γράφει η Σοφία Καυκοπούλου
Κυκλοφορήθηκε από τις εκδόσεις «Ηλιαχτίδα»
το συλλογικό έργο µε τίτλο «Ποιητικοί Στοχασµοί». Ένα έργο που περιλαµβάνει ποίηση 43
Ελλήνων λογοτεχνών. Πρόκειται για µία ευσύνοπτη αλλά πολυτελή έκδοση, 106 σελίδων,
που δεν µπορεί να λείπει από την βιβλιοθήκη
των εραστών της ποιητικής δηµιουργίας.
Χωρίς συγκεκριµένη θεµατολογία, ο κάθε
δηµιουργός ξεδιπλώνει το ταλέντο του στον
λόγο και δίνει το δικό του στίγµα, µέσα από
µια εντελώς προσωπική θεώρηση.
Με ένα ποίηµα ο καθένας, µάς ταξιδεύουν
σε κόσµους ονειρικούς, µέσα από τα µονοπάτια τής ποίησης. Στο τέλος ακολουθούν
σύντοµα βιογραφικά σηµειώµατα καθενός.
Στο έργο, που απετέλεσε έµπνευση τού εκδότη κ. Τζαµαρία, η ∆έσποινα Φίλιου κάνει
την αρχή. Γράφει το πρώτο ποίηµα τής συλλογής που δίνει το όνοµα στον εκδοτικό οίκο
«Ηλιαχτίδα». Μια µικρή ιστορία εξυφαίνεται
που εξηγείται στην αρχική προµετωπίδα: «Στην
αγαπηµένη µου αδελφούλα. Στην χάρη της
δόθηκε το όνοµά της στις εκδόσεις µας. Εκδόσεις «Ηλιαχτίδα». Που σηµαίνει φως, ήλιος,
προσφορά. Όπως ήταν εκείνη… Ξεκινάµε µε
ένα ποίηµα µε τίτλο «Ηλιαχτίδα» που γράφθηκε από την αδελφή της ∆έσποινα Φίλιου,
µελοποιήθηκε από τον Γιάννη Σίννη, έναν ταλαντούχο µουσικό και ερµηνεύτηκε από την
υπέροχη φωνή τής Βίκυς Αρχοντούλη».
«Μια ηλιαχτίδα ήσουνα που έφυγε και πάει
σκοτείνιασε η µέρα µου και δεν ξαναγυρνάει.
Στον ουρανό, στα σύννεφα πετάς σαν αγγελούδι,
Παράδεισος ο τόπος σου στρωµένος µε λουλούδι». […]
Εν συνεχεία διαβάζουµε από την Γκέλη Ντηλιά:
«Τα Σαββατοκύριακα της ποίησης, πάσχω από
ακράτεια λέξεων που εφορµούν καθέτως στο
χαρτί. Μπλαβισµένα από το µελάνι στεγνώνουν µαζί στο στεγνωτήριο περιγραφές, που
έχοντας σαρκοφάγες πεθυµιές ρίχνουν άσφαιρα
στις υψιπετείς ελπίδες τού ανέφικτου».
Μεταξύ των 43 ανθολογουµένων ποιητών
έχουµε την τιµή να υπάρχουν και δύο Αχαιοί.
τού ∆ήµου Ερυµάνθου, χρόνια πολλά ταχυδροµικός διανοµέας στην Πάτρα.
Μάς λέει ο Βασίλης Καυκόπουλος:
[…] «Ήταν ο υπερφίαλος εγωισµός
η αλαζονεία
η απανθρωπιά…
Ήταν η βεβήλωση τής αξίας τού ανθρώπου…
Κι εµείς, συνεχίσαµε να φτιάχνουµε ΟΠΛΑ…»!
Και ο Κλεοµένης Χρονόπουλος γράφει:
«Παγγαίο, Ερύµανθο, Ελικώνα, µια δρασκελιά το πέρασµά σου
σ’ αµάραντο και ανεµώνα νεύει αγνότη η µατιά σου.
Κυρά και ρήγισσα και αφέντρα τρισδιάφανη
κι αγαπηµένη
σε γιασεµιά, γιούλια και µέντα κάθε αυγή
πρωτανασαίνει».
Ενώ η συλλογή αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα όταν η Ελένη Νικολοπούλου γράφει για
τα Τέµπη:
«Πυρακτωµένες οι σκέψεις µας µετά το µπαµ,
αποζητούν λίγη ελπίδα.
Τα γεγονότα αναδύονται ορµητικά και µάς
µατώνουν όλους σαν λεπίδα. […]
Μπορεί να ήµουν εγώ εκεί µέσα, µπορεί εσύ,
έχεις σκεφτεί αν ήταν το δικό σου παιδί.
Σκέψη δυσβάσταχτη ασθµαίνοντες συνειρµοί, βαραίνουν τα χέρια καίγονται σαν δαδί».
