Να πούμε πρώτα την ιστορία στα γρήγορα. Στις 22 Απριλίου 2024, η Αντιτρομοκρατική εισβάλλει στο σπίτι του αναρχικού Ανδρέα Φλώρου στην Πάτρα. Τον συλλαμβάνουν, τον μεταφέρουν στην Αθήνα και τον ανακρίνουν. Στη συνέχεια, ο Φλώρος προφυλακίζεται με την κατηγορία της ένταξης, της συμμετοχής και της φυσικής αυτουργίας σε ενέργειες της οργάνωσης «Σύμπραξη Εκδίκησης». Από τότε, στην πλατεία Όλγας και στα πέριξ ανεμίζουν τα γνωστά πανό που γράφουν: «Λευτεριά στον αναρχικό Ανδρέα Φλώρο». Περί αυτού πρόκειται. Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 18 μήνες, που είναι το όριο της προφυλάκισης. Μετά, είτε σε αφήνουν ελεύθερο, είτε στο μεταξύ έχει γίνει η δίκη σου. Στην περίπτωση του Φλώρου, η δίκη του ξεκίνησε στον 17ο μήνα της προφυλάκισής του, δηλαδή φέτος, στις 16 Μαΐου. Κατά την ακροαματική διαδικασία παρουσιάστηκαν στοιχεία, κατέθεσαν οι μάρτυρες και ήρθε η ώρα της αγόρευσης του εισαγγελέα της έδρας. Ο εισαγγελέας πρότεινε την αθώωση του κατηγορούμενου. Γιατί; Επειδή, όπως είπε στην αγόρευσή
του, ένα μόνο στοιχείο εμφανίστηκε στο δικαστήριο. Στον υπολογιστή του Φλώρου
υπήρχαν αποθηκευμένα δύο κείμενα, προκηρύξεις που είχαν συνοδεύσει επιθέσεις της «Σύμπραξης Εκδίκησης». Ωστόσο, τα κείμενα αυτά είχαν αντιγραφεί και αποθηκευτεί στον υπολογιστή του Φλώρου σε ημερομηνίες μεταγενέστερες της αρχικής τους εμφάνισης. Τα άτιμα τα κομπιούτερ κρατούν από μόνα τους οτιδήποτε κάνεις με αυτά. Κανένα άλλο στοιχείο που να δείχνει ένταξη, συμμετοχή και φυσική αυτουργία του Φλώρου στη «Σύμπραξη Εκδίκησης» δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο. Και το να έχεις αντιγράψει στον υπολογιστή σου δύο προκηρύξεις τους δεν αποτελεί αδίκημα, δεν είναι λόγος για να πας φυλακή. Συνεπώς, η εισαγγελική πρόταση ήταν αθωωτική. Η απόφαση του δικα-
στηρίου, που εκδόθηκε χθες, ήταν αθωωτική και ομόφωνη. Η εισαγγελική πρόταση, η οποία δεν είναι δεσμευτική για το δικαστήριο, έγινε αποδεκτή, και ο Φλώρος απηλλάγη.
Αφού φτάσαμε μέχρι εδώ, ας ξεκαθαρίσουμε και μερικά πράγματα ακόμα. Ο αναρχικός χώρος με αφήνει παγερά αδιάφορο, και ο χώρος της τρομοκρατίας με βρίσκει αμετακίνητα εχθρικό. Κατά τη γνώμη μου, ο Κουφοντίνας δεν είναι απλώς ο εκτελεστής της «17 Νοέμβρη», είναι δολοφόνος. Αντίθετα, με ενδιαφέρει, και πολύ μάλιστα, το άρθρο 5 του Συντάγματος, που ορίζει ότι «Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Κανένας δεν καταδιώκεται, ούτε συλλαμβάνεται, ούτε φυλακίζεται, ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται παρά μόνο όταν και όπως ο νόμος ορίζει». Αυτό που ορίζεται στο Σύνταγμα ως «απαραβίαστη προσωπική ελευθερία» αποτελεί το θεμέλιο της αστικής ∆ημοκρατίας και προνόμιο όσων έχουν τη δυνατότητα να ζουν σε φιλελεύθερα καθεστώτα. Ένα προνόμιο που περιλαμβάνει, και πολύ σωστά, και τους Φλώρους. Είναι αλήθεια ότι η σημαία της φιλελεύθερης αστικής ∆ημοκρατίας δεν είναι, στους καιρούς μας, πολύ δημοφιλής και λίγοι έχουν την όρεξη να την ανεμίζουν.
Ο Τσώρτσιλ είχε δίκιο. Έλεγε πως «η φιλελεύθερη αστική ∆ημοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα του κόσμου, με εξαίρεση όλα τα υπόλοιπα».
Δημήτρης Αβραμίδης – Δημοσιογράφος – Εφημερίδα ΓΝΩΜΗ
