Το Πάσχα είναι μία από τις πιο ιερές περιόδους για τους Χριστιανούς που γιορτάζουν την Ανάσταση του Ιησού.
Αυτός ο ακρογωνιαίος λίθος της χριστιανικής πίστης υποστηρίζει ότι ο Ιησούς πέθανε στον σταυρό και τρεις ημέρες μετά αναστήθηκε. Οι ακόλουθοι του Ιησού βρήκαν την βαριά πέτρα που σφράγιζε τον τάφο του να έχει μετακινηθεί.
Η θεωρία των σεισμών
Οι λεγόμενοι «νατουραλιστές» χριστιανοί αποφεύγουν εξηγήσεις που υπερβαίνουν τους καθιερωμένους νόμους της φυσικής και βρίσκουν πάντα τον δικό τους τρόπο να ερμηνεύουν την ιστορία του Χριστού.
Από αυτή την άποψη, για αυτούς τους χριστιανούς σχεδόν οποιαδήποτε εξήγηση με βάση τους νόμους της φύσης θα είναι πάντα πιο πιθανή από μια υπερφυσική εξήγηση. Στα ευαγγέλια αναφέρεται ότι η Μαρία η Μαγδαληνή πήγε στον τάφο του Ιησού και διαπίστωσε ότι η πέτρα είχε μετακινηθεί από την είσοδο.
Παραδόξως, αυτή η ασυνήθιστη θεωρία βρίσκει στήριξη στα ίδια τα ευαγγέλια. Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον αναφέρεται ότι έγιναν δύο μεγάλοι σεισμοί περίπου την εποχή του θανάτου και της Ανάστασης του Ιησού.
Ο καθηγητής Lawrence Mykytiuk, ειδικός στην Εβραϊκή Βίβλο από το Πανεπιστήμιο Purdue, δήλωσε στη MailOnline: «Είστε σωστοί εάν υποθέσετε ότι ένας σεισμός θα μπορούσε πράγματι να ανοίξει τάφους».
Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (27:50, 51) γίνεται αναφορά στον σεισμό την ώρα του θανάτου του Ιησού: «Ο δε Ιησούς αφού πάλιν έκραξε με φωνήν μεγάλην, αφήκε ο ίδιος το πνεύμα του να φύγη από το σώμα. Και ιδού το παραπέτασμα του ναού, που εχώριζε τα άγια των αγίων από τα άγια, εσχίσθη εις δύο από επάνω έως κάτω και η γη συνεκλονίσθη από τον σεισμόν και οι πέτρες εσχίσθησαν».
Ο καθηγητής Mykytiuk δήλωσε: «Το απόγευμα της Μεγάλης Παρασκευής πριν από δύο χιλιετίες, έγινε ένας πρώτος σεισμός όταν πέθανε ο Ιησούς, αλλά το σώμα του ήταν ακόμα καρφωμένο στο σταυρό, οπότε αυτός ο πρώτος σεισμός δεν θα μπορούσε να επηρεάσει τον τάφο του».
Και συνέχισε: «Όμως υπήρξε πράγματι ένας δεύτερος σεισμός, ένας βίαιος σεισμός, αυτή τη φορά τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα».
Επομένως, είναι απολύτως συμβατό με τα γεγονότα που καταγράφονται στη Βίβλο ότι ένας σεισμός θα μπορούσε να είχε μετακινήσει την πέτρα και να ανοίξει τον τάφο του Ιησού. Σύμφωνα με την εφημερίδα, σήμερα υπάρχουν και επιστημονικά στοιχεία που υποστηρίζουν τον ισχυρισμό ότι υπήρξε σεισμός εκείνη την εποχή.
Γεωλόγοι από το Γερμανικό Ερευνητικό Κέντρο Γεωφυσικής μελέτησαν πυρήνες εδάφους που ελήφθησαν από την περιοχή γύρω από τη Νεκρά Θάλασσα για να αναζητήσουν την ιστορική σεισμική δραστηριότητα.
Όταν οι ερευνητές εξέτασαν αυτά τα δείγματα, βρήκαν στοιχεία για έναν μεγάλο σεισμό το 31 π.Χ. και έναν μικρότερο σεισμό μεταξύ 26 και 36 μ.Χ., την εκτιμώμενη ημερομηνία της σταύρωσης του Ιησού.
Στην εργασία τους, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι μια πιθανή ερμηνεία αυτών των στοιχείων είναι ότι «ο σεισμός που περιγράφεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου συνέβη λίγο πολύ όπως αναφέρεται».
Η θεωρία της κλοπής του σώματος του Ιησού
Ωστόσο, οι προσπάθειες εξήγησης της ιστορίας που περιγράφεται στη Βίβλο δεν είναι πάντα τόσο στενά συνδεδεμένες με τα ιστορικά και βιβλικά στοιχεία.
Συγκεκριμένα, μία ιδιαίτερα ακραία θεωρία θέλει τους μαθητές του Ιησού να έκλεψαν το σώμα του Ιησού σε μια προσπάθεια για να ισχυριστούν ότι αναστήθηκε.
Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, το οποίο καταγράφει την περίοδο μετά τον θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού, αποκαλύπτεται ότι οι ιερείς της πόλης είχαν ξεκινήσει τη φήμη ότι το σώμα του Ιησού είχε κλαπεί.
Ωστόσο αυτή η ιστορία δεν βγάζει πολύ νόημα και δεν υπάρχουν στοιχεία για να την υποστηρίξουν. Η εξιστόρηση των γεγονότων στην Βίβλο αναφέρει ότι μια ομάδα Ρωμαίων στρατιωτών αναπτύχθηκε στον τάφο για να αποτρέψει οποιαδήποτε εξωτερική παρέμβαση.
Ο καθηγητής Mykytiuk σημείωσε ότι «ακόμη και αν οι μαθητές δεν είχαν ξεχάσει και πίστευαν την πρόβλεψη του Ιησού ότι θα αναστηθεί την τρίτη ημέρα – κάτι που σίγουρα δεν πίστευαν – θα έπρεπε να τα βάλουν με τους Ρωμαίους στρατιώτες προκειμένου να κλέψουν το σώμα. Καλή τύχη με αυτό».
Παράλληλα γνωρίζουμε για τον χαρακτήρα των μαθητών του Ιησού ότι δεν καταλάβαιναν ή τουλάχιστον δεν ασπάζονταν την ιδέα ότι ο Ιησούς θα αναστηθεί.
«Ακόμη και όταν είδε ότι ο τάφος δεν περιείχε σώμα, ο Πέτρος ακόμη και τότε δεν το κατάλαβε. Ούτε αυτός ούτε οι υπόλοιποι ήταν σε θέση να τα βάλουν με ένα απόσπασμα Ρωμαίων στρατιωτών, οι οποίοι θα μπορούσαν εύκολα να τους είχαν σφάξει» υπογράμμισε ο καθηγητής.
Η θεωρία της λιποθυμίας
Μέχρι στιγμής, αυτές οι θεωρίες έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν πώς θα μπορούσε να ανοίξει ο τάφος για να αφαιρεθεί το σώμα του Ιησού μετά το θάνατό του. Αλλά ορισμένοι επιστήμονες έχουν προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω και έχουν υποστηρίξει ότι ο Ιησούς ίσως να μην πέθανε πάνω στον σταυρό.
Σε μια εργασία που δημοσιεύθηκε στο International Journal for Philosophy of Religion, ο γεωλόγος Leonard Irwin Eisenberg υποστηρίζει τη λεγόμενη «θεωρία της λιποθυμίας».
Ο Leonard Irwin Eisenberg ανέφερε ότι ο Ιησούς λιποθύμησε πάνω στον σταυρό και κατά λάθος θεωρήθηκε νεκρός και μεταφέρθηκε στον τάφο. Η υπόθεση που έκανε ήταν ότι ο Ιησούς θα μπορούσε να επιζήσει και να αναρρώσει από τα τραύματα του και στην συνέχεια να δραπετεύσει από τον τάφο, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι είχε αναστηθεί.
Για αυτή την θεωρία υπάρχει τουλάχιστον μία σχετικά αξιόπιστη ιστορική καταγραφή κάποιου που επέζησε από τη σταύρωση. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Mykytiuk, ο Εβραίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος, ο οποίος έζησε κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ., ανέφερε ότι είδε έναν φίλο του να επιβιώνει από αυτή τη συνήθως θανατηφόρα τιμωρία.
Στην αυτοβιογραφία του, ο Φλάβιος Ιώσηπος έγραψε ότι έσωσε τρεις από τους συντρόφους του από τη σταύρωση. Εξήγησε ότι δύο πέθαναν στα χέρια του γιατρού και ο τρίτος κατάφερε να αναρρώσει.
Όσον αφορά το πώς ο Ιησούς θα μπορούσε να επιζήσει οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας επιμένουν ότι υπάρχει τρόπος η σταύρωση να μην επιφέρει τον θάνατο κάπου.
Ο καθηγητής Gary Habermas, κορυφαίος θεολόγος από το Πανεπιστήμιο Liberty, λέει ότι οι γιατροί συμφωνούν ότι η σταύρωση προκαλεί ασφυξία και οδηγεί στον θάνατο.
Καθώς το θύμα κρέμεται, το βάρος του σώματός του συνθλίβει τους μυς του θώρακα και τελικά καθιστά αδύνατη την εκπνοή. Τελικά ο άνθρωπος πεθαίνει έπειτα από ώρες ίσως και μέρες πάνω στον σταυρό.
Ωστόσο, ο υποστηρικτής της θεωρίας της λιποθυμίας Douglas Keenan υποστήριξε ότι ο Ιησούς θα μπορούσε στην πραγματικότητα να επιβιώσει για έως και 20 λεπτά χωρίς να αναπνέει εξαιτίας μιας φυσιολογικής αντίδρασης του σώματος, που ονομάζεται «καταδυτικό αντανακλαστικό ή απόκριση».
Όταν το σώμα αισθάνεται ότι κινδυνεύει να πνιγεί, το αντανακλαστικό αυτό μειώνει τον καρδιακό ρυθμό σε περίπου 10 παλμούς ανά λεπτό και μειώνει τη ροή του αίματος στα άκρα.
Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς θα μπορούσε να είναι κρύος αν κάποιος τον άγγιζε και θα μπορούσε να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να αναπνέει.
Σε ένα χειρόγραφο του 2022, ο κ. Keenan γράφει: «Προτείνουμε ότι ο Ιησούς παρέμεινε ζωντανός, αλλά χωρίς να αναπνέει και με ενεργοποιημένη το καταδυτικό αντανακλαστικό, από τη στιγμή που φαινομενικά πέθανε μέχρι τη στιγμή που το σώμα του κατέβηκε από το σταυρό».
Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι ο Ιησούς αφού τον κατέβασαν από τον σταυρό μπορεί να άρχισε να αναπνέει και να κατάφερε να αναρρώσει ώστε να δραπετεύσει από τον τάφο.
Γιατί η θεωρία της λιποθυμίας είναι λάθος
Αν και είναι σίγουρα μια διασκεδαστική ιδέα, οι ειδικοί συμφωνούν ομόφωνα ότι η θεωρία της λιποθυμίας είναι λάθος, σύμφωνα με την Daily Mail.
Πρώτον, η θεωρία της λιποθυμίας βασίζεται στην ιδέα ότι μόνο η ασφυξία θα μπορούσε να έχει σκοτώσει τον Ιησού, γεγονός που πολλοί ειδικοί αμφισβητούν.
Ο Δρ Thomas McGovern, χειρουργός από το Fort Wayne της Ιντιάνα και συγγραφέας μιας εργασίας σχετικά με την επιστήμη γύρω από τον θάνατο του Ιησού, δήλωσε στη Daily Mail ότι πιθανώς έπαιξαν ρόλο και άλλες αιτίες.
Η πραγματική αιτία θανάτου μπορεί να ήταν ένας συνδυασμός αρρυθμίας, ανώμαλων καρδιακών παλμών και απώλειας αίματος και υγρών από βίαιο τραύμα, γνωστό ως τραυματικό υποογκαιμικό σοκ.
Σε περίπτωση που ισχύει η υπόθεση για αυτόν τον συνδυασμό τότε το καταδυτικό αντανακλαστικό της κατάδυσης δεν θα μπορούσε να τον σώσει. Ο Thomas McGovern λέει: «Δεν πιστεύω ότι είναι μέσα στο πεδίο της πιθανότητας απλώς να λιποθύμησε ο Ιησούς».
Επιπλέον οι Ρωμαίοι στρατιώτες που ανέλαβαν να τον εκτελέσουν φρόντισαν να ολοκληρώσουν το έργο τους. Ο καθηγητής Gary Habermas λέει: «Μετά τη σταύρωση των θυμάτων, το νεκρό σώμα μπορούσε να δοθεί στα μέλη της οικογένειας για να το θάψουν. Νωρίτερα δινόταν ένα τελειωτικό χτύπημα στο σώμα του θύματος με ένα στρατιωτικό όπλο, όπως σπαθί, δόρυ ή τσεκούρι, για να βεβαιωθεί ο θάνατος».
Στη Βίβλο, οι συγγραφείς των Ευαγγελίων αναφέρουν ότι η μία πλευρά του σώματος του Ιησού τρυπήθηκε με μια λόγχη και βγήκε ένα μείγμα αίματος και νερού.
Αν και οι συγγραφείς των Ευαγγελίων δεν μπορούσαν να το γνωρίζουν αυτό εκείνη τη στιγμή, αυτό το «νερό» ήταν πιθανότατα πλευριτική συλλογή, δηλαδή υγρό που συσσωρεύεται γύρω από τον πνεύμονα και την καρδιά σε περιπτώσεις ακραίου τραύματος.
Το γεγονός ότι αυτό το υγρό αναμιγνύεται με αίμα αποτελεί ξεκάθαρη απόδειξη ότι οι πνεύμονες και η καρδιά του Ιησού διαπεράστηκαν από το δόρυ.
«Ακόμη και αν δεν υπάρχει πλήρης ιατρική συμφωνία για το πώς ακριβώς πεθαίνει ένας άνθρωπος από τη σταύρωση, το πιο σημαντικό σημείο είναι ότι ήταν εξασφαλισμένος ο θάνατος του Ιησού», σημείωσε ο Gary Habermas.
Επιπλέον, οι μελετητές επισημαίνουν ότι αν ο Ιησούς επέζησε από τον σταυρό, δύσκολα θα ήταν τόσο καλά ώστε να βγει από τον τάφο και να εμπνεύσει τους οπαδούς του.
