Με ελάχιστες μέρες ( 23-24-25 Ιουνίου 2025) , θα έχουμε τις εκλογές στον εμπορικό σύλλογο με τις προσδοκίες των εμπόρων από ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Περισσότερο μοιάζουν ως μια τυπική δημόσια υποχρέωση η παρουσία των μελών του συλλόγου στις εκλογές ( να μην δώσουν κάποιο δικαίωμα να τους προσάψουν ότι δεν ψήφισαν) , παρά ως συνδικαλιστική ενέργεια για την προάσπιση των επαγγελματικών τους διεκδικήσεων. Ιδιαίτερα στην Πάτρα που οι χρόνιες επιλογές προσώπων και πολιτικών έφεραν των σύλλογο σε αδιέξοδα με αποκορύφωμα στην προηγούμενη θητεία του ΔΣ να έχουμε την εναλλαγή 3 προέδρων, σε συγκρουσιακό κλίμα , με εσωστρέφεια , με αγωνία για την διασφάλιση της δεσπόζουσας θέσης (καρέκλας) και λιγότερο για την ουσιαστική παρέμβαση στα επαγγελματικά θέματα που αφορούν το Εμπόριο. Τα βαθύτερα βέβαια αίτια είναι , όπως και στο παρελθόν έχω γράψει, ότι οι εκάστοτε διοικήσεις αντιμετωπίζουν τον εμπορικό – επαγγελματικό σύλλογο σαν εργατικό σωματείο. Αρκεί κάποιος να διαβάσει τους διοικητικούς απολογισμούς και εύκολα θα αντιληφθεί ότι η συνδικαλιστική δράση αρχίζει και τελειώνει με τον «πόλεμο» ανακοινώσεων , η σε λίγες φορές με αναποτελεσματικές παρεμβάσεις.
Φυσικά η δομή των μελών του , που για καθαρά εκλογικούς λόγους εγγράφουν επαγγέλματα παροχής υπηρεσιών, δεν θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα , εξ’ αιτίας στης απώλειας στοχοπροσήλωσης, άλλο δηλαδή να παρεμβαίνεις με προτάσεις για την ανάπτυξη του τοπικού εμπορίου και άλλο των υπηρεσιών. Προφανώς και τίποτα από τα παραπάνω δεν ξενίζουν τον αναγνώστη , αφού σχεδόν αυτά αποτελούν και προσφιλή πρακτική σε όλη την Ελλάδα , αποτελούν την καθημερινότητα και στην κεντρική πολιτική σκηνή, με οδυνηρές συνέπειες για τον Ελληνικό Λαό. Θέλοντας από την άλλη ( ίσως επαγγελματική διαστροφή ) να προσφέρω ορισμένες σκέψεις βοηθώντας τους πλοηγούς που θα προκύψουν από την εκλογική διαδικασία να ρυθμίσουν την πυξίδα τους , γράφω και αυτό το κείμενο. Το παραδοσιακό εμπόριο αλλά και η επιχειρηματικότητα γενικότερα είναι διωκόμενα 10ετίες τώρα , ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Θυμίζω ότι η απουσία και μόνο σταθερού – δίκαιου φορολογικού δικαίου βλάπτει κυρίως την επιχειρηματική δράση και ιδιαίτερα το εμπόριο. Δεν είναι τυχαίο που πολλές 10ετίες οι επενδυτές καταφεύγουν στην κατασκευή ακινήτων αξιοποιώντας το κεφάλαιο τους. Σήμερα με τον πλέον κυνικό τρόπο η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει υιοθετήσει τον οδικό χάρτη του DR Πισσαρίδη , που μετά την επιβολή των μνημονίων οι έμποροι οδηγούνται στην «λαιμητόμο».
Τέλος στο όνομα της φοροδιαφυγής όλες οι συναλλακτικές κινήσεις θα περνούν αναγκαστικά μέσω των τραπεζών όπου οι περισσότεροι έμποροι είναι αποκλεισμένοι. Το σημερινό οικονομικό περιβάλλον , που κατά την γνώμη μου αναγγέλλει την επόμενη πιο σοβαρή οικονομική κρίση , δεν αντιμετωπίζεται με τεκμηριωμένες προτάσεις , αλλά με άλαλες κραυγές διαμαρτυρίας , που μπορεί να ικανοποιεί τους μόνιμους εμποροπατέρες αλλά δεν δίνει λύσεις . Μερικά αδιαμφησβήτητα στοιχεία , Eurostat, μας κατατάσσουν τελευταίους στα «καλά» και πρώτους στα «κακά» , στην ευρωπαϊκή ένωση. – Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών 2024 34,6δις ευρώ. – Ανάπτυξη τα τελευταία 20 χρόνια μέσος όρος (ΜΟ) στην ΕΕ 11%, στις φτωχότερες χώρες της ΕΕ 38% ,στην Ελλάδα -18%. – Κατά κεφαλή εισόδημα Ελλάδα : 27.800€, EE : 39.700€ και στην Βουλγαρία : 26.300€ – Στην αγοραστική δύναμη είμαστε τελευταίοι στην ΕΕ – Ποσοστό εισοδήματος για στέγαση , Ελλάδα 35,5% στην ΕΕ 19,2% – Δημόσιο χρέος Ελλάδα 153% του ΑΕΠ, ΕΕ το 76% , ενώ οι φτωχές χώρες το 49% του ΑΕΠ τους. Σημαντικό είναι ότι η μείωση του ποσοστού χρέους ,σε σχέση με το ΑΕΠ , ένα σημαντικό μέρος οφείλετε στον πληθωρισμό και θα συνεχίσει η ακρίβεια μέχρι το ποσοστό να φτάσει το 140% , όπου θα δώσει πρόσβαση για πιο φτηνό δανεισμό. Προφανώς και για να αντιμετωπίσεις τα ανωτέρω δεν είναι υπόθεση μιας διοίκησης εμπορικού συλλόγου , αλλά αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και όχι μόνο, προσθέτοντας την άποψη μου ότι προέχει η ανάταξη στο νέο σύγχρονο περιβάλλον των κλάδων στην γεωργία και μεταποίηση.
Γνωρίζοντας όμως αυτά , συχνά πυκνά τα καταγγέλλουν οι εκάστοτε διοικήσεις, , το βάρος είναι μεγαλύτερο για να προσφέρουν με τον αγώνα και την επιμονή τους ,τουλάχιστον ένα πιο φιλικό περιβάλλον , είτε αυτό αφορά την λειτουργία της πόλης, είτε την αξιοποίηση μορφωτικών εργαλείων που θα πρόσθεταν πλεονεκτήματα, είτε αυξάνοντας την επήρεια στα κέντρα αποφάσεων . Ο Πολιτισμός , η βιώσιμη αστική κινητικότητα , είναι το εμπορικό σήμα , η ταυτότητα της πόλης και πρέπει να έχει αμφίδρομη σχέση με τον εμπόριο. Σε κάθε περίπτωση δεν χωρούν μνησικακίες και κομματικές εμμονές που μόνο κακό κάνουν στην εμπορική κοινότητα. Ότι χαροποιεί τους πολίτες είναι καλό και για το εμπόριο. Εν κατακλείδι οι έμποροι θα πρέπει να επιλέξουν προσεχτικά τους εκπροσώπους τους , να κλείσουν τα αυτιά στα «σημαδεμένα» ψηφοδέλτια, κοινώς γραμμές, να αψηφήσουν τους ερχόμενους με κληρονομικό κομματικό δικαίωμα και να ψηφίσουν με γνώμονα το δικό τους συλλογικό συμφέρον.
Πάτρα 20/06/2025 ΘΩΪΔΗΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ
