«Καθόλου», απαντούν οι επιστήμονες των εξειδικευμένων κέντρων, οι οποίοι εξηγούν ότι δεν πρόκειται για ένα καινούριο φαινόμενο στην Ελλάδα. Ανά εποχές, αλλά και ανάλογα με μια σειρά από παράγοντες -από τη θερμοκρασία των υδάτων ως την κατεύθυνση των ανέμων και την ποσότητα των οργανικών αποβλήτων σε περιοχές του πελάγους- παρατηρούνται τέτοιες εξάρσεις, οι οποίες εξασθενούν. Οποιος είναι… άτυχος ή απρόσεκτος, μπορεί να καταλήξει με φαγούρα, κοκκινίλες και, στη χειρότερη περίπτωση, με εγκαύματα από τη… στενή επαφή με μια μέδουσα ή με τη βλέννα που μπορεί να έχει αφήσει αυτή στο νερό.
12+1 αλήθειες για τις μωβ μέδουσες
1. Είναι αρχαιότερες και από τους δεινόσαυρους: οι μέδουσες κυκλοφορούν στις θάλασσες εδώ και τουλάχιστον 500 εκατομμύρια χρόνια.
2. Δεν έχουν εγκέφαλο, καρδιά ή κόκαλα, λειτουργούν με ένα δίκτυο νευρώνων (σαν… Wi-Fi του βυθού) που τους επιτρέπει να αντιδρούν στο φως και στις κινήσεις γύρω τους.
3. Η Turritopsis Dohrnii θεωρείται βιολογικά αθάνατη – όταν γεράσει, γυρίζει πίσω το ρολόι και γίνεται πάλι νύμφη.
4. Το σώμα μιας μέδουσας αποτελείται περίπου κατά 95% με 98% από νερό. Οταν βγαίνουν στην ξηρά, εξατμίζονται σε ελάχιστες ώρες και δεν μένει σχεδόν τίποτα.
5. Η Cyanea Ccapillata ή «Μέδουσα με χαίτη λιονταριού», φτάνει τα 36 μέτρα σε μήκος (με τα πλοκάμια)!
6. H περίφημη Box jellyfish της Αυστραλίας έχει δηλητήριο 100 φορές ισχυρότερο από της κόμπρας.
7. Oι μέδουσες έχουν ένα μοναδικό στόμιο στη μέση του σώματός τους, που λειτουργεί και ως στόμα και ως… τουαλέτα.
8. Η Μέδουσα της μυθολογίας δεν ήταν μέδουσα: η περίφημη Μέδουσα των Γοργόνων, με τα φίδια αντί για μαλλιά και το βλέμμα που πέτρωνε τους εχθρούς, δεν είχε καμία σχέση με το θαλάσσιο πλάσμα.
9. Από τον Παρθενώνα μέχρι τη Βεργίνα, η Μέδουσα ήταν σύμβολο προστασίας: Οι αρχαίοι Ελληνες πίστευαν ότι το κεφάλι της Μέδουσας απωθεί το κακό μάτι.
10. Σε πολλές νησιωτικές διαλέκτους, αν πεις «είδα μέδουσα», εννοείς πως κάτι θα πάει στραβά, ειδικά αν την πατήσεις με το κουπί ή τη βγάλεις στην πλαζ. Κοινώς, κακό σημάδι.
11. Λόγω της υπεραλίευσης και της υπερθέρμανσης των θαλασσών, οι μέδουσες πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα σε κάποιες περιοχές, απειλώντας την ισορροπία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων.
12. Πολλές μέδουσες, όπως οι μωβ, διαθέτουν βιοφωταύγεια – δηλαδή παράγουν φως! Οι αρχαίοι Ελληνες θα τις μπέρδευαν εύκολα με τις Νηρηίδες ή τις Ωκεανίδες…
+1. Εχουν εμπνεύσει την τέχνη και τη μυθολογία μας. Από το λογότυπο της Versace μέχρι τα ψηφιδωτά της Δήλου, οι μέδουσες έχουν αφήσει… το αποτύπωμά τους.
Οι χελώνες
«Γιατί σε εμένα; Και γιατί τώρα;». Αυτό είναι το μόνιμο ερώτημα κάποιου που είχε την ατυχία να έχει μια στενή επαφή… τσουχτερού τύπου με μια μέδουσα. Επειδή οι μέδουσες βρίσκονται σε έξαρση σε μια περιοχή για μια σειρά από λόγους, είναι η απάντηση. Από τις θερμοκρασίες των υδάτων, τα θαλάσσια ρεύματα, μια επιτυχημένη αναπαραγωγή, ακόμα και την… υπερχείλιση βόθρων.
Αν υπάρχει πάντως κάτι στο οποίο συμφωνούν οι επιστήμονες, αυτό είναι ότι κατά γενικό κανόνα, η έξαρση του πληθυσμού των μεδουσών οφείλεται στον ανθρώπινο παράγοντα και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο, αφού αφαιρεί τους θηρευτές τους από τις θάλασσες. Ο πιο διάσημος από αυτούς είναι οι θαλάσσιες χελώνες, ο πληθυσμός των οποίων έχει μειωθεί από ατυχήματα και σκόπιμες θανατώσεις.
Στην πρώτη περίπτωση, η τραγική ειρωνεία είναι ότι συχνά οι θαλάσσιες χελώνες πνίγονται καταπίνοντας πλαστικές σακούλες που επιπλέουν στις θάλασσες και τις περνάνε για μέδουσες. Στη δεύτερη, εκτός από ατυχήματα με καταπόσεις άγκιστρων, εγκλωβισμούς σε δίχτυα κ.λπ., οι ελληνικές επιστημονικές οργανώσεις έχουν καταγράψει εκατοντάδες επιθέσεις με χτυπήματα στο κεφάλι θαλασσίων χελωνών (ως και χίλια τον χρόνο σύμφωνα με ανεπίσημες μετρήσεις περιβαλλοντικών φορέων).
Για τις θαλάσσιες χελώνες και τη σχέση τους με τις μέδουσες υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα από το 2022. Το πρώτο είναι η ανεύρεση μιας νεκρής αρσενικής χελώνας μήκους 1,30 μέτρων, που κάποιος είχε χτυπήσει στο κεφάλι και έπειτα πνίξει με σκοινί. Η χελώνα βρέθηκε κοντά στην παραλία Διακόπι στο νότιο Πήλιο που, λίγο αργότερα, δεινοπάθησε από τις μωβ μέδουσες- είδος που αποτελεί τροφή της καρέτα-καρέτα. Αυτό το είδαν με τα μάτια τους οι λουόμενοι της παραλίας Αγία Αννα της Νάξου. Προς το τέλος του Αυγούστου εκείνης της χρονιάς, οι μωβ μέδουσες εμφανίστηκαν στην παραλία, μέχρι που στα ανοιχτά της εμφανίστηκε ο «Μάριος», μια αρσενική θαλάσσια χελώνα η οποία καθάρισε την παραλία από τις μέδουσες -παραδίδοντάς τη στο κοινό- τρώγοντας περισσότερες από εκατό μέσα σε μισή ώρα!
Κι όμως, όσο οξύμωρο κι αν φαίνεται, ένα μέρος από τις χελώνες που βρίσκονται νεκρές είναι από ψαράδες που τις βλέπουν… ανταγωνιστικά, καθώς τους κλέβουν τα ψάρια ή τους σκίζουν τα δίχτυα. Η ειρωνεία είναι πως οι μέδουσες τρέφονται με φυτοπλαγκτόν και ζωοπλαγκτόν, δηλαδή την τροφή των ψαριών που αναζητούν οι ψαράδες, και με τα αυγά τους. Συχνά και με μικρά ψάρια τα οποία εγκλωβίζουν στα πλοκάμια τους. Ενας φαύλος κύκλος, λοιπόν, πυροδοτείται από τη διατάραξη της φυσικής αλυσίδας, καθώς οι μέδουσες τρώνε τα αυγά των ψαριών που θα μπορούσαν να τις τρώνε, αλλά δεν το κάνουν επειδή έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από την υπεραλίευση.
Αυτά τα ψάρια ωστόσο, δεν υπάρχουν πλέον σε μεγάλους αριθμούς καθώς οι τράτες σαρώνουν τους βυθούς, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Σε αυτό προσθέστε και την κλιματική αλλαγή που δεν ευνοεί μόνο την αναπαραγωγή των μεδουσών, αλλά αλλάζει τις κατευθύνσεις των υποθαλάσσιων ρευμάτων. Μια άνοδος της θερμοκρασίας του νερού κατά μόλις έναν βαθμό Κελσίου μπορεί να τροποποιήσει τη μεταφορά ενός ρεύματος και αυτό να μεταφέρει πληθυσμούς μεδουσών εκεί που δεν έχουμε ξαναδεί, εξηγούν.
Πέρα από αυτό, εκτός από την άνοδο της θερμοκρασίας της θάλασσας που ευνοεί την αναπαραγωγή των μεδουσών (η κλιματική αλλαγή και η υπεραλίευση αναγνωρίζονται διεθνώς ως οι δύο κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν τον πληθυσμό της Pelagia Noctiluca), σε τοπικό επίπεδο, ένας επιπλέον παράγοντας που φαίνεται να συμβάλλει στις πληθυσμιακές εξάρσεις του είδους είναι η απότομη κλίση του θαλάσσιου πυθμένα, χαρακτηριστικό που παρατηρείται σε περιοχές όπως π.χ. στον Κορινθιακό, αλλά και σε άλλες, όπου παρατηρείται ότι υψηλοί πληθυσμοί της μωβ μέδουσας εντοπίστηκαν σε παραλίες που γειτνιάζουν με θαλάσσιες χαράδρες.
Η αναπαραγωγή
«Το μεγάλο βάθος και οι έντονες κλίσεις ενισχύουν την κατακόρυφη μετακίνηση των οργανισμών μέσω της δημιουργίας κάθετων ρευμάτων», λένε οι ερευνητές.
Υπάρχουν επίσης και οι κυκλικές εμφανίσεις. Υπάρχουν είδη που έχουν εξάρσεις στους πληθυσμούς τους ανά επταετία, δεκαετία, ή πιο συχνά. Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει μια επιτυχημένη αναπαραγωγική περίοδος και ευνοούν οι υπόλοιπες συνθήκες.
Ο ομότιμος καθηγητής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ειδικός σε θέματα θαλάσσιας ζωής, Χαρίτων-Σαρλ Χιντήρογλου, έχει εξηγήσει ότι η πληθυσμιακή έξαρση μπορεί να σχετίζεται με τις καιρικές συνθήκες, όπως για παράδειγμα τους βοριάδες, οι οποίοι μπορούν να μεταφέρουν πληθυσμούς από περιοχή σε περιοχή, αλλά και η γεωμορφολογία της κάθε περιοχής. Σε κάθε περίπτωση, από τη δεκαετία του ’70 και μετά αποτελεί πολύ συχνό είδος για τις ελληνικές θάλασσες και κατά μικρούς ή μεγαλύτερους κύκλους παρουσιάζει πληθυσμιακή έξαρση. Οι πληθυσμιακές εξάρσεις μπορούν να καταγραφούν και μετά από μία επιτυχημένη αναπαραγωγική περίοδο του είδους, όπως είχαμε το 2022. Συνήθως ανά επτά έως δέκα χρόνια παρατηρείται μία έξαρση στον πληθυσμό του συγκεκριμένου είδους. Ο κ. Χιντήρογλου έχει εξηγήσει ότι -αν και δεν έχει αποδειχθεί ακόμα επιστημονικά- σε ορισμένες περιοχές μπορεί η παρατηρούμενη πληθυσμιακή αύξηση της μωβ μέδουσας να σχετίζεται με την οργανική ρύπανση. Πρόκειται για οργανικά απόβλητα που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τη διαδικασία ενός βιολογικού καθαρισμού, τα οποία μπορούν να προκύψουν από διαρροές εξαιτίας υπερχείλισης βόθρων. Αυτές δημιουργούν τοπική οργανική ρύπανση και οι μέδουσες μπορεί να βρίσκουν τροφή και έτσι να αυξάνεται ο πληθυσμός τους.
Τα είδη
Της… μόδας τα τελευταία χρόνια είναι η μωβ μέδουσα, όχι επειδή φωσφορίζει στο σκοτάδι και είναι εντυπωσιακή, αλλά επειδή σμήνη της έχουν καταλάβει τη βόρεια Εύβοια, επειδή αποτελεί διέξοδο του Παγασητικού προς τα ανοιχτά, όπου επίσης παρατηρείται σημαντική παρουσία μεδουσών, κυρίως στις ανατολικές ακτές. Το Ελληνικό Παρατηρητήριο Βιοποικιλότητας έχει αναφορές για εξάπλωση των μεδουσών μέχρι τις βόρειες Σποράδες, με επιβεβαιωμένες εμφανίσεις σε Σκιάθο και Σκόπελο. Είναι ένας θαλάσσιος οργανισμός με την ικανότητα να λάμπει στο σκοτάδι (βιοφωταύγεια), αναφέρει ο ΕΟΔΥ, είναι αρκετά μικρό και ποικιλόχρωμο είδος, τόσο τα πλοκάμια του όσο και η (ασυνήθιστο στις μέδουσες) καμπάνα καλύπτονται από κεντριά. Τα περιστατικά τσιμπήματος είναι κοινά, επώδυνα και τα συμπτώματα μπορεί να επιμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά γενικά δεν είναι επικίνδυνα. Εχουν καταγραφεί σμήνη Pelagia Noctiluca που εξαφανίζουν ολόκληρα ιχθυοτροφεία. Εξαιτίας αυτού έχει γίνει ένα από τα πιο μελετημένα είδη μεδουσών.
Οπως εξηγούν οι επιστήμονες της οργάνωσης «Αρχιπέλαγος», η Pelagia Noctiluca, γνωστή και ως μωβ μέδουσα, είναι το είδος στο οποίο αποδίδονται οι πιο συχνές εξάρσεις παρουσίας μεδουσών σε ορισμένες περιοχές. Αυτά τα φαινόμενα είναι συνήθως τοπικά και πρόσκαιρα και παρατηρούνται κυρίως την άνοιξη, το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο. Εμφανίζονται ιδιαίτερα σε περιοχές όπου οι πληθυσμοί των φυσικών της θηρευτών, όπως οι τόνοι, οι θαλάσσιες χελώνες και διάφορα είδη ψαριών, έχουν μειωθεί, κυρίως λόγω υπεραλίευσης. Η παρουσία της ενισχύεται επίσης από αυξημένες θερμοκρασίες νερού, ήρεμες θαλάσσιες συνθήκες, αλλά και από μεταβολές στα θαλάσσια ρεύματα, οι οποίες μπορούν να τη μεταφέρουν μαζικά προς τις ακτές.
Η μωβ μέδουσα έχει γενικά μικρό μέγεθος (έως 12 εκατοστά διάμετρο), χαρακτηριστικό πορτοκαλοκαφέ ή ροζ/μωβ χρώμα με έντονες κηλίδες και μακριά, περιφερειακά νημάτια που φτάνουν τα 2 μέτρα. Το τσίμπημά της είναι αρκετά ενοχλητικό.
Δεν είναι όμως μόνο αυτή. Δεύτερη πιο… διάσημη μέδουσα στην Ελλάδα είναι η γαλάζια μέδουσα (Rhizostoma Pulmo), η οποία είναι από τις μεγαλύτερες που συναντώνται στη Μεσόγειο, με μεγάλη, ημισφαιρική καμπάνα, αλλά το τσίμπημά της είναι ήπιο και σπάνια προκαλεί προβλήματα στον άνθρωπο. Ωστόσο, χρειάζεται μια μικρή προσοχή: το είδος αυτό εκκρίνει βλέννα και αν κάποιος κολυμπήσει πολύ κοντά της, δεν θα πρέπει να αγγίξει το πρόσωπό του, καθώς ενδέχεται να εμφανιστεί ήπιο πρήξιμο. Η γαλάζια μέδουσα έχει μια χαρακτηριστική μωβ ιριδίζουσα γραμμή στην περιφέρειά της, σώμα από γαλακτερό λευκό μέχρι έντονο μπλε και, αντί για λεπτά νημάτια, διαθέτει παχιές λοβωτές προεκτάσεις.
Στις ελληνικές θάλασσες, σύμφωνα με την οργάνωση «Αρχιπέλαγος», ίσως συναντήσουμε:
Chrysaora Hysoscella, γνωστή και ως μέδουσα-πυξίδα. Είναι ένα είδος που παρατηρείται περιστασιακά στις ελληνικές θάλασσες. Πρέπει να αποφεύγεται η επαφή μαζί της γιατί μπορεί να προκαλέσει έντονο ερεθισμό.
Cotylorhiza Tuberculata, γνωστή και ως σαλούφα. Είναι ένα είδος μέδουσας που συναντάται συχνά στις ελληνικές θάλασσες και στη Μεσόγειο. Είναι απολύτως ακίνδυνη για τον άνθρωπο. Συχνά φιλοξενεί μικρά ψαράκια (όπως σαρδέλες ή γαύρους) που προστατεύονται μέσα στα πλοκάμια της.
Παίζει θετικό ρόλο στο θαλάσσιο οικοσύστημα, καθώς φιλτράρει το νερό και συμβάλλει στη διατήρηση της ισορροπίας του πλαγκτόν.
Rhopilema Nomadica, ένα είδος που παλιότερα είχε κατανομή μόνο στον Ινδικό και στον Ειρηνικό ωκεανό. Μέσα από τη διώρυγα του Σουέζ, το είδος αυτό έφτασε στα νερά της Μεσογείου τη δεκαετία του 1970, ενώ στις ελληνικές θάλασσες καταγράφηκε για πρώτη φορά το 2006. Είναι ένα είδος που έχει δημιουργήσει προβλήματα λόγω πληθυσμιακών εξάρσεων σε θαλάσσιες περιοχές της νότιας Μεσογείου, π.χ. στο Ισραήλ, κυρίως λόγω του ισχυρού της τσιμπήματος.
Οδηγίες
«Θα σωθείς μόνο αν ουρήσεις το σημείο που σε τσίμπησε, ή το πλύνεις με γλυκό νερό». Οι συμβουλές που διακινούνταν παλιότερα για τις πρώτες βοήθειες σε περίπτωση που κάποιος έρθει σε επαφή με κάποια μέδουσα, δεν προκαλούν μόνο ειρωνικά μειδιάματα στους επιστήμονες, αλλά και επιφωνήματα πόνου στα θύματα. Το τσίμπημα της μέδουσας δεν είναι αστείο, καθώς σε ορισμένες περιπτώσεις οι τοξίνες που απελευθερώνουν ερχόμενες σε επαφή με το δέρμα μας, μπορούν να προκαλέσουν από κνησμό μέχρι αλλεργική αντίδραση που μοιάζει με έγκαυμα και μπορεί να αφήσει σημάδια που διαρκούν περισσότερο από μία εβδομάδα. Τις αποκαλούν «τσούχτρες» για κάποιον λόγο, άλλωστε.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι μέδουσες έχουν στα πλοκάμια τους κνιδοκύτταρα. Αυτά, όταν έρχονται σε επαφή με το δέρμα, απελευθερώνουν κνιδοκύστεις, οι οποίες περιέχουν μια τοξίνη που προκαλεί κνησμό.
Ο ΕΟΔΥ εξηγεί πως οι νηματοκύστες παράγουν στο ανθρώπινο δέρμα ερύθημα, πρήξιμο, κάψιμο, όπως και μερικές φορές σοβαρές δερμονεκρωτικές, αλλά και καρδιο-νευροτοξικές επιδράσεις, οι οποίες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες σε ευαίσθητα άτομα.
Τα συμπτώματα μετά από επαφή-τσίμπημα από μέδουσα μπορεί να είναι πόνος σαν κάψιμο, πολλές φορές έντονο κοκκίνισμα του δέρματος, και σε μερικές περιπτώσεις εμφάνιση σε μέρος του δέρματός σας το αποτύπωμα της μέδουσας, ναυτία, πτώση πίεσης, ταχυκαρδία, κεφαλαλγία, εμετό, διάρροια, σπασμό των βρόγχων, δύσπνοια.
Σε περίπτωση που κάποιος άνθρωπος μετά από τσίμπημα μέδουσας εμφανίσει κάποια συστηματικά συμπτώματα (σπάνια), όπως για παράδειγμα υπόταση, αλλαγή στη φωνή, εισπνευστικό συριγμό, γενικευμένο αγγειοοίδημα, εκτεταμένο κνιδωτικό εξάνθημα, διαταραχές στο επίπεδο επικοινωνίας-συνείδησης, εμετό, είναι επιβεβλημένη η άμεση διακομιδή του στο νοσοκομείο.
Σε περίπτωση που σας τσιμπήσει μωβ μέδουσα: το αυτονόητο είναι ότι δεν θα… ουρήσετε το σημείο, ούτε θα το τρίψετε με γλυκό νερό, ξίδι, οινόπνευμα, αμμωνία ή επίδεσμο. Θα πρέπει να έχετε βαθιά γνώση για να επιχειρήσετε κάποιο γιατροσόφι, αφού για παράδειγμα το ξίδι ενδείκνυται για το τσίμπημα άλλων ειδών μεδουσών, όχι όμως για αυτό της μωβ. Το γλυκό νερό, εξαιτίας της υποωσμωτικότητας, ευνοεί τη ρήξη των κνιδοκύστεων απελευθερώνοντας περισσότερη τοξίνη, ενώ ανάλογα αποτελέσματα έχει και η πίεση που ασκείται από τον επίδεσμο. Ξεπλύνετε προσεκτικά την ερεθισμένη περιοχή με θαλασσινό νερό, χωρίς να τρίψετε και απομακρύνετε τα τυχόν κολλημένα στο σώμα σας πλοκάμια. Οχι όμως με γυμνά χέρια, διότι αυτό θα οδηγήσει σε κόλλημα των πλοκαμιών στα χέρια και μεταφορά του ερεθισμού σε αυτά. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια λαβίδα, ένα μαχαίρι ή μια πλαστική, τραπεζική κάρτα για να αφαιρέσετε τα υπολείμματα πλοκαμιών. Αν δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος, γεμίστε τη χούφτα σας με άμμο και τρίψτε το σημείο του σώματος που είναι κολλημένα τα πλοκάμια της τσούχτρας.
Τοποθετείστε στο σημείο του τσιμπήματος πάγο ή κρύες κομπρέσες. Αυτό περιορίζει τα τοπικά φαινόμενα από το δέρμα. Αν και αρχικά μπορεί να σας ενοχλήσει, τελικά θα σας ανακουφίσει.
Αλείψτε την πάσχουσα περιοχή με κορτιζονούχα κρέμα. Περιορίζει την τοπική φλεγμονώδη αντίδραση και ανακουφίζει γρήγορα από το τσούξιμο και τη φαγούρα.
Πάρτε κάποιο χάπι αντισταμινικό. Με τα αντισταμινικά αντιμετωπίζονται συστηματικότερα συμπτώματα όπως ο κνησμός. Η ανάγκη για φάρμακα τέτοιου είδους είναι μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη είναι η έκταση του προσβληθέντος δέρματος.
Τέλος, αν τα συμπτώματα είναι έντονα και αν δεν υποχωρούν μετά την εφαρμογή των τοπικών μέτρων, μπορεί να χρειαστείτε κάποια ένεση κορτιζόνης. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει οπωσδήποτε να πάτε στο νοσοκομείο ή να επισκεφθείτε κάποιο κέντρο υγείας.
Ρομπότ-κυνηγοί
Σε εποχές που έχουν εξάρσεις στους πληθυσμούς τους και θα μπορούσε η παρουσία τους στις παραλίες να αποτελέσει καταστροφή για τον τουρισμό, εάν δεν εμφανιστεί ένας… «Μάριος» (η θαλάσσια χελώνα που έσωσε την Αγία Αννα της Νάξου το 2012, τρώγοντας όλες τις μέδουσες της παραλίας) να τις καταβροχθίσει, υπάρχουν άλλοι τρόποι. Ακριβοί και όχι πάντα αποτελεσματικοί.
Στην Κορέα έχει υιοθετηθεί μια εντελώς διαφορετική, βασισμένη στην τεχνολογία, λύση. Εχουν επιστρατευθεί ρομπότ, τα οποία χρησιμοποιούνται ως (υπο)θαλάσσια drones που περιπολούν τις περιοχές στις οποίες οι μέδουσες είναι ανεπιθύμητες. Οταν εντοπίσουν κοπάδια, τα ρομπότ αναλαμβάνουν δράση, πολτοποιώντας τις μέδουσες και απομακρύνοντας τα υπολείμματά τους. Αυτή η λύση, αν και η πιο γρήγορη και πιο εύκολη (μετά τους φυσικούς θηρευτές), είναι φυσικά και η πιο ακριβή, για ευνόητους λόγους.
