Του Διονύση Ζακυνθινού
Όχι, ως τοπική κοινωνία, δεν είμαστε και τόσο συνηθισμένοι στις επισκέψεις πλοίων του Πολεμικού μας Ναυτικού. Τα τελευταία χρόνια, έχουν καταπλεύσει κατά καιρούς στο λιμάνι της Πάτρας ως επί το πλείστον ελληνικά ναρκαλιευτικά, ως μέρος νατοϊκής δύναμης. Εξ ου και ο σαματάς που προκαλούν σ’ αυτές τις περιπτώσεις το ΚΚΕ και λοιπές… δημοκρατικές δυνάμεις.
Αλλά αυτήν τη φορά, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Με την αναβίωση του θεσμού της Ναυτικής Εβδομάδας, μάς έκαναν την τιμή και μάς επισκέφθηκαν δύο σημαντικές μονάδες του στόλου μας: η φρεγάτα «Αδρίας» και το υποβρύχιο «Ωκεανός», που αποτέλεσαν πόλο έλξης κυριολεκτικά για χιλιάδες Πατρινούς.
Λογικό και αναμενόμενο. Πόσο εύκολο είναι να επισκεφθείς μια φρεγάτα, και πολύ περισσότερο, πόσο πιθανό είναι να μπεις στο εσωτερικό ενός υποβρυχίου; Επομένως, αυτήν τη σπάνια ευκαιρία δεν την έχασαν πολλοί συμπολίτες που σχημάτισαν μεγάλες ουρές περιμένοντας υπομονετικά να έρθει η σειρά τους για να ανεβούν στη φρεγάτα και να μπουν στο υποβρύχιο.
Εκτός, όμως, από μια μοναδική εμπειρία, είναι προφανές ότι η τετραήμερη παρουσία τους ήταν και μια τονωτική ένεση εθνικού φρονήματος και ανύψωσης του ηθικού μας. Είμαστε Έλληνες, αγαπάμε την πατρίδα μας, και αγκαλιάζουμε τους υπηρετούντες στις Ένοπλες Δυνάμεις που προβάλλουν σταθερά στη συνείδηση της κοινωνίας ως ο πιο αξιόπιστος θεσμός.
Κι αυτό ακριβώς αντικατοπτρίστηκε στις χιλιάδες που επισκέφθηκαν τα σκάφη του στόλου μας.
Ήταν συγκινητικό να βλέπεις οικογένειες με τα πιτσιρίκια τους να ξεναγούνται στη φρεγάτα και στο υποβρύχιο, σπεύδοντας να προμηθευτούν και τα ανάλογα αναμνηστικά. Διότι το Πολεμικό Ναυτικό, ενεργώντας πλέον με όρους μάρκετινγκ, μερίμνησε να μπορείς να αγοράζεις καπελάκια, μπρελόκ και άλλα σουβενίρ με τους θυρεούς των σκαφών. Κάποτε, αυτό θα φάνταζε αδύνατο.
Παρακολουθώντας τις προάλλες για πολλοστή φορά την ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό», αδυνατούσα να κατανοήσω πώς το Πολεμικό Ναυτικό διέθεσε το αντιτορπιλικό «ΑΕΤΟΣ» για τα γυρίσματα, όχι όμως και τον αριθμό των απαιτούμενων στολών, αναγκάζοντας τον Αλέκο Σακελλάριο να καταφύγει σε τρικ για να… αυγατίσει σε μια σκηνή τους παρελαύνοντες δόκιμους. Άλλες εποχές.
Στις μέρες μας, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Κι επειδή τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκε μειωμένο ενδιαφέρον για τις παραγωγικές σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων, ας γίνει κατανοητό ότι καμία αύξηση μισθού δεν θα τις κάνει ελκυστικές όσο θα τις κάνει μια επίσκεψη σε ένα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού ή σε ένα αεροδρόμιο της Πολεμικής Αεροπορίας.
Πάμε στοίχημα ότι πιτσιρίκια που ανέβηκαν στη φρεγάτα «Αδρίας» ή μπήκαν στο υποβρύχιο «Ωκεανός» θα ονειρεύονται πλέον να γίνουν αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού και ότι θα κυνηγήσουν στο μέλλον το όνειρό τους, παλεύοντας να εισαχθούν στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων;
