Τον εφιάλτη της πανδημίας ξυπνά η υπόθεση των δεκάδων θανάτων ασθενών στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του νοσοκομείου Αγρινίου. Μέσα σε εφτά μήνες και εν μέσω μίας περιόδου όπου ο SARS-CoV-2 σφυροκοπούσε, η θνησιμότητα εκεί άγγιξε το 100%, με αποτέλεσμα τον Ιούλιο του 2021 η λειτουργία της να διακοπεί (επισήμως για απολύμανση) προσωρινά. Σήμερα, οι συγγενείς των ανθρώπων που χάθηκαν ζητούν να πέσει άπλετο φως σε όσα τότε εκτυλίχθηκαν.
Τα σκληρά δεδομένα είναι γεγονός ότι αποτυπώνουν μία εξίσου σκληρή πραγματικότητα: Από τις 20 Νοεμβρίου του 2020 όταν ελήφθη κεντρικά η απόφαση για άμεση μετατροπή (εν μία νυκτί, δεδομένου ότι εκείνη την περίοδο ο χρόνος ήταν πολυτέλεια) της Μονάδας σε ΜΕΘ–Covid έως και τις αρχές καλοκαιριού, είχαν νοσηλευτεί εκεί συνολικά 41 ασθενείς (ηλικίας 40 – 64 ετών). Από αυτούς οι 40 άφησαν την τελευταία τους πνοή στο νοσοκομείο. Ο 41ος πάλι, πέθανε περίπου ένα 24ωρο μετά το εξιτήριο.
Τα γεγονότα αυτά βρίσκονται στον πυρήνα της εν εξελίξει έρευνας από τις δικαστικές Αρχές. Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά για την υπόθεση αυτή έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για το αδίκημα της έκθεσης για το οποίο μέσα στους επόμενους μήνες θα κληθούν από τον ανακριτική οι εμπλεκόμενοι προκειμένου να απολογηθούν.
Από το 2021, άλλωστε, έως και σήμερα τουλάχιστον 17 συγγενείς θανόντων έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη, ζητώντας την τιμωρία των υπευθύνων για την απώλεια των δικών τους ανθρώπων ενώ στον αγώνα τους αυτό έχουν προσκομίσει δύο εκθέσεις ιατρικής πραγματογνωμοσύνης που θα αξιολογηθούν από τον ανακριτή που χειρίζεται την υπόθεση. Εως την τελική ετυμηγορία, εντούτοις, τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.
Η μετατροπή
Ξετυλίγοντας κανείς το κουβάρι των γεγονότων που εκτυλίχθηκαν στην «καρδιά» του δεύτερου πανδημικού κύματος και έκτοτε, σημείο – σταθμό αποτελεί η 20η Νοεμβρίου του 2020 όταν το υπουργείο Υγείας και η 6η Υγειονομική Περιφέρεια (ΥΠΕ) αποφάσισαν τη μετατροπή της ΜΕΘ αποκλειστικά σε MEΘ Covid. Οι διαδικασίες τέθηκαν άμεσα σε εφαρμογή, όμως παράλληλα διατυπώθηκαν και αμφιβολίες τότε, σχετικά με την (αριθμητική) επάρκεια του προσωπικού της Μονάδας αλλά και τις ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Είναι όμως αξιοσημείωτο, πως τον πρώτο και πλέον χρόνο της πανδημίας τα συστήματα Υγείας (εντός και εκτός συνόρων) ούτως ή άλλως δοκιμάζονταν με συνέπεια να ενεργοποιούνται σχέδια ανάγκης.
Σημαντικές ελλείψεις
Οι μήνες κυλούν η Μονάδα ενισχύεται με νοσηλευτικό προσωπικό (κυρίως από άλλες κλινικές του νοσοκομείου), όμως η πίεση που δέχεται είναι μεγάλη. Οπως θυμούνται και μεταφέρουν στα «ΝΕΑ» μέλη του προσωπικού του νοσοκομείου Αγρινίου, στα λιγοστά κρεβάτια της Μονάδας (λειτουργούσαν τέσσερα με πέντε κρεβάτια) λαμβάνουν φροντίδα ασθενείς που διακομίζονται ακόμη από το Καρπενήσι, την Αρτα, τη Λευκάδα. Για την ιστορία εκεί κατευθύνθηκε και ένας ασθενής από την Καλαμάτα σε μία περίοδο όπου οι κλίνες εντατικής θεραπείας είχαν μετατραπεί σε υπέρτατο νοσοκομειακό «αγαθό», με αποτέλεσμα να παρατηρούνται σημαντικές καθυστερήσεις στη νοσηλεία ιδιαίτερα κρίσιμων περιστατικών με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Εν τω μεταξύ, ένας όροφος του νοσοκομείου έχει μετατραπεί αποκλειστικά σε κλινική Covid για να καλύψει τις επείγουσες ανάγκες. Μάλιστα, αυτήν αναλαμβάνει ιδιώτης γιατρός, ο οποίος είχε παραιτηθεί από το νοσοκομείο πριν από μερικά χρόνια, έσπευσε εντούτοις να προσφέρει βοήθεια εν μέσω της πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης. Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι στο ίδιο νοσοκομείο δεν υπηρετεί λοιμωξιολόγος, γι’ αυτό και οι γιατροί της Μονάδας και της κλινικής Covid βρίσκονται συνεχώς σε επικοινωνία με το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Ρίου.
Οι μήνες κυλούν ενώ στο πλαίσιο ελέγχων που διενεργεί ο ΟΔΙΠΥ (Οργανισμός Διασφάλισης της Ποιότητας στην Υγεία) και η γενική γραμματεία Υπηρεσιών Υγείας διαπιστώνεται το ιδιαίτερο υψηλό ποσοστό θνησιμότητας. Ο συναγερμός ενεργοποιείται άμεσα. Υπό τις εξελίξεις αυτές ο τότε διοικητής, Ανδρέας Τσώλης, οδηγείται σε παραίτηση ενώ ακολουθεί μια συνεχή μετακύλιση ευθυνών (κυρίως μεταξύ της διοίκησης του νοσοκομείου και της 6ης ΥΠΕ).
