του Αχιλλέα Ροδίτη
Η Ελεονόρα Μανόνα δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο. Είναι μια Πατρινή καλλιτέχνιδα με ένα διαφορετικό από τα συνηθισμένα αποτύπωμα μουσικής που εντυπωσιάζει και κερδίζει τους φαν που έχει αποκτήσει σε όλη την Ελλάδα. Διπλωματούχος φωνητικής και πιάνου, βιολίστρια και συνθέτρια, ένα κορίτσι που από μικρή μελετούσε κλασική μουσική. Αλλά ταυτόχρονα είναι και Πτυχιουχος Φιλοσοφιας – Παιδαγωγικης – Ψυχολογιας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κάθε καλλιτεχνικό της δημιούργημα «αγκαλιάζεται» από το κοινό. Όπως έγινε και με τη νέα δημιουργία της, την ΟνειροΠόλη που παρουσιάζει με τεράστια επιτυχία στο Major 7, στην Αθήνα! Την Κυριακή 6 Απριλίου, μόλις είχε ολοκληρώσει μια μεγάλη της περιοδεία μαζί με τον Φίλιππο Πλιάτσικα, έκανε την επίσημη παρουσίαση του δίσκου της και μετά από αυτό η ίδια απολαμβάνει την έμπρακτη αγάπη του κόσμου. Ενδιάμεσα όλου αυτού του «τρεξίματός» της κατάφερε να αφιερώσει χρόνο και στην «Πολιτεία»…
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
- Ελεονόρα, πότε ξεκίνησε αυτό το τραγούδι στη μουσική και το τραγούδι;
Όλα ξεκίνησαν από τη στιγμή που ο πατέρας μου αγόρασε ένα κλασικό πιάνο. Ήμουν 6 -7 χρόνων όταν τον πρωτάκουσα να παίζει και να τραγουδά στο πιάνο αγαπημένα του τραγούδια. Αυτοδίδακτος! Ένα απόγευμα έκατσα εγώ στο σκαμπό και προσπάθησα να βγάλω «με το αυτί» μια μελωδία που είχε παίξει. Τα κατάφερα! Ο πατέρας μου ενθουσιάστηκε και με έγραψε σε ωδείο της Πάτρας για μαθήματα πιάνου. Έτσι ξεκίνησε η πιο στενή μου επαφή με τη μουσική αλλά και το τραγούδι αφού από το δημοτικό μέχρι τα 18 μου ήμουν στην χορωδία της Πάτρας «Αντηχώ» όπου έκανα τα πρώτα μου ταξίδια για συναυλίες.
- Τι είναι η Ονειροπόλη, πώς δημιουργήθηκε;
H OνειροΠόλη είναι ο τίτλος του νέου μου δίσκου που κυκλοφόρησε από την Minos Emi. Πρόκειται για μία συμβολική πόλη στην οποία βρίσκομαι όταν χάνομαι στα «όνειρα» μου. Είναι ένας χώρος που δημιουργώ μέσα μου όπου αναζητώ τα δικά μου συναισθήματα. Σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω κάποιους χαρακτήρες πόλης για να μεταφέρουν αυτά τα συναισθήματα καθώς και η ίδια η πόλη αποτέλεσε πηγή έμπνευσης. Η ΟνειροΠόλη ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια όταν αποφάσισα να κάνω έναν δίσκο με ορχηστρική μουσική κυρίως, παίρνοντας το ρίσκο του να κάνω κάτι που ίσως έχει απήχηση σε ένα πιο περιορισμένο κοινό. Σύμμαχο σε αυτό είχα τον Μάριο Γληγόρη, παραγωγό του δίσκου, ο οποίος πίστεψε στις συνθέσεις μου και τις ανέδειξε. Μαζί γράψαμε και ένα απ’ τα κομμάτια του δίσκου, τον «Πυροσβέστη». Επίσης, με την αδερφή μου, Μαρία, γράψαμε τους στίχους στο «Sunrise».
Tα υπόλοιπα κομμάτια είναι σε στίχο και μουσική δική μου. Φυσικά, για το αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς συνέβαλαν πολλοί εξαιρετικοί μουσικοί και ηχολήπτες. Αυτό που με συγκινεί επίσης πολύ, είναι ότι δέχτηκαν σπουδαίοι καλλιτέχνες να συμμετέχουν. Ο Σπύρος Γραμμένος, ο Στάθης Δρογώσης, ο Σταύρος Λάντσιας, η Μαρία Παπαγεωργίου, ο Μανώλης Φάμελλος αλλά και οι παιδικές φωνούλες της χορωδίας «Δελασάλ» και της Κωνσταντίνας Λασκαράτου. Παρότι είμαστε στην εποχή των singles, επέλεξα να γράψω ένα θεματικό άλμπουμ με αρχή, μέση και τέλος οπότε θα ήθελα ιδανικά απ’ τον ακροατή να ακούσει ολόκληρο το δίσκο, να κλείσει τα μάτια και να φανταστεί την ονειροπόλη μου…
- Τι έχει προηγηθεί και ποιοι βοήθησαν σε κάθε μουσικό σας εγχείρημα;
Δισκογραφικά έχει προηγηθεί ένα Ep με τίτλο «Somewhere i» που κυκλοφόρησε το 2017 από την Mlk σε παραγωγή του Μιχάλη Κεχαγιά, ένας απ’ τους ανθρώπους που βοήθησαν στο εγχείρημα αυτό και με ενθάρρυνε να γράψω ορχηστρική μουσική. Λίγο αργότερα είχα τη χαρά να γράψω μία μουσική την οποία άκουσε ο Στάθης Δρογώσης, του άρεσε πολύ και πρόσθεσε τον στίχο. Έτσι έγινε το τραγούδι μας «Στο Παγκράτι» , το πρώτο μου δισκογραφικό ντουέτο. Ο Στάθης είναι ένας σημαντικός καλλιτέχνης που επίσης με ενθάρρυνε και με βοήθησε πολύ με συμβουλές και ιδέες. Έχω φυσικά και την οικογένεια μου, τους φίλους και συνεργάτες μου, που με ενθαρρύνουν σε κάθε τι μουσικό θέλω να κάνω.
Η ΕΛΕΟΝΟΡΑ… ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
- Να πάμε λίγο πίσω στον χρόνο; Nα μας συστήσετε την Ελεονόρα της Πάτρας; Ποια στέκια και σημεία της πόλης, ποιες εποχές είναι πιο «δεμένα» σαν εικόνες στο μυαλό;
Tην Πάτρα την αγαπώ! Την θεωρώ πολύ όμορφη πόλη. Οι πρώτες εικόνες που μου έρχονται σαν παιδί είναι απ’ τα Ψηλαλώνια. Η πλατεία ήταν το στέκι του πατέρα μου και πηγαίναμε και οικογενειακά. Το πρώτο ωστόσο δικό μου στέκι σαν παιδί ήταν στη γειτονιά μου, στο Γηροκομειό , το Τούμπι! Η πιο ωραία θέα κι ένα παγκάκι, που είναι ακόμα εκεί να μου θυμίζει αυτές τις ξέγνοιαστες εποχές… Αργότερα, όταν ξεκίνησα τις πιο μακρινές βόλτες με τις φιλενάδες μου, μας άρεσε να συχνάζουμε στα σκαλιά της Γεροκοστοπούλου. Επίσης μου έρχεται στο νου το κάστρο, ένα μέρος που αγαπώ να πηγαίνω. Γενικά η Πάτρα έχει πολλά στέκια και θα ‘θελα να μπορούσα να την επισκέπτομαι συχνότερα.
- Αλλά η πόλη ανοίγει δρόμους για τα «θέλω» παιδιών με ταλέντο; Ή μόνος τρόπος είναι η Αθήνα;
Η Πάτρα είναι μια πόλη με μεγάλη πολιτιστική και ιστορική αξία, που έχει προσφέρει πολλά σε καλλιτέχνες. Έχει υποδομές για καλλιτεχνικά δρώμενα, εξαιρετικές σχολές, ωδεία… Διοργανώνονται συναυλίες, εκθέσεις, παραστάσεις που μπορούν να εμπνεύσουν νέα παιδιά. Η φυγή προς την πρωτεύουσα δεν είναι πάντα η μόνη επιλογή αλλά μπορεί να είναι μια φυσική συνέχεια για εκείνους που αναζητούν πιο μεγάλες ευκαιρίες και μία ευρύτερη αναγνώριση. Η Πάτρα μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο , αλλά νομίζω η δυνατότητα για ακόμη μεγαλύτερη εξέλιξη συχνά απαιτεί να ανοίξεις τους ορίζοντές σου και να βρεθείς σε μεγαλύτερες πόλεις.
- Ποιο μήνυμα στέλνει η Ελεονόρα στον κόσμο και τι σχεδιάζει για το μέλλον;
Εύχομαι να μπορούμε όλοι να έχουμε μια ΟνειροΠόλη, ένα καταφύγιο όπου παρά τις καθημερινές δυσκολίες θα βρίσκουμε δύναμη να προχωράμε και να μη σταματάμε να κάνουμε όνειρα. Φέτος είχα τη χαρά να παίξω στις συναυλίες του Φίλιππου Πλιάτσικα. Τον άκουγα από μικρή κι ένιωσα υπέροχα στην περιοδεία μαζί του. Επίσης έχω ήδη μπει στο στούντιο για τον επόμενο προσωπικό μου δίσκο ο οποίος θα κυκλοφορήσει με χορηγία της Ερατώ, (του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης των Τραγουδιστών), κάτι ιδιαίτερα τιμητικό για μένα. Την παραγωγή ανέλαβαν οι Δραμανίνη και ανυπομονώ να το ακούσετε!
