Συγχρόνως με την Αθήνα, μια αληθινή ιστορία από την 5άδα των φετινών υποψηφίων για Όσκαρ διεθνούς ταινίας, η δανέζικη ταινία “Το κορίτσι με τη βελόνα” προβάλεται από την Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας στις 10 Μαρτίου. στα Options Cinemas στη Veso Mare
Σκηνοθεσία: Μάγκνους φoν Χορν
Σενάριο: Μagnus von Horn, Line Langebek
Ηθοποιοί: Vic Carmen Sonne, Trine Dyrholm, Besir Zeciri, Avo Knox Martin, Joachim Fjelstrup, Tessa Hoder.
Φωτογραφία: Μichal Dymek.
Μοντάζ: Agnieszka Glinska
Μουσική: Frederikke Hoffmeier
· Κοστούμια: Malgorzata Fudala
Διάρκεια: 115΄
Πρώτη προβολή: Ώρα 7.00 μμ.
Δεύτερη προβολή: Ώρα 9.30 μμ.
Διακρίσεις: 21 Βραβεία και 16 υποψηφιότητες
Berlin International Film Festival 2024, 2 Βραβεία, Οικουμενικής Επιτροπής και FIPRESCI.
Camerimage 2024, Βραβείο Golden Frog
Cannes Film Festival 2024, Υποψήφιο για Palme d’Or
European Film Awards 2024, 2 Βραβείαο στην Παραγωγή και στη Μουσική
Polish Film Festival 4 Βραβεία στον σκηνοθέτη
National Board of Review, USA 2024, Βραβείο «5 κορυφαίες διεθνείς ταινίες»
Palm Springs International Film Festival 2025, Βραβείο «Directors to Watch”
Seville European Film Festiva 2024, 4 Βραβεία, στην πρωταγωνίστρια, σκηνοθεσία, Φοωτογραφία και Παραγωγή.
Alexandre Trauner Art Film Festival 2024, Βραβείο στο Σχεδιασμό παραγωγής.
Στην Κοπεγχάγη του 1919, η φτωχή εργάτρια Καρολίνε μένει άνεργη και έγκυος. Μια γυναίκα η οποία διευθύνει ένα «πρακτορείο» υιοθεσιών την περιθάλπει, κρύβει όμως ένα σκοτεινό μυστικό.
Οσκαρική υποψηφιότητα διεθνούς ταινίας για ένα ασπρόμαυρο, σκληρό δράμα εποχής, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, που περιγράφει με ωμότητα μια κοινωνική πραγματικότητα εξαθλιωμένη εξωτερικά και εσωτερικά, φυσικά και πνευματικά.
Το “Κορίτσι με τη βελόνα” είναι μια καθηλωτική ταινία, από το πρώτο εως και το τελευταίο λεπτό, που βασίζεται σε αληθινή ιστορία που συνέβη στην Δανία στις αρχές του 20ου αιώνα.
Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένα κατακλυσμιαίο σοκ για την ευρώπη των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Η ανεμελιά της μπελ επόκ τερματίστηκε απροειδοποίητα, η επιστημονική ευδαιμονία της Δεύτερης Βιομηχανικής Επανάστασης έδωσε τη θέση της στο φόβο της μαζικής καταστροφής και η φρίκη των χαρακωμάτων μετατράπηκε σε συλλογική ψύχωση. Η μεταπολεμική καθημερινότητα ήταν λοιπόν ένα τοπίο στην ομίχλη, στο οποίο συγκατοικούσαν η ελπίδα και η αβεβαιότητα. Εκεί μας μεταφέρει η εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα ιστορία της Καρολίνε, μιας νεαρής εργάτριας η οποία ακόμα και μετά το τέλος του πολέμου δεν έχει νέα για την τύχη του άντρα της στο μέτωπο. Η σχέση της με τον ιδιοκτήτη της βιοτεχνίας που δουλεύει θα καταλήξει σε εγκυμοσύνη, αλλά όχι σε γάμο, και γρήγορα θα βρεθεί άνεργη και άστεγη. Απελπισμένη, θα προσπαθήσει να κάνει έκτρωση με μια βελόνα πλεξίματος στα δημόσια λουτρά, θα την προλάβει όμως μια μεσήλικη κυρία, η οποία και θα την περιθάλψει.
Η Ντάγκμαρ Όβερμπι είναι μία από τις πιο διαβόητες εγκληματικές φιγούρες της σύγχρονης δανέζικης ιστορίας, την οποία υποδύεται εξαιρετικά μια ερμηνευτικά προσηλωμένη Τρίνε Ντίρχολμ (“Ίσως, Αύριο”, “Η Βασίλισσα της Καρδιάς”). Ρόλος περίπλοκος, μιας και ο Μάγκνους φον Χορν (“Ιδρώτας”) την προσεγγίζει ως ένα… παπαδιαμαντικό θύμα των καιρών (πλήρως αποκαλυπτική, αν και στομφώδης η αγόρευσή της στο δικαστήριο), οι οποίοι εξορίζουν κοινωνικά όλους –και όλες– τους μη έχοντες. Η σκληρότητα είναι η μοναδική, αναπόφευκτη επιλογή και καθοδηγούμενος από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, αν δεν θέλεις να σκοτωθείς, πρέπει να σκοτώσεις.
Η Καρολίνε προτείνει μια διαφορετική στάση, την οποία ο Φον Χορν παραλληλίζει με εκείνη της Ντάγκμαρ χωρίς ηθικολογική κρίση, σε ένα στιβαρό, σκοτεινό δράμα ενηλικίωσης μέσα από το οποίο περιγράφεται με ωμότητα ένας περίγυρος, από τα σαλόνια ως τα αχούρια, εξαθλιωμένος εξωτερικά και εσωτερικά, φυσικά και πνευματικά. Με ένα υποβλητικό στιλιζάρισμα που θυμίζει γοτθικό εφιάλτη, χάρισε στην ταινία Ευρωπαϊκά Βραβεία μουσικής και σκηνικών και μια οσκαρική υποψηφιότητα διεθνούς ταινίας.
Χρήστος Μήτσης
Λίγο πριν από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Καρολίνε προσπαθεί να επιβιώσει σε μια Δανία που θυμίζει γοτθικό εφιάλτη. Η γνωριμία της με μια γυναίκα που θα τη βοηθήσει να βρει μια ανάδοχη οικογένεια για το μωρό της, θα αποβεί καθοριστική, αφού στο πλευρό της αποφασιστικής Ντάγκμαρ η Καρολίνε θα αποκτήσει μια οικογένεια, μια μητέρα, μια σύντροφο και κυρίως τη γυναικεία αλληλεγγύη που θα τη βοηθήσει να αναδυθεί μέσα από τις στάχτες του παλιού κόσμου ως μια νέα ανεξάρτητη γυναίκα.
Ένα οπτικό ποίημα για τη διαχρονική θέση των γυναικών μέσα σε έναν κόσμο πατριαρχίας, ταξικής ανισότητας και σεξουαλικής εκμετάλλευσης, αλλά και για το τίμημα της αυτοδιάθεσης, σε αντιδιαστολή με το κακό που, απλωμένο στον κόσμο μετά από έναν πόλεμο και βουτηγμένο στη φρίκη, γίνεται συχνά το όπλο στα χέρια των αδύναμων.
Μια γυναίκα δεν περιμένει πλέον τον άντρα της να γυρίσει από το μέτωπο, δεν έχει χρήματα για να πληρώσει το ενοίκιο του δωματίου στο οποίο ζει, πέφτει με ανακούφιση στην αγκαλιά του αφεντικού της για να εγκαταλειφθεί ξανά άστεγη, άνεργη και έγκυος, στρατιώτης σε έναν δικό της «μεγάλο πόλεμο», το ίδιο αιματηρό με αυτό που διαδραματίζεται ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις.
——————————————————————
Ο Μάρκους Φον Χορν ντεμπουτάρει στο επίσημο διαγωνιστικό των Κανών με ένα κατάμαυρο δράμα εποχής, εμπνευσμένο από τη δράση της Δανής κατά συρροή παιδοκτόνου, Ντάγμαρ Όβερμπι.
«Το κορίτσι με τη βελόνα» δεν είναι η Όβερμπι, αλλά μία νεαρή κοπέλα ονόματι Καρολίν, η οποία δέχτηκε να γίνει τροφός για λογαριασμό της, θηλάζοντας βρέφη που παρατούσαν οι μητέρες τους ώστε να τους βρουν ένα καινούργιο σπίτι. Πριν από λίγο καιρό άλλωστε της είχε εμπιστευτεί και το δικό της.
Ό,τι υπονοείται είναι απλά η κορυφή σε ένα παγόβουνο από δεινά που αποτελούν τη βάση σε ένα σκοτεινό παραμύθι για ενήλικες. Μιας ιστορίας που μιλάει για το χθες αλλά επικοινωνεί με το σήμερα, μέσα από την ιδέα μιας κοινωνίας που δεν χαρίζεται στους ανεπιθύμητους και τους παρείσακτούς της.
Το ζοφερό σκηνικό εκδηλώνεται απ’ τη στιγμή που πέφτουν οι πρώτοι τίτλοι και συμπληρώνεται από μία μονοχρωματική απεικόνιση της εποχής με έμφαση στα μαύρα. Σε αντίθεση με το περιεχόμενο, η κινηματογράφηση είναι ένα χάρμα υψηλών κοντράστ, όπου κάθε κάδρο και κάθε κίνηση της κάμερας γίνονται βορά σε μία πολύπτυχη εξπρεσιονιστική γκραβούρα. Χαραγμένες πάνω της δύο εξαιρετικές ηθοποιοί που καταφέρνουν να δώσουν νόημα στο φεστιβάλ μιζέριας, αλλά και μία ανέκφραστη συμβολική φιγούρα που δείχνει το άτεγκτο προσωπείο της καθώς υποφέρει.
Παρότι το σενάριο φαίνεται να προσπερνά αρκετά από τα ζητήματα που θέτει, η ταινία ισορροπεί επιτυχημένα την υποδειγματικά στιβαρή αφήγηση με την αλληγορία. Χάρη στην τεχνική της πληρότητα (στην οποία η μουσική συμβάλλει τα μέγιστα) ξεπερνά την απλή αισθητική πρόκληση. Παραδεχόμαστε τη σκηνοθετική ακρίβεια, την αιχμηρή προβληματική και την τολμηρή διαχείριση του πρωτογενούς υλικού, όμως τους ήρωες περιβάλλει αδιανόητη σκληρότητα. Το «Κορίτσι με τη βελόνα» δεν θα μπορούσε να είναι μια ευχάριστη ταινία, σε καμία περίπτωση. Εδώ όμως αναπτύσσεται ένα καλλωπιστικό σκοτάδι κι ένα έρεβος που οδηγεί στα όρια της αυθυποβολής μας στο απαίσιο.
Θοδωρής Καραμανώλης
Μagnus von Horn
Γεννήθηκε το 1983 στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, αλλά ζει εδώ και 20 χρόνια στην Πολωνία. Είναι απόφοιτος της Πολωνικής Εθνικής Σχολής Κινηματογράφου στο Λοτζ, στην οποία και διδάσκει. Χάρη στις μικρού μήκους ταινίες του εδραιώθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο ως ένας πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης, παρουσιάζοντας ταινίες σε φεστιβάλ όπως το Σαντανς και το Λοκάρνο. Σύντομα ανακάλυψε ότι αντλεί έμπνευση από το να δουλεύει σε διαφορετικές γλώσσες, Για τις ταινίες του έχει κερδίσει 28 βραβεία και 40 υποψηφιότητες. Φιλμογραφία: Το κορίτσι με τη βελόνα 2024, W domu (TV Series (2020), Ιδρώτας (2020), Επέκεινα (2015), Utan snö (Short 2011), Echo (Short 2008), Mleczaki (Short 2007), Radek (Short 2007).
