του, στο Χάμπτον της πολιτείας Βιρτζίνια.
Ο στόχος του; Να βοηθήσει τις ανύπαντρες μητέρες, δηλαδή μονογονεϊκές οικογένειες που έχουν ανάγκη. Με όλο το άγχος και την οικονομική αβεβαιότητα που προκαλείται από την πανδημία, ο Κάρι αποφάσισε να επικεντρωθεί στα βασικά: πάνες και μαντηλάκια.
«Δεν θέλει να ξοδέψει καθόλου από τα χρήματα του για τον εαυτό του», είπε η μητέρα του Μπρίτανι Στούαρτ. «Θέλει απλώς να συνεχίσει να αγοράζει πάνες και να προσφέρει καθημερινά».
Αφορμή για την έμπνευση του Κάρι στάθηκε η επίσκεψη στην γιαγιά του, η οποία ζει σε μια από τις πιο οικονομικά εξαθλιωμένες γειτονιές της περιοχής. Ο Κάρι που είναι ιδιαίτερα ώριμος για την ηλικία του, εξεπλάγη από πόσες γυναίκες είδε να μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους. Ενστικτωδώς, ήθελε απλά να βρει έναν τρόπο να βοηθήσει.
Μέχρι τα τέλη Ιουλίου, ο Κάρι είχε συγκεντρώσει περίπου 5.000 δολάρια από τις πωλήσεις λεμονάδας και από δωρεές και είχε διανείμει περίπου 6.500 πάνες. Μέχρι τον Σεπτέμβριο, έχει διανείμει 22.000 πάνες, πλησιάζοντας τον στόχο των 25.000.
Σύμφωνα με το Good News Network, ο γενναιόδωρος 11χρονος δεν είναι πρωτάρης στις φιλανθρωπικές δράσεις. Πριν γίνει «πωλητής λεμονάδας» με σκοπό την βοήθεια μονογονεϊκών οικογενειών, ο Κάρι είχε ξεκίνησε μια άλλη κοινοτική πρωτοβουλία που συμπεριλάμβανε πακέτα φροντίδας για τους άστεγους που περιείχαν βασικά προϊόντα όπως αποσμητικό, σαπούνι, χαρτί υγείας κλπ.
Πέρσι, ο Κάρι ίδρυσε τον δικό του μη κερδοσκοπικό οργανισμό, το Kids 4 Change 757 «για να βοηθήσει την κοινότητά του».
Ο Κάρι δηλώνει ότι η μεγαλύτερη του χαρά προέρχεται από το να γνωρίζει ότι έχει κάνει τη διαφορά στις ζωές των ανθρώπων. Η καλύτερη στιγμή λέει πως ήταν όταν μία μαμά που επωφελήθηκε από την δωρεά του ξέσπασε σε δάκρυα και του έδωσε μία μεγάλη αγκαλιά γεμάτη ευγνωμοσύνη.
«Ήταν συγκινητικό. Όταν με πήρε αγκαλιά, άρχισα κι εγώ να κλαίω. Αυτό με κάνει να θέλω να συνεχίσω να προσφέρω, όπως μπορώ».
