Τη δεκαετία του 1960 οι Αμερικανοί επικεντρώθηκαν στην ανάπτυξη του «Προγράμματος Απόλλων», απώτερος σκοπός του οποίου ήταν η επανδρωμένη εξερεύνηση της Σελήνης. Το Πρόγραμμα Απόλλων βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην τεχνογνωσία και στην εμπειρία που είχαν αποκομίσει τα στελέχη της NASA, της Εθνικής Διοίκησης Αεροναυτικής και Διαστήματος των ΗΠΑ, από τα δύο προηγούμενα επανδρωμένα προγράμματα «Mercury» και «Gemini».
Τον Δεκέμβριο του 1968, εκτοξεύτηκε το «Απόλλων 8». Το πλήρωμά του αποτελούσαν οι Φρανκ Μπόρμαν, Τζέιμς Λόβελ και Γουίλιαμ Αντερς. Επρόκειτο για την πρώτη επανδρωμένη αποστολή, η οποία μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Επτά μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1969, εκτοξεύτηκε το «Απόλλων 11» με τους Νιλ Αρμστρονγκ, Μάικλ Κόλινς και Μπαζ Ολντριν. Στις 20 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε η προσσελήνωση της σεληνακάτου «Eagle» και στις 21 Ιουλίου ο Αρμστρονγκ έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στην επιφάνεια της Σελήνης. Περίπου 20 λεπτά αργότερα, ακολούθησε και ο Ολντριν. Επί δύο ώρες, οι Αρμστρονγκ και Ολντριν βρίσκονταν εκτός της σεληνακάτου, συλλέγοντας σεληνιακό υλικό, το οποίο θα μελετούσαν οι επιστημονικές ομάδες της NASA, όταν θα επέστρεφαν. Η αποστολή ολοκληρώθηκε στις 24 Ιουλίου έπειτα από 8 ημέρες και 3 ώρες στο διάστημα. Τον Νοέμβριο του 1969 ακολούθησε η εκτόξευση του «Απόλλων 12», η οποία στέφθηκε και εκείνη από επιτυχία.
Το πλήρωμα της τρίτης κατά σειρά αποστολής, με την ονομασία «Απόλλων 13», περιελάμβανε τους Τζέιμς Λόβελ, Τζακ Σουάιγκερτ και Φρεντ Χέις.
Η τρίτη κατά σειρά αποστολή της NASA με στόχο την προσσελήνωση και τη συγκέντρωση πολύτιμου σεληνιακού υλικού για μελέτη ορίστηκε για τον Απρίλιο του 1970. Ηταν η αποστολή με την ονομασία «Απόλλων 13», με πλήρωμα τους Τζέιμς Λόβελ, Τζακ Σουάιγκερτ και Φρεντ Χέις. Η εκτόξευση του πυραύλου πραγματοποιήθηκε στις 11 Απριλίου από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα των ΗΠΑ. Ο κυβερνήτης της αποστολής Τζέιμς Λόβελ ήταν ένας πολύπειρος πιλότος του αμερικανικού Ναυτικού, ο οποίος είχε συμμετάσχει σε άλλες τρεις διαστημικές αποστολές (Gemini 7, Gemini 12 και Απόλλων 8). Παρότι δεν διέθεταν την εμπειρία του Λόβελ σε διαστημικές πτήσεις, τα άλλα δύο μέλη του πληρώματος του Απόλλων 13 ήταν και εκείνοι πιλότοι των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων και μηχανικοί της αεροναυπηγικής.
Περίπου 56 ώρες μετά την εκτόξευση του Απόλλων 13, μια έκρηξη στη δεξαμενή οξυγόνου προκάλεσε σοβαρές βλάβες στα ηλεκτρικά συστήματα του διαστημοπλοίου, μειώνοντας δραματικά τα αποθέματα οξυγόνου και ενέργειας του σκάφους. Ο Σουάιγκερτ ανέφερε αμέσως το πρόβλημα στο Κέντρο Ελέγχου στο Χιούστον, λέγοντας την ιστορική φράση «Χιούστον, έχουμε ένα πρόβλημα». Ο στόχος της προσσελήνωσης εγκαταλείφθηκε. Πρωταρχικός στόχος έγινε πλέον η ασφαλής επιστροφή του πληρώματος στη Γη.
Οι μηχανικοί της NASA εργάστηκαν αδιάκοπα προκειμένου να βρουν λύσεις για την επιβίωση των αστροναυτών.
Οι αστροναύτες μετακινήθηκαν στη σεληνάκατο «Aquarius», την οποία χρησιμοποίησαν ως καταφύγιο έκτακτης ανάγκης. Οι μηχανικοί της NASA στο Χιούστον εργάστηκαν αδιάκοπα προκειμένου να βρουν λύσεις για την επιβίωση των αστροναυτών, επινοώντας διάφορους μηχανισμούς με υλικά που υπήρχαν μέσα στο σκάφος. Αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες, το Απόλλων 13 κατάφερε τελικά να προσθαλασσωθεί με ασφάλεια στον Ειρηνικό Ωκεανό στις 17 Απριλίου 1970. Οι μεταγενέστερες αναλύσεις των αιτιών της βλάβης έδειξαν ότι η έκρηξη προκλήθηκε από ένα ελάττωμα στον σχεδιασμό της δεξαμενής οξυγόνου.
Παρά την αποτυχία εκπλήρωσης του στόχου της προσσελήνωσης, η αποστολή του Απόλλων 13 θεωρήθηκε επιτυχημένη από την άποψη της διαχείρισης κρίσεων και της εφαρμογής επιστημονικών και μηχανικών λύσεων υπό ακραίες συνθήκες. Η αποστολή υπήρξε εξαιρετικό δείγμα της ευρηματικότητας και της ψυχραιμίας των αστροναυτών και των μηχανικών της NASA. Η ιστορία του Απόλλων 13 παραμένει ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα επιβίωσης και συνεργασίας στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνησης, επιβεβαιώνοντας τη σημασία της ανθρώπινης ευφυΐας και της τεχνολογικής καινοτομίας στο ταξίδι προς το διάστημα.
Η περιπέτεια των τριών αστροναυτών του πληρώματος του Απόλλων 13 μεταφέρθηκε το 1995 στη μεγάλη οθόνη, με πρωταγωνιστές τους Τομ Χανκς, Μπιλ Πάξτον, Κέβιν Μπέικον, Γκάρι Σινίζ και Εντ Χάρις.
